School of Medicine
Permanent URI for this communityhttps://dspace.tbzmed.ac.ir/handle/123456789/1
The Faculty of Medicine is one of the premier medical research and educational institutions in Iran for over 50 years.As a fist type institution in Iran, the faculty provides best educational and research programs in the areas of health and life sciences through an expert staff and province-wide model. Our faculty members, students, staff and alumni are actively engaged in leading edge research, education and community service on university and hospital campuses across the province....
Browse
2911 results
Search Results
Item type: Item , مقایسه تغییرات همودینامیک به دنبال استفاده از تورنیکه در اعمال جراحی ارتوپدیک در دو گروه سنی متفاوت(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1403) فیضی اردکلو, ندا; سربخش, پروین; بازآور, محمد رضا; پریش, مسعوددر طول زمان تغییرات فیزیولوژیک متعددی در راستای بهبود ایمنی استفاده از تورنیکه‌ها صورت گرفته است اما همچنان هیچ دستورالعمل دقیقی وجود ندارد، زیرا تا حدودی هیچ توافق جمعی وجود ندارد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تغییرات همودینامیک به دنبال استفاده از تورنیکه در اعمال جراحی ارتوپدیک در دو گروه سنی متفاوت بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود و جامعه هدف تمام بیماران بالای 18 سال که اندیکاسیون عمل جراحی ارتوپدیک اندام فوقانی یا تحتانی با امکان استفاده از تورنیکه در بیمارستان شهدای تبریز در سال 1403-1402 را داشته‌اند، بود. 260 نفر وارد مطالعه شدند. روش نمونه‌گیری به‌صورت تمام شماری بود. حجم نمونه تعیین‌شده به‌طور متناسب بین بیماران زیر 65 سال و بالای 65 تقسیم شد (65 بیمار در هر گروه) و تصادفی سازی نیز داخل هر گروه سنی به‌طور مجزا با روش تصادفی سازی بلوکی با بلوک‌های 4 و 6 تایی انجام شد. تمام بیماران در بخش ویزیت و شرح‌حال کامل گرفته و در صورت داشتن رضایت و داشتن اندیکاسیون عمل در مطالعه وارد شدند. پرسشنامه‌ای که در این مورد طراحی شده است برای تمام بیماران پر شد. پس از ورود به اتاق عمل و انجام مانیتورینگ‌های روتین بخش شامل: SBP, DBP,MBP,HR,SaO2، بیماران تحت بیهوشی یکسان قرار گرفتند. ثبت‌کننده پرسشنامه و جراح از میزان فشار تورنیکه اطلاعی نداشتند. در تمام اعمال جراحی از یک نوع تورنیکه که به‌طور استاندارد کالیبره شده است، استفاده شد. فشارخون سیستولیک بیمار قبل از پر کردن تورنیکه مشخص و سپس در اندام تحتانی 130-100 mmHg به آن اضافه‌شده و با آن فشار، تورنیکه پر شد. همچنین در اندام فوقانی 50-70 mmHg بالاتر از فشارخون سیستولیک تورنیکه پر و متغیرهای موردبررسی در پرسشنامه ثبت شدند. درصورتی‌که جراح از خونریزی محل عمل شکایت کند، %20 به میزان فشار تورنیکه اضافه شد. یافته‌ها: در این مطالعه، از میان فاکتورهای همودینامیک، فراوانی افزایش تمامی متغیرهای همودینامیک ازجمله SBP (P=0.001)، DBP (P<0.001)، MAP (P<0.001) و HR (P=0.002) نسبت به قبل از پر کردن تورنیکه، در بیماران با فشار تورنیکه روتین بالای 65 و زیر 65 سال به‌طور معنادار بیشتر از بیماران با فشار تورنیکه اصلاح‌شده بالای 65 و زیر 65 سال موردمطالعه بود؛ همچنین بین کاهش SBP نسبت به پایه (P=0.001) در بیماران با فشار تورنیکه اصلاح‌شده بالای 65 و زیر 65 سال به‌طور معنادار بیشتر از بیماران با فشار تورنیکه روتین بالای 65 و زیر 65 سال و نیز افزایش HR نسبت به پایه (P=0.004) در بیماران با فشار تورنیکه روتین بالای 65 و زیر 65 سال به‌طور معنادار بیشتر از بیماران با فشار تورنیکه اصلاح‌شده بالای 65 و زیر 65 سال موردمطالعه بود. از میان فاکتورهای همودینامیک، شروع زمان تغییرات هیچ‌کدام از متغیرهای SBP، DBP، MAP و HR بعد از پرکردن تورنیکه نسبت به قبل از پر کردن تورنیکه و پایه، بین گروه‌های فشار تورنیکه روتین و اصلاح‌شده در افراد بالای 65 سال و زیر 65 سال تفاوت معنادار آماری وجود نداشت (P<0.05).Item type: Item , بررسی فراوانی آنلوویروسهای TTV، TTMV، TTMDV و miRNAهای اختصاصی TTV در بیماران مبتلا به کووید-19 و گروه کنترل سالم در تبریز سال 1402(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, ۱۴۰۳) صباغیان, محمد; پورطهماسبی, وحدت; آهنگر اسکوئی, مهیناخیراً توجه به ارتباط بین آنلوویروسهای انسانی (AVs) و وضعیت ایمنی میزبان افزایش یافته است. این ویروس‌ها به‌عنوان بخشی از ویروم انسانی می‌توانند در پاسخ‌های ایمنی بدن نقش ایفا کنند. تحقیقات نشان داده است که عفونت با ویروس‌های بیماری‌زای دیگر، از جمله ویروس SARS-CoV-2، می‌تواند بر تکثیر و فراوانی آنلوویروس‌ها تأثیر بگذارد. به‌ویژه، افزایش بار ویروسی و حضور miRNAهای مرتبط با این ویروس‌ها ممکن است نشان‌دهنده سرکوب سیستم ایمنی باشد. بااین‌حال، نقش دقیق آنها در شدت بیماری کووید-۱۹ هنوز به‌درستی مشخص نشده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌صورت مورد-شاهدی انجام شد و ۲۱۰ نمونه که شامل دو گروه بیماران مبتلا به کووید-۱۹ و افراد سالم بودند، از مراکز بهداشتی درمانی تبریز جمع‌آوری شدند. بیماران مبتلا به کووید-۱۹ بر اساس شدت بیماری به دودسته خفیف و شدید تقسیم شدند. از تمامی شرکت‌کنندگان دو نوع نمونه شامل پلاسما و نمونه‌های تنفسی جمع‌آوری شد. سپس، نمونه‌ها از نظر وجود DNA آنلوویروس انسانی با استفاده از تکنیک PCR بررسی شدند. همچنین، در نمونه‌های پلاسما که از نظر DNA TTV مثبت بودند، وجود miRNAهای مربوط به این ویروس مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بار ویروسی TTV به طور معنی‌داری در بیماران با کووید-۱۹ شدید (۱/۲۷ درصد) نسبت به افراد سالم (۴/۱۱ درصد) بیشتر بود. این یافته حاکی از ارتباط احتمالی بین بار ویروسی TTV و شدت بیماری کووید-۱۹ (048/0 p =) است. در مقابل، بررسی سایر آنلوویروس‌ها مانند TTMV و TTMDV در نمونه‌های پلاسما و تنفسی ارتباط آماری معناداری با شدت کووید-۱۹ نشان نداد. همچنین، پروفایل miRNAهای مرتبط با TTV در نمونه‌های بررسی شده نتوانست رابطه معنی‌داری با شدت بیماری ارائه دهد.Item type: Item , بررسی تغییرات بیان LNC- MEG3 ، miR-548d-3p ، miR-21 در نمونه های توموری و مارژین تومور سرطان معده (GC)(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1403) هاشم زاده, آرمان; شانه بندی, داریوش; هاشم زاده, شهریار; اسودی, تورجشبکه عملکردی MEG3 در سلولهای سرطانی معده به صورت مبهم باقی مانده است و تاکنون کمتر مطالعه ای اقدام به بررسی همزمان این ژن و micro_RNA های مرتبط با آن در نمونه های بالینی معده کرده است و به نظر می رسد بررسی مکانیسمی که توسط آن MEG3 از پیشرفت سرطان معده جلوگیری می کند موضوعی است که شایسته مطالعه عمیق است(24). به همین دلیل مطالعه حاضر با هدف بررسی بیان همزمان LNC-MEG3، miR-548d-3p و miR-21 در نمونه های بالینی سرطان معده به بررسی تغییرات آنها در سرطان و ارتباط بیانی احتمالی این سه ژن با هم انجام شد. روش کار: در این پژوهش 100 نمونه بافت توموری و 100 نمونه مارژین تومور مورد بررسی قرار گرفتند هر دو نمونه از بیماران طی پروسه جراحی آنها اخذ شد. سپس میزان تغییرات بیان ژن های مورد بررسی در گروه ارتباطشان با یکدیگر و یافته های بالینی بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت .برای این امر ابتدا با بهره گیری از ترایزول، RNAرا استخراج ، از آن cDNA سنتز کرده و سپسReal Time PCR انجام داده و در نهایت آنالیز آماری انجام دادیم. برای این منظور از میزان بیان ژن کنترل داخلی برای نرمال سازی بیان ژنها استفاده کردیم. یافته ها: نتایج نشان می‌دهند که بیان LNC -MEG3 در بافت توموری سرطان معده به‌طور معناداری کاهش یافته است، در حالی که در بافت حاشیه تومور سطح بیان بالاتری دارد که ممکن است نشان‌دهنده نقش سرکوب‌کننده تومور این ژن باشد. همچنین، همبستگی منفی ضعیفی میان بیان LNC -MEG3 و miR-21 مشاهده شده است . بیان miR-21 و miR-548d در بافت توموری به‌طور معناداری بالاتر از بافت حاشیه‌ای است که نشان‌دهنده نقش احتمالی این miRNA ها در پیشرفت تومور است. ارزیابی عملکرد تشخیصی نشان داد که مساحت زیر منحنی ROC برای miR-21 و miR-548d به‌ترتیب 0.61 و 0.63 است، که هر دو نشان‌دهنده اهمیت آماری قابل توجهی در تشخیص سرطان معده دارند.Item type: Item , تاثیر نیکوتینامید مونونوکلئوتید و تروگزروتین بر آسیب کبدی ناشی از دوکسوروبیسین در رت(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1403) فیضی کنگرلو, مهدی; بدل زاده, رضا; علی همتی, علیرضادوکسوروبیسین یک داروی سیتوتوکسیک آنتراسایکلین است که برای درمان انواع مختلف سرطان استفاده می شود. با این حال، تعدادی از عوارض جانبی سیستمیک آن، مصرف این دارو را در بیماران سرطانی محدود کرده است. یکی از مهمترین عوارض جانبی دوکسوروبیسین سمیت کبدی است که باعث اختلال در عملکرد کبد می شود. نیکوتین آمید مونونوکلئوتید (NMN) برای فعالیت میتوکندری ضروری است و مکمل های آن می توانند غلظت کم آن در سمیت کبدی دوکسوروبیسین را جبران کرده و فعالیت سلولی میتوکندری را افزایش دهند. تروگزروتین (TXR) نیز دارویی است که باعث کاهش استرس اکسیداتیو شده و باعث بهبود عملکرد طبیعی میتوکندری و کاهش استرس سلولی می گردد. بنابراین، انتظار می‌رود که تجویز ترکیبی این دو دارو به طور مؤثری از سمیت کبدی دوکسوروبیسین در بیماران سرطانی جلوگیری کند. مواد و روش ها: در این مطالعه از 30 رت با رعایت شرایط استاندارد آزمایشگاهی استفاده گردید. گروه های درمانی نیکوتینامید مونونوکلئوتید، تروگزروتین با ترکیب با دوکسوروبیسین با هم یا به تنهایی با دوز های مختلف به رت ها تزریق شد. بعد از سپری شدن زمان تعیین شده، تغییرات هیستوپاتولوژیک کبد با استفاده از رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین و میکروسکوپ نوری، میزان سرمیAST ( آسپارتات آمینو ترانسفراز) و ALT( آلانین آمینوترانسفراز) با استفاده از کیت اختصاصی و روش الایزا، میزان دپولاریزاسیون غشای میتوکندری توسط رنگ آمیزی 1JC- و تکنیک فلوئورومتری، تولید ROS (Reactive Oxygen Species) میتوکندری توسط رنگ آمیزی DCFH-DA با استفاده از روش فلوئورومتری و میزان سایتوکاین التهابی TNF-α (Tumor Necrosis Factor-α), IL-1β (Interlukine-1β) and IL- (Interlukine-6) توسط روش الایزا ارزیابی شد. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که تجویز NMN وTXR با هم و یا به تنهایی در گروه های دریافت کننده دوکسوروبیسن، سبب کاهش آسیب کبدی در سطح بافتی رت های مورد مطالعه گردیده است. علاوه بر این، نتایج حاصل از بررسی میزان عملکرد طبیعی میتوکندری (بررسی میزان پتانسیل غشا) و خاصیت آنتی اکسیداتیو آن (اندازه گیری میزان ROS) نشان داد که گروه های دریافت کننده همزمان TXR و NMN نسبت به بقیه گروه های درمانی به طور موثرتری سبب کاهش استرس اکسیداتیو و افزایش بیوژنز میتوکندری کبدی شده اند. همچنین، کاهش آنزیم های کبدی AST و ALT و نیز کاهش سایتوکاین های التهابی (IL-1β ، IL-6 و TNF-α) نیز بیان گر این موضوع می باشد که این روش درمانی تا حدود زیادی بر روی عملکرد کبد تاثیرمثبت داشته و از میزان التهاب آن کاسته است.Item type: Item , بررسی بیان ژنهای مرتبط با پیری در بافت کبد رتهای نر مبتلا به دیابت نوع دو(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1403) رکابدار, بهروز; رضایی, جعفر; شعاران, مریم; احمدی, مهدی; رهبر قاضی, رضادیابت یکی از شایع ترین اختلالات متابولیک در سراسر جهان است که عوارض متعددی بر اندام های مختلف بدن دارد. یکی از اندام هایی که عمدتاً تحت تأثیر دیابت قرار می گیرد، کبد است. با توجه به نقش مهم کبد در بدن، اختلالات کبدی به عنوان یکی از علل مهم مرگ و میر در دیابت نوع 2 در نظر گرفته می شود. مکانیسم های مختلفی برای توضیح آسیب کبدی در دیابت پیشنهاد شده است، اما بسیاری از آنها مبهم هستند و مکانیسم های دقیق آن هنوز نامشخص است. درک دقیق این مکانیسم ها برای توسعه درمان های موثر برای کاهش عوارض کبدی در بیماران دیابتی بسیار مهم است. پیری سلول های کبدی نقش کلیدی در پیشرفت بیماری کبدی دارد. بنابراین در مطالعه حاضر بر آن شدیم تا اثر دیابت نوع 2 را بر بیان ژن های مرتبط با افزایش سن در بافت کبد موش های صحرایی نر بررسی کنیم. روش کار: تعداد 16 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی در دو گروه کنترل و دیابتی تقسیم شدند. دیابت با استفاده از رژیم غذایی پرچرب و تزریق استرپتوزوتوسین (STZ) با دوز mg/kg 35 به صورت داخل صفاقی القا شد. 2 ماه بعد از القای دیابت حیوانات با استفاده از کتامین زایلازین بیهوش شده و بافت کبد برای بررسی مطالعات بافت¬شناسی و اندازه¬گیری بیان ژن¬های Klotho، SOX2 و بتا-گالاکتوزیداز و اندازه گیری سطح پروتئین IL-1β برداشته شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: یافته¬های این مطالعه نشان داد که بافت کبد در گروه دیابتی نسبت به گروه کنترل دچار تغییرات پاتولوژیک شده است. همچنین مشخص شد که میزان IL-1β در بافت کبد گروه دیابتی به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود. در بررسی بیان ژن¬ها نیز مشخص شد که بیان نسبی ژن¬های Klotho و SOX2 در گروه دیابتی به طور معناداری نسبت به گروه کنترل پایین¬تر بود در حالی که بیان نبی ژن گالاکتوزیداز در این گروه به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود.Item type: Item , بررسی اثرات فوتودینامیک تراپی با لیزر در حضور نانوذرات مغناطیسی-پلاسمونیک اکسید آهن با پوشش طلا در رده سلولی سرطان مغز(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1403) احمدی عدل, الهه; شیرولیلو, سکینه; غزنوی, حبیب; قیاسی, فریبا; شیرولیلو, رقیهسرطان گلیوما نوعی نئوپلاسم بافت پشتیبان دستگاه عصبی مرکزی می‌باشد. اخیراً، نانوذرات اکسید آهن با روکش طلا توجه زیادی را در درمان گلیوما به خصوص به عنوان حساس کننده به عوامل شیمی درمانی و پرتودرمانی به خود جلب کرده‌اند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات فوتودینامیک تراپی با لیزر در حضور نانوذرات مغناطیسی-پلاسمونیک اکسید آهن با پوشش طلا در رده سلولی گلیوما می‌باشد. روش‌ها: رده سلولی سرطانی C6 گلیوبلاستومای رت کشت داده شد و میزان سمیت سلولی نانوذرات مغناطیسی- اکسید آهن حاوی پوشش طلا با روش MTT تعیین شد. برای اندازه گیری حرارت القایی، فلاسک حاوی سلول زیر منبع لیزر قرار گرفت و در ادامه در حضور نانوذرات و بدون نانوذرات برای به دست آوردن مدت زمان رسیدن به دمای مورد نظر ترمومتری انجام شد. میزان تولید گونه‌های فعال اکسیژن توسط کیت DCFH-DA و قابلیت تکثیر سلولی توسط آزمون کلنی زایی بررسی شد. سپس نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون One-way ANOVA و آزمون تعقیبی Post-Hoc آنالیز شدند. نتایج: لیزر به تنهایی در طول 12 دقیقه و لیزر در حضور نانوذرات در طول 4 دقیقه باعث فوتوترمال تراپی سلول ها گردید. از طرفی سلول هایی که به طور همزمان با نانوذرات تریت شده بودند و تحت فتوترمال تراپی قرار گرفته بودند، میزان تولید گونه‌های فعال اکسیژن نسبت به گروه های نانوذرات یا فتوترمال تراپی به تنهایی طور معنی داری بالا بود (P<0.05). از طرفی تعداد کلونی های تشکیل شده در سلول هایی که به طور همزمان با نانوذرات تریت شده بودند و تحت فتوترمال تراپی قرار گرفته بودند، نسبت به گروه های نانوذرات یا فتوترمال تراپی به تنهایی طور معنی داری پایین بود (P<0.05).Item type: Item , بررسی اثرات مکمل پروبیوتیک بر روی توانایی عملکردی بیماران مولتیپل اسکلروزیس: مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1403) ناصری, امیررضا; طالبی, مهناز; سنایی, سروینمالتیپل اسکلروزیس (MS)، بیماری التهابی دمیلینه‌کننده (از بین برنده غلاف میلین اطراف اعصاب) سیستم عصبی مرکزی است که با آسیب به میلین اطراف آکسون و ایجاد اختلال در هدایت عصبی، منجر به طیف وسیعی از علائم از جمله ضعف اندام‌ها، علائم حسی، دوبینی، آتاکسی، اختلالات اسفنکتری، افسردگی و اسپاسم می‌شود. خستگی و اختلالات شناختی از علائم شایع و ناتوان‌کننده این بیماری است که تأثیر قابل توجهی در کیفیت زندگی بیماران دارد. پروبیوتیک‌ها، از طریق محور روده-مغز (gut-brain axis)، برای بهبود وضعیت بالینی در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس پیشنهاد می‌شوند. این مطالعه به بررسی اثرات مکمل پروبیوتیک در بیماران مالتیپل اسکلروزیس فرم عودکننده-فروکش‌کننده (RRMS) می‌پردازد. روش‌ها: پس از اخذ تاییدیه‌های لازم اخلاقی، از کمیته‌ی محترم اخلاق در پژوهش دانشگاه علوم پزشکی تبریز و ثبت مطالعه در سامانه‌ی ملی ثبت کارآزمایی‌های بالینی (IRCT)، در این کارآزمایی بالینی موازی، تصادفی، دوسوکور، کنترل‌شده با دارونما، 90 بیمار RRMS، با مقیاس وضعیت ناتوانی گسترده (EDSS<4)، یکی از دو بازوی مطالعه یعنی پروبیوتیک (Lactocare®) یا دارونما را دو بار در روز به مدت چهار ماه دریافت کردند. پیامدهای ارزیابی شده شامل سطح ناتوانی (براساس EDSS)، عملکرد شناختی (بر اساس آزمون‌های SDMT، PASAT)، علائم افسردگی (بر اساس معیار افسردگی بک BDI-II)، مهارت دست بیماران (بر اساس تست NHPT) و وضعیت خستگی بیماران بر اساس پرسشنامه‌ی جامع خستگی و عوامل موثر بر آن (CFAB-MS) بود. کورسازی برای ارزیابان پیامد و بیماران انجام شد. همه ارزیابی ها در ابتدا و بعد از چهار ماه انجام شد و یافته ها بین گروه های مطالعه مقایسه شدند. یافته ها: در این مطالعه تعداد ۱۲۲ بیمار مبتلا به MS مورد بررسی اولیه قرار گرفتند و از 90 بیمار تصادفی شده، 60 نفر شامل 29 نفر در گروه پروبیوتیک، 31 نفر در گروه دارونما کارآزمایی را تکمیل کردند. میانگین سنی بیماران ۲۳/8±۶۶/۳۳ در گروه پروبیوتیک و ۸۵/8±۲۳/۳۱ در گروه دارونما بود. از مجموع بیماران تعداد ۴۶ (۶/7۶%) نفر زن بودند. مکمل پروبیوتیک با بهبود قابل‌توجهی در EDSS، BDI-II، PASAT، SDMT و NHPT دست غیر غالب (p-values>0.05) همراه نبود. بهبودهای درون گروهی در PASAT (میانگین تغییر: 2 [IQR:9.5]) و NHPT غالب دست (میانگین تغییر: -0.43 [IQR: 2.15]) در گروه مکمل پروبیوتیک مشاهده شد که مشابه با گروه دارونما بود.Item type: Item , ارزیابی دزیمتریک زاویه وج موثر وج اینترنال دستگاه شتابدهنده خطی Elekta synergy با استفاده از فرمول الکتا و فرمول تحلیلی و مقایسه نتایج با محاسبات سیستم طراحی درمان موناکو(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1403) بهاری, علی; ملازاده, میکائیلدر رادیوتراپی، دقت سیستم های محاسبه دوز نقش کلیدی در درمان بیماران سرطانی دارد. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی دقت محاسبه دوز سیستم برنامه ریزی درمانی موناکو(TPS) در تخمین زاویه وج موثر(EWA) با استفاده از دو روش مختلف ریاضی: فرمول Elekta و فرمول ICRU-24 انجام شد. مواد و روش¬ها: در این مطالعه تجربی، EWA ها برای اندازه های مختلف میدان (5 × 5، 10 × 10، 15 × 15، 20 × 20، 25 × 25 و 30 × 30 سانتی متر مربع) در زوایای استاندارد (15 درجه، 30 درجه، 45 درجه و 60 درجه) توسط TPS موناکو با استفاده از دو روش تحلیلی مختلف محاسبه شد. EWA های عملی با توجه به شرایط مشخص شده در فرمول Elekta و فرمول ICRU-24 اندازه گیری شدند و این اندازه گیری ها با نتایج به دست آمده از TPS مقایسه شدند. یافته¬ها: EWA های برنامه ریزی شده و اندازه گیری شده با فرمول Elekta مطابقت دارند و مقدار خطا در همه میدان های تشعشعی و EWA کمتر از 5/0± بود. در فرمول ICRU-24، حداکثر انحراف 6/2 ± درجه بین EWA های محاسباتی و عملی بود.Item type: Item , مطالعه اثر اگزوزوم های مشتق از رده سلولی سرطانی ملانومای انسان بر خصوصیات تکثیری و تمایزی مدل سلولی لنفوسیت T انسانی(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1403) بابائی, شبنم; شانه بندی, داریوش; کاظمی, توحیدملانوما یک تومور بدخیم و بسیار کشنده می باشد. مشخص شده است که سلول های ملانومایی اگزوزوم ترشح می کنند و این اگزوزوم ها بر محیط و سلول های ایمنی اطراف تومور تاثیر می گذارند و باعث کاهش پاسخ دهی تومور به سلول های ایمنی می شوند. در مطالعه حاضر هدف بر این است تا با بررسی تاثیرات اگزوزوم های مشتق از سرطان روی لنفوسیت های T، بتوان الگوی جدیدی را در درمان این سرطان معرفی نمود. مواد و روش ها: در این مطالعه سلول های رده ی SK-MEL-3 و HFFF2(بعنوان کنترل) کشت داده می شوند. سپس از هر کدام از آن ها اگزوزوم استخراج شده، و پس از تایید استخراج، تاثیر این اگزوزوم ها بر تکثیر، مارکر های فعال شدگی و تمایز به زیر رده های مختلف لنفوسیت های T انسانی مورد بررسی قرار می گیرند. یافته ها: اگزوزوم های مشتق از رده ی سلولی ملانومای انسانی بدخیم توانستند بصورت بسیار معناداری تمایز سلول های T jurkat را تحت تاثیر قرار دهند و آن ها را به سمت تنظیمی پیش ببرند تا سلول های سرطانی بتوانند از سیستم ایمنی فرار کنند. درین پژوهش افزایش معنی داری در بیان مارکر های سلول های Th2 و Treg و کاهش معناداری در بیان مارکرهای سلول های Th1 و Th17 مشاهده شد. به علاوه این اگزوزوم های مشتق شده از سرطان توانستند تکثیر لنفوسیت های T را کاهش داده و آن ها را به سمت آپوپتوز بیشتر سوق دهند.Item type: Item , تعیین سندرم درد مزمن پس از توراکوتومی در پیگیری های ۶ و ۱۲ ماهه پس از جراحی(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی, 1403) محدث قراملکی, فرزاد; منتظر, مجیدمطالعات محدود و اندکی وجود دارند که شیوع درد مزمن پس از توراکوتومی را به صورت طولانی مدت بررسی کرده باشند و ریسک فاکتورهای آن را بر اساس جمعیت تحت پوشش خود شناسایی و تایید نموده باشند؛ عدم شناسایی شیوع و ریسک فاکتورهای درد مزمن پس از توراکوتومی انجام اقدامات پیشگیرانه و درمانی را با مشکل مواجه می سازد؛ از طرفی دیگر عدم اطلاع از شیوع این سندرم منجر به تحمیل هزینه های مازاد بر سیستم های بهداشتی و عدم پیروی از درمان های اضافه توسط بیماران می گردد؛ لذا اطلاع از این سندرم و ریسک فاکتورهای آن در جمعیت های متفاوت ضروری به نظر می رسد. با توجه به عدم وجود مطالعه ای که در این زمینه برای بیماران شمال غرب ایران انجام شده باشد؛ مطالعه حاضر با هدف تعیین سندرم درد مزمن پس از توراکوتومی در پیگیری های 6 و 12 ماهه پس از توراکوتومی انجام شد تا تمام بیماران را در طی یک دوره 12 ماهه از نظر بروز این سندرم بررسی نماییم. روش کار: در این مطالعه کوهورت آینده نگر، تعداد 160 بیمار کاندید توراکوتومی در دو بیمارستان شهید مدنی و امام رضا به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند؛ اطلاعات بالینی بیماران وارد چک لیست هر بیمار شد و در صورتی که شدت درد بیماران در طی دو ماه مداوم بیشتر از 5 بر اساس ابزار VAS باشد به عنوان درد مزمن پس از توراکوتومی در نظر گرفته شد. در نهایت سهم اثر هر یک از فاکتورهای موثر در بروز درد مزمن پس از توراکوتومی با کمک رگرسیون چند متغیره اندازه گیری شد. یافته ها : شیوع درد مزمن پس از جراحی برابر 25/21 درصد بود؛ نتایج حاکی از آن بودند که سن کمتر از 50 سال به اندازه 29/2 برابر، شاخص توده بدنی کمتر از 25 به اندازه 85/2 برابر، استرس قبل از جراحی به اندازه 29/6 برابر، دیابت ملیتوس به اندازه 37/14 برابر، افسردگی قبل از جراحی به اندازه 14/8 برابر، سرطان قبل از جراحی به اندازه 24/15 برابر، تعداد بیماری بیشتر از 3 بیماری به اندازه 29/8 برابر، جراحی توراکس در طی سه ماه اخیر به اندازه 44/12 برابر، شیمی درمانی به دلیل کانسر های ناحیه توراکس به اندازه 96/6 برابر، رادیوتراپی قفسه سینه به اندازه 21/19 برابر، طول عمل جراحی بیشتر از 3 ساعت به اندازه 25/5 برابر، داشتن چست تیوپ بیشتر از 4 روز به اندازه 36/5 برابر، درد قبل از جراحی بیشتر از 5 بر اساس معیار VAS به اندازه 32/14 برابر، درد حاد در روز اول پس از جراحی به اندازه 57/5 برابر، درد حاد در ر.ز دوم پس از جراحی به اندازه 29/8 برابر و درد حاد پس از جراحی در روز سوم به اندازه 22/12 برابر ریسک بروز درد مزمن پس از توراکوتومی را افزایش می دهند.