مقایسه تغییرات همودینامیک به دنبال استفاده از تورنیکه در اعمال جراحی ارتوپدیک در دو گروه سنی متفاوت

Abstract

در طول زمان تغییرات فیزیولوژیک متعددی در راستای بهبود ایمنی استفاده از تورنیکه‌ها صورت گرفته است اما همچنان هیچ دستورالعمل دقیقی وجود ندارد، زیرا تا حدودی هیچ توافق جمعی وجود ندارد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تغییرات همودینامیک به دنبال استفاده از تورنیکه در اعمال جراحی ارتوپدیک در دو گروه سنی متفاوت بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود و جامعه هدف تمام بیماران بالای 18 سال که اندیکاسیون عمل جراحی ارتوپدیک اندام فوقانی یا تحتانی با امکان استفاده از تورنیکه در بیمارستان شهدای تبریز در سال 1403-1402 را داشته‌اند، بود. 260 نفر وارد مطالعه شدند. روش نمونه‌گیری به‌صورت تمام شماری بود. حجم نمونه تعیین‌شده به‌طور متناسب بین بیماران زیر 65 سال و بالای 65 تقسیم شد (65 بیمار در هر گروه) و تصادفی سازی نیز داخل هر گروه سنی به‌طور مجزا با روش تصادفی سازی بلوکی با بلوک‌های 4 و 6 تایی انجام شد. تمام بیماران در بخش ویزیت و شرح‌حال کامل گرفته و در صورت داشتن رضایت و داشتن اندیکاسیون عمل در مطالعه وارد شدند. پرسشنامه‌ای که در این مورد طراحی شده است برای تمام بیماران پر شد. پس از ورود به اتاق عمل و انجام مانیتورینگ‌های روتین بخش شامل: SBP, DBP,MBP,HR,SaO2، بیماران تحت بیهوشی یکسان قرار گرفتند. ثبت‌کننده پرسشنامه و جراح از میزان فشار تورنیکه اطلاعی نداشتند. در تمام اعمال جراحی از یک نوع تورنیکه که به‌طور استاندارد کالیبره شده است، استفاده شد. فشارخون سیستولیک بیمار قبل از پر کردن تورنیکه مشخص و سپس در اندام تحتانی 130-100 mmHg به آن اضافه‌شده و با آن فشار، تورنیکه پر شد. همچنین در اندام فوقانی 50-70 mmHg بالاتر از فشارخون سیستولیک تورنیکه پر و متغیرهای موردبررسی در پرسشنامه ثبت شدند. درصورتی‌که جراح از خونریزی محل عمل شکایت کند، %20 به میزان فشار تورنیکه اضافه شد. یافته‌ها: در این مطالعه، از میان فاکتورهای همودینامیک، فراوانی افزایش تمامی متغیرهای همودینامیک ازجمله SBP (P=0.001)، DBP (P<0.001)، MAP (P<0.001) و HR (P=0.002) نسبت به قبل از پر کردن تورنیکه، در بیماران با فشار تورنیکه روتین بالای 65 و زیر 65 سال به‌طور معنادار بیشتر از بیماران با فشار تورنیکه اصلاح‌شده بالای 65 و زیر 65 سال موردمطالعه بود؛ همچنین بین کاهش SBP نسبت به پایه (P=0.001) در بیماران با فشار تورنیکه اصلاح‌شده بالای 65 و زیر 65 سال به‌طور معنادار بیشتر از بیماران با فشار تورنیکه روتین بالای 65 و زیر 65 سال و نیز افزایش HR نسبت به پایه (P=0.004) در بیماران با فشار تورنیکه روتین بالای 65 و زیر 65 سال به‌طور معنادار بیشتر از بیماران با فشار تورنیکه اصلاح‌شده بالای 65 و زیر 65 سال موردمطالعه بود. از میان فاکتورهای همودینامیک، شروع زمان تغییرات هیچ‌کدام از متغیرهای SBP، DBP، MAP و HR بعد از پرکردن تورنیکه نسبت به قبل از پر کردن تورنیکه و پایه، بین گروه‌های فشار تورنیکه روتین و اصلاح‌شده در افراد بالای 65 سال و زیر 65 سال تفاوت معنادار آماری وجود نداشت (P<0.05).