بررسی سطح تاب آوری نوجوانان شهر تربت جام بعد از اپیدمی کووید-19 در سال 1403
چکیده
مقدمه: تاب آوری می تواند منجر به ثبات فردی شود و در موقعیت های مختلف، کمک زیادی به نحوه برخورد افراد با استرس و بهبود عملکرد آنها داشته باشد. شیوع جهانی کروناویروس باعث افزایش مشکلات سلامت روان (مانند اضطراب و افسردگی) در سطح جهانی گردیده است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی سطح تاب آوری نوجوانان شهر تربت جام بعد از اپیدمی کووید-19 در سال 1403 بود.
روش: روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از حیث گردآوری داده ها توصیفی بود. جامعه آماری پژوهش
محیط انجام این پژوهش مدارس دوره متوسطه اول و دوم شهر تربت جام استان خراسان رضوی در سال تحصیلی 1403 بود. برای تعیین حجم نمونه براساس جدول مورگان 396 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای متغیرهای کمی در صورت نرمال بودن توزیع آن¬ها از میانگین (انحراف معیار) و در صورت نرمال نبودن توزیع آن¬ها از میانه (دامنه میان چارکی) برای خلاصه¬سازی اطلاعات استفاده شد. در سطح استنباطی نیز از تحلیل واریانس استفاده شد.
یافته¬ها: تاب¬آوری در بین پایه های تحصیلی متوسطه اول تفاوت معنادار وجود دارد. بین تاب آوری در پایه تحصیلی هفتم و هشتم تفاوت معناداری وجود دارد اما بین تاب آوری در پایه تحصیلی هفتم و نهم و هشتم و نهم تفاوت معناداری وجود ندارد. بین تاب آوری در بین پایه های تحصیلی متوسطه دوم تفاوت معنادار وجود ندارد. بین تاب آوری دانش آموزان در مقطع متوسطه اول و دوم تفاوت معناداری وجود ندارد. دانش آموزانی که تحصیلات پدر آنها کارشناسی بوده دارای میانگین بالاتری در تاب آوری هستند. دانش آموزانی که تحصیلات مادر آنها دکتری بوده دارای میانگین بالاتری در تاب آوری هستند.
نتیجه¬گیری: نتایج مطالعه حاضر می¬تواند اطلاعات مناسبی در رابطه با تاب آوری دانش آموزان در محیط¬های آموزشی برای سیاست گذاران نظام آموزش و پرورش فراهم آورد تا از این طریق بتوانند تصمیمات عالمانه و اثربخش برای مدارس اتخاذ نمایند.