مقایسه مناطق فعال مغزی در رانندگی مجازی شبیه سازی شده در حالت پایه و القای خلق ترکیبی مثبت براساس داده های fMRI

Abstract

ارتباط بالقوه بین عملکردهای شناختی، حالات خلقی و تأثیر آنها بر رفتار رانندگی پیچیده است و قبلاً در اکثر موارد با روش‌های مبتنی بر پرسشنامه که به تفاوت‌های فردی بستگی دارد و در نتیجه مستعد سوگیری است، مورد مطالعه قرار گرفته است. در این مطالعه، ما داده‌های فیزیولوژیکی عینی را اضافه کردیم تا رابطه بین رفتار رانندگی و خلق را با تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) بررسی کنیم. روش کار و مواد: در یک مطالعه مقطعی، 28 راننده راست دست مرد 20 تا 30 ساله به صورت تصادفی از بین داوطلبان انتخاب و وارد مطالعه شدند. هر شرکت کننده پس از القای خلق مثبت، منفی و خنثی به شکل شنوایی و بصری، در بستر یک شبیه ساز رانندگی سازگار با fMRI رانندگی کرد، و fMRI در حین رانندگی انجام شد تا تغییرات فعالیت مغز مرتبط با رانندگی و تأثیر حالت خلقی بر این اثرات بررسی شود. پیش پردازش برای تصحیح زمان بندی برش، تصحیح حرکت سر افراد در حین تصویربرداری و نرمال سازی فضایی انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPM با انجام تجزیه و تحلیل اتصال مبتنی بر دانه، پس از مراحل پیش پردازش انجام شد. یافته ها: در رانندگی با خلق مثبت، قشر پیش پیشانی داخلی دو طرفه (mPFC) همبستگی مثبتی با مناطقی مانند قشر جلوی پیشانی قدامی (aPFC)، قشر کمربندی قدامی پشتی (ACC)، قشر اوربیتوفرونتال (OFC) و قشر کمربندی خلفی پشتی (PCC) نشان داد. رانندگی با خلق منفی شبکه مشابهی را، اما با مناطق فعال‌تر گسترده‌تر نشان داد. رانندگی با خلق خنثی نیز شباهت هایی را در الگوهای اتصال اما با مناطق محدودتر نشان داد. در مقایسه رانندگی با خلق مثبت و خنثی، کاهش اتصال بین mPFC و aPFC و ACC پشتی راست در حالت مثبت مشاهده شد، در حالی که افزایش اتصال در OFC و بخش‌هایی از aPFC و ACC پشتی مشاهده شد. با مقایسه رانندگی با خلق منفی و خنثی، کاهش اتصال در مناطق گسترده aPFC دو طرفه در حالت منفی مشاهده شد، در حالی که افزایش اتصال در aPFC، OFC، و برخی از مناطق aPFC سمت چپ مشاهده شد.