تعیین وضعیت تعیین گرهای اجتماعی سلامت در خانواده کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم
چکیده
چکیده
مقدمه و هدف: اختلالات طیف اوتیسم به مجموعه اختلالاتی گفته می‌شود که درذیل اختلالات عصبی-تکاملی طبقه‌بندی می‌شوند. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت تعیین گرهای اجتماعی سلامت خانواده کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در استان آذربایجان شرقی انجام‌گرفته است.
روش پژوهش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که به‌صورت مقطعی در سال 1397 انجام شد. محیط پژوهش شامل 4 مرکز خصوصی در شهرستان تبریز و یک مرکز خصوصی در شهرستان عجب‌شیر وابسته به بهزیستی و یک مرکز دولتی وابسته به دانشگاه و مدرسه‌ی اوتیسم انتخاب شد. حجم نمونه به میزان 112 نفر برآورد گردید. از پرسشنامه استاندارد تعیین گرهای اجتماعی سلامت خانواده کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (شامل سه بخش اطلاعات دموگرافیکی، تشخیصی رفتاری و تعیین گرهای اجتماعی) جهت جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با بهره‌گیری از آمار توصیفی و تحلیلی و از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه 19 انجام شد.
یافته‌ها: بر اساس یافته های مطالعه 3/81% کودکان مورد مطالعه مذکر و 4/54% دارای بیمه تامین اجتماعی بودند. بر طبق اطلاعات تشخیصی 1/99% کودکان دارای تشخیص اوتسیم و از نظر سطوح رفتارهای محدود و تکراری بیشترین درصد را با 3/47% کسب نمودند. بیشتر کودکان مورد مطالعه فاقد مشکل کلامی (67%) بودند. بیشترین استرس تحمیلی به خانواده کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم ناشی از عوامل اجتماعی سلامت شامل نگرانی‌های مربوط به‌سلامت روان خود والدین با 1/99% ، عدم دریافت خدمات مورد نیاز با 3/97% ، خدمات مراقبت مقرون‌به‌صرفه 8/93% بود. کمترین استرس شامل نگرانی حاصل از خشونت فیزیکی در منزل با 59% برآورد گردید. بین تعیین گرهای اجتماعی سلامت با مشکلات کلامی و سطوح رفتارهای محدودکننده و تکراری ارتباط معناداری یافت نشد.
نتیجه‌گیری: وضعیت تعیین گرهای اجتماعی سلامت خانواده‌ی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم درسطح نامطلوبی قرار دارد. که این وضعیت منجر به اضطراب خانواده‌ها، تحمیل هزینه گزاف بر آن ها و درنتیجه تهدید جدی برای بهبود وضعیت کودکان مبتلا به طیف اوتیسم می‌باشد.
واژگان کلیدی: اختلال طیف اوتیسم، عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، عدالت در سلامت