هدف درمانی سرطان سینه با استفاده از نانو ذرات مغناطیسی پوشش دهی شده با سیلیکای متخلخل حاوی متوتروکسات و مهار کننده ایندولامین 2و 3 دی اکسیژناز

Abstract

مقدمه: روش‌های درمانی رایج سرطان اغلب به دلیل عوارض جانبی با چالش جدی همراه هستند. ظهور سیستم‌های دارویی هدفمند می‌تواند راه حلی برای درمان سرطان باشد. اخیراً، از عوامل ایمنی‌درمانی مانند 1-متیل-دی‌تریپتوفان دردرمان سرطان بیشتر استفاده می‌شود. هدف: ما یک سیستم دارورسانی هدفمند پگیله را با استفاده از نانوذرات مغناطیسی پوشش‌دهی شده با سیلیکای متخلخل برای انکپسولاسیون 1-متیل-دی‌تریپتوفان ایجاد و کارایی درمانی آن را در ترکیب با متوترکسات بر روی رده‌های سلولی سرطان سینه بررسی کردیم. روش اجرا: در مطالعه حاضر، از روش تجزیه حرارتی برای تولید نانوذرات اکسید‌آهن‌سوپرپارامغناطیس استفاده‌‌شد. سپس، این نانوذرات با سیلیکای متخلخل، پوشش‌دهی شده و برای دستیابی به نانوذرات نهایی با پلیمر پلی‌اتیلن‌گلیکول 2100 و متوترکسات کونژوگه شدند و1-متیل-دی‌تریپتوفان در حامل‌های نهایی بارگذاری‌شد. ویژگی‌های نانوذرات با استفاده از روش‌های میکروسکوپ الکترونی عبوری و روبشی، پراکندگی نوردینامیک، طیف‌سنج مادون قرمز، مغناطیس‌سنج ارتعاشی، تخلخل‌سنجی و طیف‌سنجی پراش پرتو ایکس بررسی‌شدند. سپس، از روش واکنش‌زنجیره‌ای‌پلیمراز‌ترانس‌کریپتاز‌معکوس برای بررسی اثر 1-متیل-دی‌تریپتوفان بر بیان ایندولامین‌2،3‌دیوکسیژناز بر روی سلول‌های سرطانی استفاده‌شد. همچنین، برای ارزیابی برداشت سلولی از فلوسیتومتری استفاده‌شد. متعاقباً، اثرات مهاررشد نانوذرات با استفاده از روشهای سمیت‌سنجی و آپوپتوز در سلولهای سرطانی مورد بررسی قرار‌گرفت. نتیجه گیری : نتایج نشان داد که نانوذرات توزیع اندازه یکنواختی دارند (اندازه متوسط = 68.33 ، پلی دیسپر سیتی = 0.16). کارایی انکپسولاسیون و ظرفیت بارگیری این ذرات به ترتیب حدود 71% و 60 % بود. آزمایش‌های برداشت دارو نشان داد که نانوذرات می‌توانند سلول های سرطانی را هدف قرار‌دهند. داده‌های روش واکنش‌زنجیره‌ای‌پلیمراز‌ترانس‌کریپتاز‌معکوس نشان داد که 1-متیل-دی‌تریپتوفان سطح ایندولامین‌2،3‌دیوکسیژناز را سرکوب می‌کند. همچنین، آزمایش‌های سمیت و مرگ سلولی تایید کردند که این سیستم رشد تومور را در سلول‌های سرطانی سینه مهار می‌کند. تجزیه و تحلیل نتایج تابش مادون قرمز نشان داد که داروی بارگذاری شده در نانوذرات در ترکیب با مادون قرمز میزان زنده ماندن سلول را کاهش دهد. بحث: در نتیجه، نانوذرات مهندسی‌شده دارای اثرات بالقوه ی ضد‌توموری در شرایط آزمایشگاهی می‌باشند.