طراحی سیستم دارورسانی کنترل شده از دیکلوفناک سدیم با استفاده از غشای میکروپوروس

Abstract

عارضه جانبي گوارشي داروهاي ضد التهاب غير استروئيدي باعث انجام تحقيقاتي براي دستيابي به اشكال جديد جهت كاهش اين اثرات شده است. هدف مطالعه حاضر ايجاد يك سيستم دارورساني ميكروپوروس کنترل ريليز ديكلوفناك سديم است كه موجب كاهش عوارض گوارشي اين دارو مي‌گردد. سيستم هاي کنترل ريليز رهش درجه صفر دارند و آزادسازي دارو مستقل از pH ، غلظت دارو و ساير پارامترهاي فيزيولوژيکي دستگاه گوارش انجام مي پذيرد. در سيستم‌هاي ميکروپوروس براي ايجاد غشا از دو پليمر که يکي در مايعات گوارشي غيرقابل حل بوده و ديگري در اين محيط حل گشته و باعث ايجاد سوراخ هاي ريز در غشا مي شود ، استفاده مي شود. براي ايجاد روكش ميكروپوروس از مخلوط دو پليمر استفاده شد. از اتيل سلولز به عنوان پليمر نامحلول و عامل تشکيل دهنده روکش, از متيل سلولز به عنوان پليمر محلول در محيط قليايي و ماده تخلخل زا استفاده گرديد. ابتدا انتخاب سيستم حلال مناسب براي انحلال دو پليمر صورت گرفت و از غلظت‌هاي مختلف متيل سلولز در ايجاد روكش استفاده شد. رهش دارو در محيط اسيدي و قليايي مورد بررسي و تأثير غلظت‌هاي مختلف متيل سلولز و ضخامت روكش بر رهش دارو مورد تحقيق قرار گرفت. با ثابت نگه‌داشتن غلظت اتيل سلولز و افزايش غلظت متيل سلولز به عنوان عامل تشكيل دهنده منافذ، مشاهده گرديد كه رهش دارو افزايش مي‌يابد. افزايش ضخامت غشا نيز باعث كاهش رهش دارو و نيز افزايش زمان تأخير رهش مي‌شود. با بكار گيري اين روش پيش بيني مي شود که عوارض جانبي دارو كمتر شده و غلظت ثابت و يكنواختي از آن در خون ايجاد مي‌شود. بهترين رهش در غلظت اپتيمم شده اتيل سلولز %7 و متيل سلولز %3 با ضخامت روكش 229 ميكرون براي رهش 12 ساعته بدست آمد.