بررسی تأثیر تجویز مزمن پیرفنیدون در بروز تحمل به اثرات ضددردی مورفین در موش سوری نر

Abstract

مقدمه: استفاده مزمن از اپیوئیدها باعث بروز وابستگی و تحمل نسبت به آنها می شود که مکانیسم‌های مختلفی از جمله استرس اکسیداتیو و ازدیاد تولید فاکتورهای التهابی در این فرآیند مطرح می‌باشند؛ اثرات آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی از پیرفنیدون به اثبات رسیده است.هدف: هدف از مطالعه حال حاضر بررسی تأثیر تجویز مزمن پیرفنیدون در بروز تحمل به اثرات ضد دردی مورفین در موش سوری نر بود.مواد و روش ها: آزمایش در6 گروه 8 تایی از موش سوری نر انجام گرفت به این ترتیب که در گروه اول به 8 موش هر روز دو تزریق به فاصله نیم ساعت و هر بار (ml/kg, i.p 10) نرمال سالین، در گروه دوم هر روز (mg/kg, i.p 10) مورفین و نیم ساعت قبل آن (ml/kg, i.p 10) نرمال سالین، در گروه سوم مورفین (mg/kg, i.p 10) و نیم ساعت قبل از آن ml/kg 1 حامل پیرفنیدون DMSO(10%) و در سه گروه دیگر یک ساعت قبل از مورفین، سه دوز مختلف پیرفنیدون (mg/kg, i.p 100/50/25) تزریق کردیم. در تمامی گروه ها یک روز در میان نیم ساعت بعد از تزریقات، تست هات‌پلیت انجام دادیم. در نهایت از تمام گروه‌ها خونگیری شد و فاکتورهای TAC,MDA,TNF-a,IL-1,IL-6 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: در گروه دریافت کننده حامل و مورفین در روز 5 و در گروه های دریافت کننده دوزهای mg/kg 50،25 و100 پیرفنیدون به همراه مورفین به ترتیب در روزهای 11،11و3 تحمل ایجاد شد ولی فقط دوز mg/kg 25 پیرفنیدون به صورت معنی دار (P<0.05) تحمل نسبت به مورفین را به تاخیر انداخت. همچنین سطح فاکتور التهابی IL-6 فقط در گروه دریافت کننده دوز پیرفنیدون (mg/kg 25) نسبت به گروه مورفین معنی دار (P<0.001) تفاوت نشان داد.نتیجه گیری: احتمالا پیرفنیدون در دوز mg/kg 25 به علت اثرات ضدالتهابی سبب به تأخیر انداختن زمان بروز تحمل به مورفین گردیده است. برای درک بهتر آن نیازمند مطالعات بیشتری هستیم.