ارزیابی تأثیر کلاریترومایسین و کتوکونازول در بروز تحمل به اثر ضد دردی مورفین در موش سوری نر

Abstract

مقدمه: افزایش بیان ژنی P-گلیکوپروتئین در سد خونی- مغزی یکی از دلایل بروز تحمل به اثرات ضد دردی مورفین است. احتمال می رود کلاریترومایسین موجب مهار P-گلیکوپروتئین شود. کتوکونازول نیز اثرات مهار P -گلیکوپروتئین را دارد. در مطالعه حاضر به بررسی این دو دارو در تحمل ناشی از مورفین در موش سوری پرداخته شد. هدف: هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر کلاریترومایسین و کتوکونازول درحیوانات تحمل یافته به اثرات ضد دردی مورفین در موش سوری نر است.روش کار: 80 سر موش سوری نر در 8 گروه 10 تایی در محدوده وزنی 30-20 گرم به صورت تصادفی انتخاب کردیم و رژیم های دارویی زیر را دریافت کردند. 1- سالین (ml/kg, ip10) به مدت 14 روز+ سالین(ml/kg, ip10) در روز پانزدهم، 2- مورفین(mg/kg25) به مدت 14 روز+ سالین(ml/kg, ip10) در روز پانزدهم، 3,4,5-مورفین(mg/kg25) به مدت 14 روز+ کلاریترومایسین(mg/kg200 ،100 ،50) در روز پانزدهم، 6,7,8- مورفین(mg/kg25) به مدت 14 روز+کتوکونازول(mg/kg0.4، 0.2، 0.1) در روز پانزدهم. در تمامی گروه های فوق، روز پانزدهم، یک ساعت بعد از تزریق سالین یا داروها، تست دوز مورفین تزریق شد و نیم ساعت بعد تست hot plate گرفته شد . اثرات ضد دردی ناشی از تست دوز مورفین(mg/kg, ip9) در گروه های مورد مطالعه به روش Hot plate مورد ارزیابی قرار گرفت .نتایج : نتایج حاکی از تأثیر معنی داری از کاهش تحمل در دوزهایmg/kg, ip) 200 ،100 ،50(ازکلاریترومایسین و دوزهایmg/kg, ip) 0.4، 0.2، 0.1( ازکتوکونازول بود. نتیجه گیری: دوز های مختلفی ازکلاریترومایسین و کتوکونازول در پیشگیری از تحمل مؤثر بوده و بخشی از این اثر ممکن است به اثرات مهار کنندگی P-گلیکوپروتئین مربوط باشد. همچنین ممکن است داروی کلاریترومایسین با اثرات ضد التهابی خود که شامل مهار مهاجرت نوتروفیل ها و سیتوکین های پیش التهابی، افزایش فاگوسیتوز و فعالیت سلول های کشنده طبیعی و القای آپوپتوز ائوزینوفیل، توانسته تحمل به اثرات ضد دردی مورفین را برگرداند.