School of Pharmacy

Permanent URI for this communityhttps://dspace.tbzmed.ac.ir/handle/123456789/5

The School of Pharmacy, as the second pharmacy faculty in Iran after Tehran pharmacy school in 1328 Hejri Shamsi , was located at Tabriz Imam Khomeyni square and Ayatollah Taleghani Street ,was established to provide the country needs to pharmacist. This major change occurs when there was no pharmacy school in Tabriz and pharmacy personnels learn it experimently and finally reach the stage of dispensering . Permission to establish a pharmacy was given after passing the test which requires the literacy and knowing Latin language and dispenesring. Tabriz pharmacy faculty is established after student advertising admission. At the first reception, the number of students did not pass, But college starts first training cources with 25 students. After 2-year curriculum of courses, the speciality pharmaceutical topics were teached. Toxicology and jalinoosi products were as specialized courses. Later by the dean Department , Dear doctor Ismaiil Anghajy , basic steps were taken for developing the faculty. School of Pharmacy began its own activities with medicine school and gained independence in 1345.following the dissolution of the pharmacy schools in whole country in September 1347, a new school of pharmaceutical and clinical laboratory sciences began its own activities.The pharmacy faculty was established with the aim of training pharmacy students and drug experts to manage pharmacy, Pharmaceutical industry,economy of country and training experts to work in clinical laboratory and searching in pharmacy and the laboratory. The Department of Laboratory science was transferred Medicine faculty in 1351. The Nutrition school within Tabriz Pharmacy Faculty began its academic activities with 39 students in 1353 and with the establishment of the health and nutrition school it was separated from pharmacy faculty in 1370. The new building for the School of Pharmacy started with an area of ​​17,000 square meters in 1386. Tabriz School of Pharmacy has more than 3000 pharmacy graduated is delivered to our country that many of them , have been efficient and effective rules in Pharmaceutical Science. currently Tabriz School of Pharmacy consists of 7 Department of Pharmaceutic, Pharmacology and Toxicology, Pharmacognosy, Pharmaceutical Chemistry, Pharmaceutical Biotechnology, Clinical Pharmacy and Food and Drug Control. Faculty Education departments and physical facilities with high knowledge of professors tries to through training programs, basic and applied researches and provide services , solve problems with use of a pharmacy modern knowledge and Significant contribution in scientific development of their own country. Training courses for PhD students starts in field of Pharmacognosy in Tabriz school of pharmacy . now 62 PhD students are studing in Tabriz Pharmacy faculty in the field of Pharmacognosy, Pharmaceutics, Pharmacology, Pharmaceutical Chemistry, Toxicology, Biotechnology, pharmaceutical and food and drug control. Tabriz Pharmacy school is located at the heart of the city where the science and art were born. preserved old town in the vicinity of modern development, its proximity to the Shahand mountain that always carrying snow and Uromiye lake and ... causes the city unforgettable for students who live and study in it.

Browse

Search Results

Now showing 1 - 10 of 41
  • Item type: Item ,
    بررسی محلولیت و خواص ترمودینامیکی آملودیپین بزیلات در مخلوط‌های دوتایی حلال‌های N-متیل‌پیرولیدون، ۱-پروپانول و ۲-پروپانول در دماهای مختلف
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1403) نقوی کلجاهی, سید مهدی; جویبان, ابوالقاسم; رحیم‌پور, الهه
    مقدمه: داده‌های محلولیت در صنایع مختلف کاربردهای گسترده‌ای دارند و تغییر در محلولیت در فرآیندهای انحلال، فرمولاسیون و کریستالیزاسیون به کار می‌رود. روش‌های گوناگونی برای تغییر محلولیت داروها وجود دارد که شامل کوسولوانسی، کاهش اندازه ذرات، مهندسی کریستال، تشکیل نمک، پراکندگی جامد، استفاده از سورفکتانت‌ها و کمپلکس‌سازی می‌باشد. کوسولوانسی به عنوان یکی از روش‌های ساده و مؤثر در این زمینه شناخته می‌شود.هدف: هدف ما در این پژوهش بررسی محلولیت و ویژگی‌های ترمودینامیکی آملودیپین بزیلات در مخلوط‌های دوتایی حلال‌های N-متیل‌پیرولیدون، ۱-پروپانول و ۲-پروپانول در دماهای مختلف و پیش بینی داده های محلولیت با مدل های کوسولوانسی است.روش کار: در این مطالعه از روش شیک-فلاسک برای اندازه‌گیری تجربی محلولیت آملودیپین بزیلات در مخلوط‌های مورد بررسی استفاده شده است. در این فرآیند، مقداری اضافی از دارو در ظروفی که شامل نسبت‌های وزنی متفاوتی از کمک حلال و حلال (۱۱ فراکسیون) هستند، قرار می‌گیرد. پس از رسیدن محلول به تعادل در دمای مشخص، محلول فوقانی با استفاده از سانتریفیوژ یا فیلتر از مواد جامد باقی‌مانده جدا می‌شود. سپس، با انجام رقیق‌سازی مناسب، جذب محلول با دستگاه اسپکتروفتومتر UV-Vis در طول موج حداکثر دارو اندازه‌گیری شده و بر اساس منحنی کالیبراسیون و میزان رقیق‌سازی، غلظت نمونه‌ها تعیین می‌گردد. این فرآیند برای ۴ دما انجام شده و تمام داده‌ها در مدل‌های ریاضی کوسولوانسی برازش می‌شوند.بحث و نتیجه‌گیری: داده‌های به دست آمده نشان می‌دهند که محلولیت آملودیپین بزیلات با افزایش کسر جرمی کمک‌حلال (N-متیل‌پیرولیدون) و افزایش دما بیشتر می‌شود؛ به طوریکه در هر دو سیستم حلالی بیشترین میزان محلولیت در N-متیل‌پیرولیدون خالص و دمای ۳۱۳٫۲ دیده می‌شود. کمترین میزان محلولیت هم در هر دو سیستم به ترتیب در ۱-پروپانول و ۲-پروپانول خالص در دمای ۲۹۸٫۲ دیده می‌شود. همچنین، داده‌های تجربی با داده‌های مدل‌های گوناگون کوسولوانسی برازش شده و نتایج رضایت‌بخشی از مدل‌سازی به‌دست آمد.
  • Item type: Item ,
    بررسی ترمودینامیک انحلال سالسیلیک اسید در مخلوط سه‌ تایی آب، پروپیلن گلیکول و کولین کلراید در دماهای مختلف
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1403) بابایی, عرفان; جویبان, ابوالقاسم; حنایی, جلال; رحیم پور, الهه
    مقدمه: داده های محلولیت بسیار کاربردی است و برای تهیه فرموالسیونهای دارویی، نوبلور کردن و خالص سازی، توسعه آنالیزهای دارویی مورد استفاده قرار میگیرند.هدف: در پژوهش حاضر محلولیت داروی سالسیلیک اسید در مخلوط حلال اتکتیک عمیق کولین کلراید/پروپیلن گیکول و آب درگستره دمایی ۲۹۳.۲ تا ۳۱۳.۲ کلوین بررسی شده است و پارامترهای ترمودینامیکی برای فرایند انحلال سالسیلیک اسید و همچنین همبستگی بین داده های اندازه گیری شده و مدلهای مختلف برای محلولیت مورد بررسی قرار گرفته است. روش کار: طرح تحقیقاتی حاضر با استفاده از روش کالسیک شیک-فالسک )flask-shake )انجام می پذیرد. در این روش مقدار مازادی از دارو به مخلوط حلال ها با درصدهای وزنی از قبل تعیین شده اضافه میشود. به این صورت که هر جزء از سیستم از قبل، درون ارلن های روده دار ریخته شده اند و بعد از افزودن داروی مورد نظر، روی شیکر در داخل انکوباتور در دماهای مختلف قرار داده میشود و تا رسیدن به زمان تعادل و تشکیل محلول اشباع، شیک میشوند. محلولها بعد از رسیدن به حالت تعادل، سانتریفیوژ / فیلتر شده و محلول شفاف رویی توسط حلال مناسب رقیق شده و میزان جذب نمونه های رقیق شده توسط دستگاه اسپکتروفتومتر اندازه گیری میشوند. در ادامه با در نظر گرفتن میزان رقت محلولیت دارو و به استناد منحنی کالیبراسیون رسم شده، محلولیت بر حسب مول بر لیتر قابل تعیین است. نتایج و بحث: بر اساس داده ها، محلولیت با افزایش کسر جرمی کمک حلال کولین کلراید/ پروپیلن گلیکول و دما افزایش می یابد به طوریکه بیشترین میزان محلولیت مربوط به فراکسیون جرمی ۱.۰۰ از کمک حلال مربوطه در دمای ۳۱۳.۲ کلوین میباشد. داده های به دست آمده با مدلهای مختلف همبسته شدند و ثابتهای هر کدام از مدلها محاسبه گردید.نتیجه گیری: داده های محلولیت روند صعودی با افزایش دما و کمک حلال از خود نشان میدهند. درصد خطای پایین داده های محاسبه شده از مدل ها، قابلیت بالای مدلها را برای پیش بینی محلولیت نشان میدهند.
  • Item type: Item ,
    تاثیر pH و افزودن بتاسیکلودکسترین بر روی محلولیت و پایداری کوکریستال های پیروکسیکام
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1402) قاسمی اصل, سبا; شایان فر, علی
    بیشتر داروها محلولیت کمی در محیط های آبی دارند که این موضوع بر اثر بخشی و فراهمی زیستی دارو تأثیر میگذارد. رویکردهای زیادی برای بهبود محلولیت دارو از جمله مهندسی کریستال به عنوان یک روش جدید برای بهبود خواص فیزیکوشیمیایی دارو مانند محلولیت پیشنهاد شده است. هدف: هدف از این مطالعه تهیه و شناسایی کوکریستال های پیروکسیکام و بررسی محلولیت آن ها در pH های مختلف و در حضور غلظت های مختلف از بتا-سیکلودکسترین میباشد. روش کار: کوکریستال های پیروکسیکام با بنزوئیک اسید و ساخارین به روش slurry تهیه شد. بدین ترتیب که نسبت مولی معینی از پیروکسیکام و هر یک از کوفرمرها (1:1) به حلال ها افزوده شد، پس گذشت زمان معین، سوسپانسیون های به دست آمده در دمای اتاق قرار داده شدند تا حلال آن ها تبخیر شود. شناسایی کوکریستالهای تهیه شده با استفاده از آنالیز پراش پرتو ایکس (PXRD) و گرماسنج روبشی تفاضلی (DSC) انجام گرفت. محلولیت ترمودینامیکی پیروکسیکام، کوفرمرها و کوکریستالها در محیط های مختلف از جمله محلول بافر فسفات در محدوده pH 2-7 و محلول آبی بتا-سیکلودکسترین در غلظت های مختلف اندازه گیری شد. سپس اثرات آنها بر محلولیت و پایداری در محلول کوکریستالها بررسی گردید. یافته ها: تشکیل کوکریستال ها توسط PXRD و DSC تائید شد. افزایش غلظت بتا-سیکلودکسترین موجب افزایش محلولیت هر دو کوکریستال و همچنین موجب بهبود پایداری در محلول کوکریستال پیروکسیکام-ساخارین میگردد ولی بر روی پایداری کوکریستال پیروکسیکام-بنزوئیک اسید تاثیر مثبتی ندارد. محلولیت ترمودینامیکی هر دو کوکریستال با افزایش pH محلول، افزایش مییابد. پایداری کوکریستال پیروکسیکام-بنزوئیک اسید، با افزایش pH، متغیر میباشد و در مورد کوکریستال پیروکسیکام-ساخارین کاهش پایداری مشاهده میشود. نتیجه گیری: بتا-سیکلودکسترین موجب بهبود محلولیت هر دو کوکریستال و افزایش پایداری کوکریستال پیروکسیکام-ساخارین می گردد. همچنین pH محلول، محلولیت و پایداری کوکریستال های پیروکسیکام را تحت تاثیر قرار می دهد.
  • Item type: Item ,
    بررسی ترمودینامیک انحلال ناپروکسن در مخلوط حلال های پروپیلن گلیکول و ایزوپروپانول در دماهای مختلف
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1402) بنابیان, مهسا; جویبان, ابوالقاسم; حمیدی, علی اصغر; رحیم پور, الهه
    مقدمه: محلولیت ‌از مهمترین ویژگی‌‌های فیزیکوشیمیایی مواد دارویی است که در روند کشف ‌و توسعه‌ داروها اهمیت فراوانی‌دارد. داده‌های محلولیت اطلاعات مهم و کاربردی برای تهیه‌ فرمولاسیون‌های‌دارویی، توسعه‌ آنالیزهای‌دارویی، نوبلور‌کردن در فرآیند خالص‌سازی و استخراج فراهم می‌کنند. هدف: در پژوهش حاضر محلولیت و دانسیته‌ داروی ناپروکسن در مخلوط حلال‌های ایزوپروپانول + پروپیلن گلیکول در بازه دمایی ۲۹۳.۲ تا ۳۱۳.۲ کلوین بررسی خواهد شد. همچنین همبستگی بین داده‌های به دست آمده و مدل‌های مختلف محلولیت مورد بررسی قرار خواهد گرفت.روش کار: در مطالعه حاضر محلولیت با استفاده از روش شیک فلاسک اندازه گیری شده است. به این صورت که فراکسیون‌های جرمی از ایزوپروپانول-پروپیلن گلیکول با فواصل ۱۰٪ جرمی تهیه شده و مقدار مازاد دارو در آن ریخته و پس از سانتریفیوژ محلول و رقیق سازی مناسب محلولها در طول موج 262 نانومتر جذب آنها توسط اسپکتروفتومتر UV خوانده شده و با استفاده از منحنی کالیبراسیون غلظت‌ها محاسبه گردید. این پروسه برای ۵ دما تکرار شد و تمام داده‌ها برای پیدا کردن معادله‌ای برای پیش بینی محلولیت بکار گرفته شد.نتایج: نتایج به دست آمده حاکی از آن است که محلولیت ناپروکسن با افزایش فراکسیون جرمی ایزوپروپانول افزایش می یابد تا به بیشترین مقدار خود در 0.7 w1 = می رسد. سپس با افزودن مقادیر بیشتر ایزوپروپانول، محلولیت کاهش می یابد. علاوه بر این محلولیت ناپروکسن با افزایش دما در هریک از فراکسیون‌های جرمی افزایش می‌یابد. داده‌های به دست آمده با مدل های مختلف مورد بررسی قرار گرفت و ثوابت هر کدام از مدل‌ها محاسبه گردید.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که محلولیت ناپروکسن به دما و ترکیب حلال مورد مطالعه وابسته است و مدل های استفاده شده به خوبی توانستند داده های محلولیت را با خطای قابل قبول پیش بینی کنند.
  • Item type: Item ,
    بررسی ترمودینامیک انحلال دفریپرون در سیستم کوسولوانسی پروپیلن گلیکول و اتانول در دماهای مختلف
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1402) رادمند, سمیرا; جویبان, ابوالقاسم; رحیم پور, الهه
    مقدمه: محلولیت یکی از مهمترین ویژگی های فیزیکوشیمیایی مواد دارویی است. داده های محلولیت اطلاعات کاربردی برای تهیه فرمولاسیون های دارویی، توسعه آنالیز های دارویی، نوبلورکردن در فرایند خالص سازی و خواص فاز جامد و استخراج فراهم می‌کند.هدف: هدف ما در این پژوهش بررسی ترمودینامیکی محلولیت دفریپرون در مخلوط حلال های پروپیلن گلیکول و اتانول و پیش بینی داده های محلولیت با مدل های کوسولوانسی است. روش کار: در این پژوهش از روش شیک فلاسک برای اندازه گیری محلولیت دفریپرون در سیستم حلال دوتایی پروپیلن گلیکول و اتانول استفاده شده است. به این صورت که مقدار مازادی از ماده حل شونده در درون ظرف محتوای کمک حلال-حلال ریخته شد، بعد از به تعادل رسیدن محلول در دمای تنظیم شده، محلول رویی با استفاده از سانتریفیوژ از ماده جامد باقیمانده جدا شد و بعد از رقیق سازی مناسب با دستگاه اسپکتروفتومتری UV-Vis ، در طول موج 273.5 نانومتر جذب خوانده شد. سپس با استناد به منحنی کالیبراسیونی که قبلا از صحت و دقت آن اطمینان حاصل کردیم، غلظت نمونه ها به دست آورده شد.نتایج:بر اساس داده های حاصل از آزمایش ها درمی یابیم که محلولیت دفریپرون با افزایش کسر جرمی پروپیلن گلیکول و دما افزایش می یابد به طوری که بیشترین میزان محلولیت به دست آمده برای دفریپرون در سیستم حلال مربوط به فراکسیون جرمی 0.85 از پروپیلن گلیکول در دمای 313.2 درجه کلوین است و سپس با افزایش مقادیر بیشتر پروپیلن گلیکول محلولیت کاهش می یابد.بحث: مطالعه پیش رو به بررسی محلولیت دفریپرون در سیستم حلال دوتایی پروپیلن گلیکول واتانول در پنج دمای مختلف میپردازد که محلولیت دفریپرون وابسته به دما و ترکیب حلال ها است و داده های تجربی به دست آمده با مدل های کوسولوانسی مختلف مورد بررسی قرار گرفته است و خطای مدل های مورد بررسی کمتر از 3% است.
  • Item type: Item ,
    بررسی ترمودینامیکی انحلال دفریپرون در مخلوط دوتایی 2-پروپانول و پلی اتیلن گلیکول 400
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1402) احمدی, مهسا; جویبان, ابوالقاسم; رحیم پور, الهه
    داده های محلولیت کاربردهای صنعتی بسیاری دارند و تغییر در محلولیت در فرایندهای انحلال، فرمولاسیون و کریستالیزاسیون کاربرد دارد. تکنیک های مختلفی جهت تغییر محلولیت داروها وجود دارند که شامل کوسولوانسی، کاهش اندازه ذرات، مهندسی کریستال، تشکیل نمک، پراکندگی جامد، استفاده از سورفکتانت و ایجاد کمپلکس می باشد. کوسولوانسی از ساده ترین و بهترین روشها است. هدف: هدف ما در این پژوهش بررسی ترمودینامیکی محلولیت دفریپرون در مخلوط حلال های پلی اتیلن گلیکول400 (PEG400) و 2-پروپانول و پیش بینی داده های محلولیت با مدل های کوسولوانسی است. روش کار: در این پژوهش از روش شیک-فلاسک جهت اندازه گیری محلولیت دفریپرون در سیستم حلال PEG400 و 2-پروپانول استفاده شده است. در این روش مقدار مازاد دارو در ظروف محتوی نسبت های وزنی مختلف کمک حلال+ حلال (11 فراکسیون) ریخته می شود.بعد از به تعادل رسیدن محلول در دمای تنظیم شده، محلول رویی توسط سانتریفیوژ یا فیلتر از ماده جامد باقی مانده جدا می شود و بعد از رقیق سازی مناسب، جذب توسط دستگاه اسپکتروفتومتر UV-Vis در λmax دارو خوانده می شود و با کمک منحنی کالیبراسیون دارو و توجه به میزان رقیق سازی، غلظت گزارش می شود.این پروسه در 5 دمای مختلف تکرار شده است و سپس با استفاده از مدل های کوسولوانسی میزان محلولیت دارو پیش بینی شده و در نهایت داده های تجربی و داده های پیش بینی شده با هم مقایسه و همبسته شده اند.نتایج: با استناد به داده های آزمایش درمی یابیم که محلولیت دفریپرون با افزایش فراکسیون جرمی پلی اتیلن گلیکول 400 (کمک حلال) و دما افزایش می یابد. به نحوی که بیشترین محلولیت دفریپرون در PEG400 خالص و دمای K313.2 مشاهده می شود. همچنین کمترین محلولیت دفریپرون، در 2-پروپانول خالص و دمای K293.2 گزارش شده است.بحث در پژوهش حاضر با افزایش دما و فراکسیون جرمی PEG400 (تا فراکسیون1) محلولیت دفریپرون افزایش یافت. همچنین داده های تجربی با داده های مدل های کوسولوانسی مختلف همبسته شده و نتایج خوبی از مدل بندی داده ها بدست آمد.
  • Item type: Item ,
    بررسی محلولیت و خواص ترمودینامیکی آملودیپین بزیلات در مخلوط ‌حلال‌های پلی اتیلن گلیکول 200 و اتانول در دماهای مختلف
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1402) دباغ بدری, فاطمه; رحیم پور, الهه; جویبان, ابوالقاسم; حمیدی, علی اصغر
    مقدمه: با توجه به محلولیت آبی پایین بسیاری از داروها، افزایش محلولیت در روند کشف و توسعه داروها اهمیت فراوانی دارد. داده های محلولیت اطلاعات مهم و کاربردی برای تهیه فرمولاسیونهای دارویی، توسعه آنالیزهای دارویی، نوبلورسازی و استخراج فراهم میکنند. یکی از رایج ترین روشهای افزایش محلولیت استفاده از کمک حلال ها میباشد. هدف: در پژوهش حاضر محلولیت و دانسیته داروی آملودیپین بزیلات در مخلوط حلالهای پلی اتیلن گلیکول 200 ( PEG 200 ( + اتانول در بازه دمایی 2۹۳.2 تا ۳۱۳.2 کلوین بررسی شده است. همچنین همبستگی بین داده های به دست آمده و داده های پیش بینی شده از مدل های مختلف محلولیت مورد بررسی قرار گرفته است. روش کار: در مطالعه حاضر میزان محلولیت با استفاده از روش شیک-فلاسک اندازه گیری میشود. بدین صورت که فراکسیونهای جرمی از اتانول PEG 200 با فواصل ۱0 ٪ جرمی تهیه شده و مقدار مازاد دارو در آن وارد میشود و روی شیکر انکوباتور به تعادل میرسد. سپس، محلول سانتریفیوژ شده و بعد از رقیق سازی مناسب جذب محلولها در طول موج 2۳۹ نانومتر توسط اسپکتروفتومتر خوانده شده و توسط منحنی کالیبراسیون غلظتها محاسبه میگردند. این پروسه برای ۵ دما تکرار شد و تمام داده ها برای پیدا کردن معادله ای برای پیش بینی محلولیت بکار گرفته میشوند.نتایج: نتایج نشان دهنده افزایش محلولیت آملودیپین بزیلات با افزایش فراکسیون جرمی PEG 200 و دما میباشند؛ به این صورت که بیشترین محلولیت آملودیپین بزیلات مربوط به دمای 40 درجه و فراکسیون خالص PEG 200 میباشد . بحث : داده های محلولیت روند صعودی با افزایش دما و درصد جرمی PEG 200 تا فراکسیون ۱.0 از خود نشان دادند. این داده ها با مدل های مختلف مورد بررسی قرار گرفت و ثوابت هر کدام از مدلها محاسبه گردید. درصد خطای پایین ) کمتر از 8 % ( مشاهده شده برای مدل بندی های محلولیت، پتانسیل بالای آنها را برای پیش بینی دقیق محلولیت داروها نشان میدهد.
  • Item type: Item ,
    بررسی محلولیت و خواص ترمودینامیکی سیلدنافیل سیترات در مخلوط حلال‌های N-متیل-2-پیرولیدون و اتانول در دماهای مختلف
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1402) خلیلی, فاطمه; رحیم پور, الهه; جویبان, ابوالقاسم; حمیدی, علی اصغر
    مقدمه : . با توجه به حل پذیری آبی پایین اکثر داروهای مورد استفاده، بهبود محلولیت به عنوان یک خاصیت فیزیکوشیمیایی مهم، یکی از گامهای مهم تحقیق و توسعه داروها به شمار میرود. یکی از ساده ترین روشها برای افزایش حل پذیری، استفاده از کمک حلال میباشد. علاوه بر این، پیش بینی محلولیت داروها در سیستم حلال های مختلف جهت صرفه جویی در زمان و هزینه میتوان از مدل بندی با انواع مدل های ریاضی ارائه شده استفاده کرد.هدف: در پژوهش حاضر محلولیت و دانسیته داروی سیلدنافیل سیترات در مخلوط حلالهای N - متیل- 2 - پیرولیدون و اتانول در 5 دما بررسی شده است. همچنین همبستگی بین داده های اندازه گیری شده و پیش بینی شده از مدلهای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است.روش کار : در مطالعه حاضر محلولیت با استفاده از روش شیک- فلاسک اندازه گیری میشود. بدین صورت که کسرهای جرمی از N - متیل- 2 - پیرولیدون و اتانول با فواصل ۱۰ ٪ جرمی تهیه شده و مقدار مازاد دارو در آن ریخته میشود و پس از سانتریفیوژ و رقیق سازی مناسب محلولهای رویی، جذب در طول موج 29۰ نانومتر توسط اسپکتروفتومتر uv خوانده میشود و در ادامه با استفاده از منحنی کالیبراسیون غلظتها محاسبه میگردد. این فرایند برای 5 دما تکرار شده و تمام داده ها با برخی مدل های کوسولوانسی معمول همبسته میشوند.نتایج: داده های آزمایشات نشان دهنده افزایش محلولیت با افزایش دما و کسرجرمی کمک حلال هستند به طوریکه بیشترین محلولیت مربوط به فراکسیون جرمی ۱ کمک حلال ودمای 4۰ درجه میباشد. بحث: دادههای محلولیت روند صعودی با افزایش دما و کمک حلال تا فراکسیون ۱ ، N - متیل- 2 - پیرولیدون از خود نشان دادند. داده ها با مدلهای مختلف برازش شدند. در هر یک از مدل بندیهای محلولیت، درصد خطا کمتر از 9 % بود که نشان دهنده پتانسیل بالای آنها به عنوان مدلهای پیش بینی محلولیت دارو است .
  • Item type: Item ,
    تهیه پلت های سریع رهش کوآنزیم Q10 بر پایه سیستم خودامولسیون شونده و بررسی خصوصیات آن
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1399) مقصودی, آناهیتا; ولیزاده, هادی; ذاکری میلانی, پروین; سیاهی, محمدرضا
    مقدمه: بسیاری از داروهای جدید محلولیت کمی در آب دارند،که این مسئله سبب کاهش فراهمی زیستی این دارو ها میشود. یکی از روش های پیشنهادی استفاده شده از فراورده های خود ریز امولسیون شونده است. برای فائق آمدن به محدودیت فرم های مایع ، سیستم های خود ریز امولسیون شونده با روش هایی نظیر پلت به فرم جامد تبدیل میشوند. پلت ها دارای مزایایی از جمله توزیع اندازه ای یکنواخت ،کاهش تحریک پذیری دستگاه گوارش کاهش ریسک Dose Dumping ،سطح خونی ثابت و کاهش نوسانات پلاسمایی سطح خونی میباشند هدف: هدف از این مطالعه تهیه پلت های سریع رهش جامد خود امولسیون شونده جهت افزایش جذب خوراکی دارو و بررسی رفتار و خصوصیات سیستم های تهیه شده است. روش کار: سیستم مایع خودامولسیون شونده با نسبت های مختلف روغن ، سورفکتانت و کوسورفکتانت تهیه شد در مرحله بعد سیستم های خودریز امولسیون شونده با مقادیری مشخصی از آویسل و PVPK30 و سوپردزنتگرانت ترکیب گردیده و به دستگاه Extrusion-Sphenorazation منتقل شده و پلت تشکیل گردید. از لحاظ توزیع اندازه ذره ای، چگالی بالک و فشردگی ، ویژگی های ظاهری ، میزان بارگیری دارو و میزان انحلال مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: مشاهده شد که بیشترین محلولیت کوآنزیم 10 Q در میگلیول به عنوان روغن توئین 80 ، میرج 52 و Cremophor EL به عنوان سورفکتانت و ترانسکیوتولP به عنوان کوسورفکتانت میباشد بنابراین در تهیه فرمولاسیون ها مورد استفاده قرار گرفت. تمامی فرمولاسیون ها از ریزش پذیری مناسب برخوردار بودند ،با توجه به تعریف فارماکوپه USP، فرمولاسیون های سریع رهش تنها فرمولاسیون های دارای Cremophor EL به عنوان سورفکتانت، درصد آزادسازی بیش از 80 درصد طی 15 دقیقه را دارا بودند. نتیجه گیری : براساس این مطالعه پلت های سریع رهش خودریز امولسیون شونده 10Q CO- میتواند به عنوان روشی مناسب برای افزایش محلولیت داروی کم محلول 10Q CO-گردد.
  • Item type: Item ,
    بررسی محلولیت استامینوفن در سیستم کوسولوانسی گلیسیرین + اتانول
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1402) قلیزاده قلعه لر, نفیسه; جویبان, ابوالقاسم; رحیم پور, الهه; حنائی, جلال
    مقدمه: با توجه به محلولیت آبی پایین اکثر داروها، بهبود این ویژگی یکی از گام های مهم تحقیق و توسعه داروها به شمار میرود. از ساده ترین و قدیمی ترین روش های افزایش محلولیت، استفاده از کمک حلال می‌باشد. علاوه بر این، پیش بینی محلولیت آنها در سیستم حلال های مختلف جهت صرفه جویی در زمان و هزینه می‌توان از مدل بندی با انواع مدل های ریاضی ارائه شده استفاده کرد. هدف: در پژوهش حاضر محلولیت و دانسیته ی داروی استامینوفن در مخلوط حلال های اتانول + گلیسیرین در بازه دمایی ۲۹۳.۲ تا ۳۱۳.۲ کلوین بررسی شده است. همچنین همبستگی بین داده های اندازه گیری شده و مدل های مختلف برای محلولیت مورد بررسی قرار گرفته است. روش کار: در مطالعه حاضر محلولیت با استفاده از روش شیک-فلاسک اندازه گیری می شود. بدین صورت که کسر های جرمی از اتانول و گلیسرول با فواصل ۱۰٪ جرمی تهیه شده و مقدار مازاد دارو در آن ریخته و پس از سانتریفیوژ محلول و رقیق سازی مناسب در طول موج 247 نانومتر جذب محلول ها توسط اسپکتروفتومتر uv خوانده شده و با استفاده از منحنی کالیبراسیون غلظت ها محاسبه گردید. این پروسه برای ۵ دما تکرار شده و تمام داده ها در برخی مدل های کوسولوانسی معمول همبسته می شوند. نتایج: بر اساس داده های حاصل، محلولیت با افزایش کسر جرمی اتانول و دما افزایش می یابد به طوریکه بیشترین میزان محلولیت مربوط به فراکسیون جرمی 1.0 از اتانول، در دمای 313.2 کلوین میباشد. بحث: داده های محلولیت روند صعودی با افزایش دما و کمک حلال خالص اتانول از خود نشان دادند. در انتها داده های به دست آمده با مدل های محلولیت جویبان، جویبان-آکری و وانت هوف مورد بررسی و ثوابت هر کدام از مدل ها محاسبه گردید.