Theses(P)
Permanent URI for this collectionhttps://dspace.tbzmed.ac.ir/handle/123456789/6
Browse
3 results
Search Results
Item type: Item , ارزیابی تاثیر سولفات منیزیم و عصاره هیدروالکلی گیاه آستراگالوس کاسپیکوس در تحمل ناشی از مصرف مورفین(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1397) فاتحی, سوژین; دل آذر, عباس; حبیبی اصل, بهلول; اقبال, محمدعلیمقدمه: مطالعات قبلی نقش و تأثیر داروهای مضعف سیستم گلوتامینرژیک در تحمل به مرفین را نشان داده است، همچنین اثرات مهارکنندگی در سطح رسپتورهای NMDA (توسط سولفات منیزیم) و افزایش تولید نیتریک اکساید (NO) از طریق فعال کردن نیتریک اکساید سنتاز (توسط گیاه Astragalous caspicus) گزارش شده است. هدف: در این مطالعه به بررسی اثرات سولفات منیزیم و عصاره گیاه آستراگالوس کاسپیکوس در تحمل به اثرات ضد دردی مورفین در موش سوری پرداخته شده است. روش کار: بدین منظور گروه‌های 9 تایی از موش سوری نر در محدوده وزنی25 تا ۳۰ گرم انتخاب شده و رژیم‌های دارویی زیر را به مدت 4 روز دریافت نمودند: 1) Saline (10 ml/kg, ip) + Saline (10 ml/kg, ip) 2) Saline (10 ml/kg, ip) + Morphine (۵۰ mg/kg, ip) 3,4,5) Morphine (50 mg/kg, ip) + Astragalus (40، 20، 10 mg/kg, ip) 6,7,8) Morphine (50 mg/kg, ip) + MgSO4¬ (60، 40، 20 mg/kg, ip) 9) Morphine (50 mg/kg, ip) + MgSO4¬ (50 mg/kg, ip) + Astragalus (10 mg/kg, ip) برای بررسی اثرات داروها بر تحمل به مورفین، در تمام گروه‌های فوق در روز پنجم (24 ساعت بعد از آخرین دوز مورفین) تاثیرات تست دوز مورفین (mg/kg, ip 9) با استفاده از روش hot-plate در دقایق ۰، ۱۵، ۳۰، ۴۵ و ۶۰ انجام گردید. یافته‌ها: نتایج بدست آمده نشان داد که تجویز پیش-درمانی از سولفات منیزیم و آستراگالوس به صورت وابسته به دوز تحمل به مورفین را کاهش می‌دهد و همچنین در تجویز توام این دو دارو کاهش چشمگیری نسبت به تجویز منفرد داروها مشاهده نگردید. نتیجه‌گیری: دوزهاي تزريقي سولفات منيزيم (mg/kg,ip 60، 40، 20) موجب مهار فرآيند پيدايش تحمل به مورفين در موش سوري مي‌شوند و همچنين دوزهاي تزريقي آستراگالوس (mg/kg,ip 40، 20، 10) موجب كاهش تحمل به مورفين در موش سوري مي‌شود. تجويز توأم سولفات منيزيم (mg/kg,ip 20) به همراه آستراگالوس (mg/kg,ip 10) تأثيري در كاهش تحمل به مورفين ايجاد نمي‌كند و تجويز توأم آنها همراه با اثر سينرژيستي نيست.Item type: Item , بررسی تاثیر اسید آمینه تورین و سولفات منیزیم در وابستگی به مورفین در موش سوری(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1391) شامی، هادی; چرخپور, محمد; حبیبی اصل, بهلولمطالعات گذشته تأثیر آنتاگونیست های NMDA در کاهش روند وابستگی به مورفین و علایم ترک مصرف آن را نشان داده اند. همچنین شواهدی مبنی بر تأثیر مهاری سولفات منیزیم و اسید آمینه تورین بر گیرنده‌های NMDA موجود می‌باشند. هدف: در این مطالعه سعی بر این است تا مقایسه ای از تأثیر رژیم‌های دارویی سولفات منیزیم و اسید آمینه تورین و تجویز توأم آنها در علایم سندرم ترک مورفین مورد ارزیابی قرار گیرد. روش کار: تعداد 9 گروه 8تایی از موشهای سوری نر در محدوده وزنی 30-20 گرم و میانگین سنی 3ماه، نرمال سالین (10ml/kg/IP)، سولفات منیزیم (20,40,80mg/kg,IP) و اسید آمینه تورین (25,50,75mg/kg,IP) و دوز توأم اسید آمینه تورین (75mg/kg,IP) و سولفات منیزیم 80mg/kg,IP)) را قبل از دوز مورفین (50mg/kg,IP) روزانه، به مدت 4 روز دریافت کردند. به منظور اندازه گیری تاثیر رژیم های دارویی فوق الذکر در میزان وابستگی، دو ساعت بعد از آخرین دوز مورفین، در روز چهارم نالوکسان (5mg/kg,IP) تزریق شد. سپس علایم قطع مصرف (ایستادن روی دوپا و پرش) در طی 30 دقیقه مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: در شمارش سی دقیقه‌ای علایم ترک در موشهای سوری، مشاهده شد که تجویز دوزهای مختلف سولفات منیزیم و اسید آمینه تورین نیم ساعت قبل از تجویز روزانه مورفین به مدت 4 روز علایم ترک مورفین را به طور معنی داری کاهش می‌دهد (p<0.001). نتیجه گیری: طبق نتایج رژیم‌های دارویی سولفات منیزیم و تورین به تنهایی یا در مصرف توأم می‌توانند در کاهش وابستگی به مورفین و علایم ناشی از قطع مصرف آن موثر واقع شوند.Item type: Item , تاثیر بوسپیرون بر تولرنس به اثر ضد دردی مورفین در موش های مبتلا به سرطان پوست(دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1387) نورافکن، مصطفی; محجل نائبی, علیرضا; رضازاده, حسناپیوئیدها، از پر كاربردترين داروهاي ضد درد، در درمان دردهاي مزمن سرطاني، مي‌باشد. ولي، علي¬رغم اثر ضد دردي مناسب بدليل ايجاد تحمل به اثر ضددردي آنها و همچنين احتمال ايجاد وابستگي، محدوديت در مصرف آنها وجود دارد. بنابراين، يافتن روشي براي كم كردن و يا به تعويق انداختن تحمل به اثر ضددردي اپيوئيدها از اهميت بالايي برخوردار است. مطالعات متعددي حاكي از نقش مهم اعصاب سروتونرژيك در اثرات ضددردي و بروز تحمل به مورفين هستند. هدف از اجراي اين تحقيق بررسي نقش مصرف مزمن بوسپيرون به عنوان (آگونيست نسبي گيرنده‌هاي 5-HT1A ) در ايجاد اثرات بي دردي و بروز تحمل به اثرات ضددردي مورفين در موشهاي مبتلا به سرطان پوست مي‌باشد. مطالعه بر روي موشهاي ماده از نژاد Albino-swiss ، در محدوده وزني g2±25 انجام شد. نحوه ايجاد سرطان به اين ترتيب بود كه ابتدا موشهاي مورد مطالعه به مدت 15 روز تحت تزريق عضلاني آهن دكستران به ميزان 1 ميلي¬گرم در روز قرار مي‌گرفتند و 24 ساعت بعد از زدودن موهاي قسمت پشتي حيوانات، از محلول استوني 40% DMBA، به صورت تك دوز موضعي استفاده كرديم و بعد از گذشت 7 روز، تمامي حيوانات، هفته‌اي 2 بار و به مدت 16 هفته تحت معرض روغن كروتون با دوز استون قرار گرفتند. كنترل تومورزايي تا پايان هفته سي ام صورت گرفت. براي بررسي زمان عكس العمل به درد در حيوانات سرطاني از روش آزمون هات پليت به عنوان مدل درد حرارتي حاد استفاده شد. در مرحله بعد به يك گروه از موشهاي مبتلا به سرطان پوست، مورفين با دوز mg/ kg 5، روزانه و به مدت 30 روز متوالي به صورت زير جلدي تزريق شد. در 3 گروه ديگر از موشهاي مبتلا به سرطان پوست علاوه بر مورفين، روزانه، بوسپيرون با دوزهاي (mg/kg 10 و 5/7 و 5) به صورت داخل صفاقي تزريق شد. در يك گروه ديگر از موشهاي مبتلا به سرطان پوست فقط بوسپيرون، روزانه، با دوز mg/kg 10 به صورت داخل صفاقي تزريق شد. و آزمون هات پليت برای تمامی گروهها هر 5 روز يك بار درست قبل از تزريق و نيم ساعت بعد از تزريق انجام گرفت. تجويز مزمن بوسپيرون mg/kg/day) 10 و 5/7 و 5) بصورت معني‌دار (P<0.05) بروز تحمل به مورفين ر ا به تاخير انداخت. همچنين مصرف مزمن بوسپيرون (mg/kg/day10) در حيوانات مبتلا به سرطان بصورت معني دار (P<0.05) بي‌دردي در آزمون هات پليت ايجاد كرد. نتايج حاصله نشانگر نقش گيرنده‌هاي 5-HT1A در ايجاد بي دردي و بروز تحمل به مورفين بوده و احتمال دستيابي به راه‌حلي در جهت غلبه بر مشكلات باليني ناشي از كاربرد طولاني مدت اپيوئيدها وجود دارد. بنا به نتايج اين مطالعه پيشنهاد مي‌شود كه با استفاده هم زمان مورفين و بوسپيرون بتوان به كنترل بهتر دردهاي سرطاني كمك كرده و مانع پيشرفت تحمل به اثر ضددردي مورفين گرديد.