بررسی تاثیر اسید آمینه تورین و سولفات منیزیم در وابستگی به مورفین در موش سوری

Abstract

مطالعات گذشته تأثیر آنتاگونیست های NMDA در کاهش روند وابستگی به مورفین و علایم ترک مصرف آن را نشان داده اند. همچنین شواهدی مبنی بر تأثیر مهاری سولفات منیزیم و اسید آمینه تورین بر گیرنده‌های NMDA موجود می‌باشند. هدف: در این مطالعه سعی بر این است تا مقایسه ای از تأثیر رژیم‌های دارویی سولفات منیزیم و اسید آمینه تورین و تجویز توأم آن‌ها در علایم سندرم ترک مورفین مورد ارزیابی قرار گیرد. روش کار: تعداد 9 گروه 8تایی از موشهای سوری نر در محدوده وزنی 30-20 گرم و میانگین سنی 3ماه، نرمال سالین (10ml/kg/IP)، سولفات منیزیم (20,40,80mg/kg,IP) و اسید آمینه تورین (25,50,75mg/kg,IP) و دوز توأم اسید آمینه تورین (75mg/kg,IP) و سولفات منیزیم 80mg/kg,IP)) را قبل از دوز مورفین (50mg/kg,IP) روزانه، به مدت 4 روز دریافت کردند. به منظور اندازه گیری تاثیر رژیم های دارویی فوق الذکر در میزان وابستگی، دو ساعت بعد از آخرین دوز مورفین، در روز چهارم نالوکسان (5mg/kg,IP) تزریق شد. سپس علایم قطع مصرف (ایستادن روی دوپا و پرش) در طی 30 دقیقه مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته‌ها: در شمارش سی دقیقه‌ای علایم ترک در موشهای سوری، مشاهده شد که تجویز دوزهای مختلف سولفات منیزیم و اسید آمینه تورین نیم ساعت قبل از تجویز روزانه مورفین به مدت 4 روز علایم ترک مورفین را به طور معنی داری کاهش می‌دهد (p<0.001)‌. نتیجه گیری: طبق نتایج رژیم‌های دارویی سولفات منیزیم و تورین به تنهایی یا در مصرف توأم می‌توانند در کاهش وابستگی به مورفین و علایم ناشی از قطع مصرف آن موثر واقع شوند.