Theses(P)

Permanent URI for this collectionhttps://dspace.tbzmed.ac.ir/handle/123456789/6

Browse

Search Results

Now showing 1 - 3 of 3
  • Item type: Item ,
    کاربرد نقاط کوانتومی گرافنی درتعیین مقدار دوکسوروبیسین درنمونه های بیولوژیک
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1393) هاشم زاده, نسترن; جویبان, ابوالقاسم; شادجو, نسرین
    مقدمه: امروزه داروهای ضدسرطان يکي ازپرکاربردترين داروها در شیمی درمانی بیماران سرطانی محسوب می شوند و تعیین مقدار این داروها در نمونه های بیولوژیکی اهمیت بسزائی دارد. لذا توسعه یک روش تشخیصی دقیق و تکرار پذیر برای این داروها، درک ما را از نقش آنها در روند درمان بهبود خواهد بخشید. یکی از روشهای متداول در تعیین مقدار این نوع داروها روشهای الکتروشیمیایی می باشد. دراین مطالعه نقاط کوانتمی گرافنی، بعنوان ماده موثره در ساخت حسگر های الکتروشیمی برای تشخیص و تعیین مقدار دوکسوروبیسین ، استفاده شده است . هدف: توسعه یک روش الکتروشیمیایی بر اساس ساخت حسگر الکتروشیمیایی جدید بر پایه نانو مواد نقاط کوانتومی گرافنی جهت تشخیص و تعیین مقداردوکسوروبیسین درنمونه های بیولوژیک روش اجرا : در این مطالعه، ابتدا نقاط کوانتمی گرافنی (GQDs) با استفاده از اسیدسیتریک بعنوان آغازگر در یک محیط قلیایی سنتز شدند. برای تعیین ویژگی های ترکیبات سنتز شده از روش های مختلفی همچون طیف سنجی UV-VIS ، پراش اشعه ایکس (XRD) و... استفاده شد. رفتار الکتروشیمیایی GQD در اصلاح الکترود کربن شیشه ای (GQD-GCE) با استفاده از روش ولتامتری چرخه ای (CV) مورد مطالعه قرار گرفت. رفتار الکتروآنالیتیکال DOX در GQD-GCE در بافر (PBS) با استفاده از ولتامتری پالسی دیفرانسیلی (DPV) مورد بررسی قرار گرفت. بحث و نتیجه گیری : فعالیت الکتروآنالیتیکال نقاط کوانتومی گرافنی با استفاده از ولتامتری چرخه ای و ولتامتری پالسی دیفرانسیلی مورد مطالعه قرار گرفت. برای ارزیابی عملکرد الکترود در حضور محلول بافر فسفات (pH برابر 4) ازروش ولتامتری پالسی دیفرانسیلی استفاده شد و نهایتا حد تشخیص مناسبی نیز توسط سنسور پیشنهادشده به دست آمد. نتایج نشان داد که نقاط کوانتومی گرافنی سرعت اکسیداسیون را ازطریق افزایش جریان پیک بهبود بخشیدند. در نهایت، امکان استفاده از روش , برای سنجش مستقیم دارو در پلاسمای انسانی بررسی شد.
  • Item type: Item ,
    هدف درمانی سرطان سینه با استفاده از نانو ذرات مغناطیسی پوشش دهی شده با سیلیکای متخلخل حاوی متوتروکسات و مهار کننده ایندولامین 2و 3 دی اکسیژناز
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1400) هاشم زاده, نسترن; امیدی, یدالله; برزگر جلالی, محمد; برار, ژاله; ادیب کیا, خسرو; آقانژاد, ایوب
    مقدمه: روش‌های درمانی رایج سرطان اغلب به دلیل عوارض جانبی با چالش جدی همراه هستند. ظهور سیستم‌های دارویی هدفمند می‌تواند راه حلی برای درمان سرطان باشد. اخیراً، از عوامل ایمنی‌درمانی مانند 1-متیل-دی‌تریپتوفان دردرمان سرطان بیشتر استفاده می‌شود. هدف: ما یک سیستم دارورسانی هدفمند پگیله را با استفاده از نانوذرات مغناطیسی پوشش‌دهی شده با سیلیکای متخلخل برای انکپسولاسیون 1-متیل-دی‌تریپتوفان ایجاد و کارایی درمانی آن را در ترکیب با متوترکسات بر روی رده‌های سلولی سرطان سینه بررسی کردیم. روش اجرا: در مطالعه حاضر، از روش تجزیه حرارتی برای تولید نانوذرات اکسید‌آهن‌سوپرپارامغناطیس استفاده‌‌شد. سپس، این نانوذرات با سیلیکای متخلخل، پوشش‌دهی شده و برای دستیابی به نانوذرات نهایی با پلیمر پلی‌اتیلن‌گلیکول 2100 و متوترکسات کونژوگه شدند و1-متیل-دی‌تریپتوفان در حامل‌های نهایی بارگذاری‌شد. ویژگی‌های نانوذرات با استفاده از روش‌های میکروسکوپ الکترونی عبوری و روبشی، پراکندگی نوردینامیک، طیف‌سنج مادون قرمز، مغناطیس‌سنج ارتعاشی، تخلخل‌سنجی و طیف‌سنجی پراش پرتو ایکس بررسی‌شدند. سپس، از روش واکنش‌زنجیره‌ای‌پلیمراز‌ترانس‌کریپتاز‌معکوس برای بررسی اثر 1-متیل-دی‌تریپتوفان بر بیان ایندولامین‌2،3‌دیوکسیژناز بر روی سلول‌های سرطانی استفاده‌شد. همچنین، برای ارزیابی برداشت سلولی از فلوسیتومتری استفاده‌شد. متعاقباً، اثرات مهاررشد نانوذرات با استفاده از روشهای سمیت‌سنجی و آپوپتوز در سلولهای سرطانی مورد بررسی قرار‌گرفت. نتیجه گیری : نتایج نشان داد که نانوذرات توزیع اندازه یکنواختی دارند (اندازه متوسط = 68.33 ، پلی دیسپر سیتی = 0.16). کارایی انکپسولاسیون و ظرفیت بارگیری این ذرات به ترتیب حدود 71% و 60 % بود. آزمایش‌های برداشت دارو نشان داد که نانوذرات می‌توانند سلول های سرطانی را هدف قرار‌دهند. داده‌های روش واکنش‌زنجیره‌ای‌پلیمراز‌ترانس‌کریپتاز‌معکوس نشان داد که 1-متیل-دی‌تریپتوفان سطح ایندولامین‌2،3‌دیوکسیژناز را سرکوب می‌کند. همچنین، آزمایش‌های سمیت و مرگ سلولی تایید کردند که این سیستم رشد تومور را در سلول‌های سرطانی سینه مهار می‌کند. تجزیه و تحلیل نتایج تابش مادون قرمز نشان داد که داروی بارگذاری شده در نانوذرات در ترکیب با مادون قرمز میزان زنده ماندن سلول را کاهش دهد. بحث: در نتیجه، نانوذرات مهندسی‌شده دارای اثرات بالقوه ی ضد‌توموری در شرایط آزمایشگاهی می‌باشند.
  • Item type: Item ,
    کاربرد نقاط کوانتومی گرافنی درتعیین مقدار دوکسوروبیسین درنمونه های بیولوژیک
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی, 1393) هاشم زاده, نسترن; جویبان, ابوالقاسم; شادجو, نسرین
    مقدمه: امروزه داروهای ضدسرطان يکي ازپرکاربردترين داروها در شیمی درمانی بیماران سرطانی محسوب می شوند و تعیین مقدار این داروها در نمونه های بیولوژیکی اهمیت بسزائی دارد. لذا توسعه یک روش تشخیصی دقیق و تکرار پذیر برای این داروها، درک ما را از نقش آنها در روند درمان بهبود خواهد بخشید. یکی از روشهای متداول در تعیین مقدار این نوع داروها روشهای الکتروشیمیایی می باشد. دراین مطالعه نقاط کوانتمی گرافنی، بعنوان ماده موثره در ساخت حسگر های الکتروشیمی برای تشخیص و تعیین مقدار دوکسوروبیسین ، استفاده شده است . هدف: توسعه یک روش الکتروشیمیایی بر اساس ساخت حسگر الکتروشیمیایی جدید بر پایه نانو مواد نقاط کوانتومی گرافنی جهت تشخیص و تعیین مقداردوکسوروبیسین درنمونه های بیولوژیک روش اجرا : در این مطالعه، ابتدا نقاط کوانتمی گرافنی (GQDs) با استفاده از اسیدسیتریک بعنوان آغازگر در یک محیط قلیایی سنتز شدند. برای تعیین ویژگی های ترکیبات سنتز شده از روش های مختلفی همچون طیف سنجی UV-VIS ، پراش اشعه ایکس (XRD) و... استفاده شد. رفتار الکتروشیمیایی GQD در اصلاح الکترود کربن شیشه ای (GQD-GCE) با استفاده از روش ولتامتری چرخه ای (CV) مورد مطالعه قرار گرفت. رفتار الکتروآنالیتیکال DOX در GQD-GCE در بافر (PBS) با استفاده از ولتامتری پالسی دیفرانسیلی (DPV) مورد بررسی قرار گرفت. بحث و نتیجه گیری : فعالیت الکتروآنالیتیکال نقاط کوانتومی گرافنی با استفاده از ولتامتری چرخه ای و ولتامتری پالسی دیفرانسیلی مورد مطالعه قرار گرفت. برای ارزیابی عملکرد الکترود در حضور محلول بافر فسفات (pH برابر 4) ازروش ولتامتری پالسی دیفرانسیلی استفاده شد و نهایتا حد تشخیص مناسبی نیز توسط سنسور پیشنهادشده به دست آمد. نتایج نشان داد که نقاط کوانتومی گرافنی سرعت اکسیداسیون را ازطریق افزایش جریان پیک بهبود بخشیدند. در نهایت، امکان استفاده از روش , برای سنجش مستقیم دارو در پلاسمای انسانی بررسی شد.