ارزیابی تاثیر پنتوکسی فیلین و عسل طبيعی در وابستگی ناشی از مصرف مورفین در موش سوری

Abstract

مقدمه: در فرآیند شکل گیری وابستگی و تحمل نسبت به اپیوئیدها مکانیسم های مختلفی از جمله افزایش استرس اکسیداتیو، افزایش فعالیت سیستم گلوتامینرژیک و ... مشاهده می‌شود.پنتوکسی فیلین و عسل طبیعی از جمله داروها و مواد با خاصیت آنتی اکسیدانی می‌باشند. هدف: هدف از مطالعه ارزیابی تاثیر پنتوکسی فیلین و عسل در وابستگی ناشی از مصرف مورفین در موش سوری بود. روش کار: در ارزیابی تأثیر پنتوکسی فیلین و عسل طبیعی بر وابستگی ناشی از مصرف مورفین بر موشهای سوری نر (محدوده وزنی 20-30 گرم) در 9 گروه 10 تایی به شکل زیر حیوانات‌ انتخاب شدند : 1-Saline (10ml/kg,ip) +Saline (10ml/kg,ip) 2-Saline (10ml/kg,ip) + Morphine (25mg/kg,ip) 3,4,5- Pentoxyphiline (20,40,80mg/kg,ip) + Morphine (25mg/kg,ip) 6,7,8-Honey (100,200,400mg/kg,ip) + Morphine (25mg/kg,ip) 9-Pentoxyphiline (20mg/kg,ip) + Honey (100mg/kg,ip) + Morphine (25mg/kg,ip) ابتدا رژیمهای دارویی روزانه به مدت دو هفته تزریق شد. نیم ساعت قبل از تزریق مورفین (25 mg/kg,ip) پنتوکسی فیلین و عسل طبیعی به موش ها تزریق گردید سپس در روز چهاردهم، دو ساعت بعد تزریق مورفین با تزریق نالوکسان (4 mg/kg,ip)، علائم قطع مصرف طی نیم ساعت اندازه گیری شد. سپس حیوانات با تزریق کتامین (100 mg/kg,ip) و زایلازین(10 mg/kg,ip ) بیهوش شده و خون گیری از قلب جهت اندازه گیری سطوح سرمی MDA و TAC در گروه‌های مختلف به عمل آمد.نتایج: نتایج نشان داد که در تزریق داخل صفاقی عسل با دوز (100, 200, 400 mg/kg,ip) و پنتوکسی فیلین با دوز (40, 80mg/kg,ip) هر کدام به تنهایی باعث کاهش معنی دار در علاِئم وابستگی به مورفین شد. نتیجه گیری: عسل و پنتوکسی فیلین به تنهایی موجب پیشگیری از وابستگی ناشی از مورفین میشوند و این اثر با مکانیسمی به جز مهار استرس اکسیداتیو می باشد.