بررسی تاثیر اختلالات خواب بر miRNAهای مرتبط با چاقی

Abstract

مقدمه: طول خواب کوتاه به عنوان یک عامل خطر مهم برای چاقی شناخته شده است، اما مکانیسم های مولکولی زیربنایی هنوز نامشخص هستند. این مطالعه به بررسی بیان ژن های شبانه روزی و متابولیک کلیدی و miRNA های مرتبط با آن ها، از جمله Bmal1، miR-9، miR-17-5p، Ppara، miR-24-3p، Per2، miR-130a، و Pparg در شرکت کنندگان با دسته بندی متفاوت در طول مدت زمان خواب و وزن بدن می پردازد. روش ها: شرکت کنندگان بر اساس طول مدت زمان خواب و وزن به چهار گروه تقسیم شدند: گروه A (طول خواب سالم، وزن سالم؛ 24 نفر)، گروه B (طول خواب سالم، چاق؛ 24 نفر)، گروه C (خواب کوتاه، وزن سالم ، 24 نفر)، و گروه D (خواب کوتاه، چاق؛ 24 نفر). نمونه های خون جمع آوری شد و سطح بیان mRNA ها و miRNA های مورد نظر با استفاده از qRT-PCR ارزیابی شد. برای ارزیابی تفاوت‌های بین گروه‌ها، آنالیزهای ANOVA و Tukey post hoc انجام شد. یافته‌ها: بیان ژن‌های Bmal1 و Pparg افزایش بیان معنی‌داری را بین گروه‌ها به‌ویژه در گروه‌های C و D نشان داد (p < 0.001). بیان Per2 در تمام گروه‌های دارای خواب کوتاه یا وزن چاق به‌ویژه در گروه‌های C و D به‌طور معنی‌داری کاهش یافت (p < 0.05). miR-17-5p و miR-130a به طور قابل‌توجهی در گروه‌های C و D کاهش یافت (p < 0.001) در حالی که miR-24-3p در این گروه‌ها به طور قابل‌توجهی افزایش داشت (p < 0.001). هیچ تغییر معنی داری برای بیان miR-9 و Ppara در بین گروه ها مشاهده نشد. نتیجه گیری: اختلال در تنظیم بیان Bmal1، Per2 و Pparg، همراه با miRNA های تنظیمی آنها، اهمیت تنظیم درست ریتم شبانه روزی را در حفظ سلامت متابولیک بدن نشان می دهد. miR-24-3p در طول خواب کوتاه افزایش می یابد و بیان Per2 را مهار می کند، در حالی که بیان miR-130a کاهش می یابد که منجر به کاهش مهار Pparg می شود و در نتیجه منجر به افزایش چربی زایی می گردد. علاوه بر این، Per2 به عنوان یک مهار کننده Pparg عمل می کند و کاهش آن منجر به تجمع چربی بیشتر تأثیر می شود. miR-24-3p و miR-130a به عنوان عوامل کلیدی این مسیرها هستند. به طور کلی این ژن ها اهداف درمانی بالقوه ای را برای کاهش تأثیر خواب کوتاه بر چاقی و اختلالات متابولیک مرتبط ارائه می کنند.