مقایسه نسبت تعداد و فعالیت سلول های T کمکی 17 (Th17) به سلول های T تنظیمی (Treg) در بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) با فشارخون پولمونری بالا و طبیعی
چکیده
مشخصه ی بيماری انسداد مزمن ريوي ، محدوديت جريان هوا می باشد که به طور كامل برگشت پذير نيست. بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) سومین علت مرگ و میر در سال 2020 در جهان می باشد. این مطالعه با اندازه گیری برخی بیومارکرهای التهابی در بیماران COPD با و بدون فشارشریان ریوی و مقایسه آنها با هم سعی در معرفی این بیومارکرها در پیش بینی ایجاد یا عدم ایجاد این عارضه دارد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه با هدف مقایسه نسبت تعداد و فعالیت سلول های T کمکی 17 (Th17) به سلول های T تنظیمی (Treg) در بیماران مبتلا به COPD با فشارخون پولمونری بالا و طبیعی از 20 بیمار مبتلا به COPD با فشار پولموناری بالاو 20 بیمار COPD با فشار پولموناری طبیعی 5 سی سی خون حاوی ماده ضد انعقاد به منظور جداسازی PBMC اخذ شد. سپس نسبت تعداد و فعالیت Th17 به Treg به روش فلوسایتومتری و عملکرد های این سلول ها به وسیله بررسی میزان تولید سایتوکاین ها و بیان ژن های مرتبط با عملکرد انها به ترتیب به وسیله الایزا و Real time PCR مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: بررسی های فلوسایتومتری نشان از کاهش جمعیت سلول های Treg و افزایش جمعیت سلول های Th17 در بیماران COPD با هایپرتنشن پولوموناری (COPD-PH) در مقایسه با گروه فاقد PH و افراد کنترل سالم میباشد. همچنینی بررسی عملکرد این سلول ها زا طریق الایزا و Real-time PCR نشان از افزایش بیان ژن و تولید سایتوکاین های التهابی مرتبط با سلول های Th17 (IL-17, IL22, IL-23) و کاهش سایتوکاین های مرتبط با سلول های Treg (IL-10, TGF-B, IL-35) میگردد.