بررسی اثر تیمار با داروی تالیدوماید بر روی بیان ژن‌های التهابی و ضد التهابی در سلول‌های دندریتیک مشتق از مونوسیت و همکشتی آنها بر روی پاسخ سلول‌های T اتولوگ ( تولید واکسن سرطان )

Abstract

سلول‌های دندریتیک (DCs) سلول‌های ارائه دهنده آنتی‌ژن بسیار تخصصی هستند که انواع سیگنال‌های دریافتی را ادغام می‌کنند و پاسخ ایمنی را تنظیم می‌کنند. فعل و انفعالات دو طرفه بین DC ها و سلول‌های T اختصاصی آنتی ژن، میتواند باعث پاسخ‌های T سل اختصاصی آنتی‌ژن در مسیر تحریک ان‌ها یا القای تولرانس باشد. تالیدوماید (Thalidomide) دارویی هست که در ابتدا به عنوان یک آرام بخش استفاده میشد، اما به دلیل اثرات تراتوژنیک به سرعت کنار گذاشته شد. این دارو بدلیل دارا بودن خواص ضد التهابی و ضد رگ زایی، به عنوان یک سرکوب کننده قوی سیستم ایمنی شناخته می شود. اما بعلت مداخله در مسیر های سیگنالینگ مختلف در سلول‌ها، نشان داده شده است که تالیدومید و ترکیبات که از نظر ساختاری به آن شباهت دارند مانند لنالیدوماید و پومالیدوماید، باعث تقویت عملکرد DC ها می‌شوند. هدف ما در این مطالعه بررسی اثرات ایجاد شده توسط تالیدوماید بر روی تمایز، بلوغ و بیان مارکر‌های التهابی در DC های تیمار شده با تالیدوماید و تاثیر این تیمار بر روی پاسخ سلول‌های T در هم کشتی سلول های T/DC بود. مواد و روش‌ها پس از جدا کردن سلول‌های تک هسته ای خون محیطی (PBMCs) با استفاده از تکنیک فایکول، مونوسیت ها از PBMC ها با روش MACS جدا شدند. پس از کشت مونوسیت‌ها در پلیت 6 خانه و اضافه کردن سایتوکاین‌های granulocyte-macrophage colony-stimulating factor (GM-CSF) و interleukine-4 (IL-4)، پلیت در انکوباتور 0C37 قرار داده شد و روزانه از نظر آلودگی بررسی گردید. در روز 3 نصف محیط رویی چاهک ها به آرامی خارج گردیده و با محیط تازه حاوی سایتوکاین‌ها جایگزین گردید. پس از بررسی تمایز mo-DC ها با روش فلوسایتومتری، mo-DC ها با تالیدوماید تیمار شدند. برای بررسی تاثیر تیمار با تالیدوماید بر روی ویژگی‌های فنوتیپیک mo-DC ها از تکنیک فلوسایتومتری استفاده شد. از روش real-time PCR برای بررسی بیان ژن فاکتورهای التهابی و ضد التهابی مختلف در گروه mo-DC های تیمار شده و نشده استفاده گردید. در نهایت برای بررسی تاثیر سلول‌های تیمار شده با تالیدوماید بر روی پاسخ سلول‌های T، میزان بیان ژن‌های T-bet، IFN-ɤ،FOXP3 ، و TGF-β در سلول‌های T همکشت داده شده با mDCs و سلول‌های T همکشت داده شده با Thalidomide mDCs با روش real-time PCR بررسی شد. نتایج تیمار mDC ها با تالیدوماید بطور قابل‌توجهی باعث افزایش بیان مارکرهای CD11c، CD86 و HLA-DR، که مارکرهای مرتبط با بلوغ و عملکرد ارائه آنتی ژنی در DC ها هستند، شد. هم چنین این تیمار باعث افزایش بیان ژن IL-12 و TNF-α در DC ها گردید و این افرایش تغییر قابل توجهی همراه بود (P < 0.01). همکشتی سلول‌های T اتولوگ و Thalidomide- mDC ها منجر به افزایش بیان IFN-ɤ و T-bet در سلول های T نسبت به همکشتی سلول‌های mDC/T شد( P < 0.05). نتیجه گیری تیمار DC ها با تالیدوماید به طور قابل‌توجهی بلوغ و فعالیت تحریکی DC ها را بهبود می‌بخشد. علاوه بر این، DC های تیمار شده می‌توانند بیان سایتوکاین‌های ضد توموری سلول‌های T را افزایش دهند. یافته‌های ما نشان داد تالیدوماید می‌تواند به عنوان ادجوانت برای استفاده در ایمونوتراپی‌های سرطان با واکسن DC مورد استفاده قرار گیرد. واژگان کلیدی