تعیین اثر کوردیسپین بر الگوی بیان ژن های سایتوکاین های التهابی و ضدالتهابی در سلول های سرطان خون میلوئیدی مزمن (CML)

Abstract

درک ما از نقش التهاب در بدخیمی های میلوئیدی همچنان در حال گسترش است. تحریک مزمن سیتوکین منجر به فرسودگی HSC می شود و یک مزیت انتخابی برای سلول های بنیادی کلونال جهش یافته متحمل ایجاد می کند. با این حال، آنچه باید دید این است که چگونه انواع مختلف فشارهای انتخابی باعث رشد HSC های جهش یافته می شود. مداخلاتی که تناسب HSC را از طریق کاهش التهاب حفظ می کند، می تواند به طور بالقوه از شروع و/یا پیشرفت بدخیمی های میلوئیدی جلوگیری کند. هدف قرار دادن التهاب می تواند به اندازه هدف قرار دادن کلون بدخیم ارزشمند باشد، حداقل برای بیماری های مزمن میلوئید. هدف از این مطالعه، بررسی بیان ژن‌های سایتوکاین های التهابی و ضدالتهابی در تیمار با کوردیسپین می‌باشد. مواد و روش‌ها: رده‌ی سلولی K562 لوسمی میلوئیدی مزمن در دو گروه کنترل و تیمار شده با کوردیسپین در محیط کشت مربوطه کشت داده شد. بعد از گذشت 24 ساعت استخراج RNA، و سپس cDNA سنتز شد. در نهایت تغییرات بیان ژن‌های IL-1β، IL-6، TNF-α و IL-10 به‌ وسیله‌ی qRT-PCR در دو گروه تعیین شد. یافته‌ها: تست qRT-PCR تغییرات بیان ژن‌های مذکور را در تیمار با کوردیسپین نشان داد که در میزان بیان ژن IL-1βو IL-6 کاهش معنی دار مشاهده شد، اما در بیان TNF-α و IL-10 تغییر معناداری مشاهده نشد.