بررسی محلولیت و خواص ترمودینامیکی آملودیپین بزیلات در مخلوط‌های دوتایی حلال‌های N-متیل‌پیرولیدون، ۱-پروپانول و ۲-پروپانول در دماهای مختلف

Abstract

مقدمه: داده‌های محلولیت در صنایع مختلف کاربردهای گسترده‌ای دارند و تغییر در محلولیت در فرآیندهای انحلال، فرمولاسیون و کریستالیزاسیون به کار می‌رود. روش‌های گوناگونی برای تغییر محلولیت داروها وجود دارد که شامل کوسولوانسی، کاهش اندازه ذرات، مهندسی کریستال، تشکیل نمک، پراکندگی جامد، استفاده از سورفکتانت‌ها و کمپلکس‌سازی می‌باشد. کوسولوانسی به عنوان یکی از روش‌های ساده و مؤثر در این زمینه شناخته می‌شود.هدف: هدف ما در این پژوهش بررسی محلولیت و ویژگی‌های ترمودینامیکی آملودیپین بزیلات در مخلوط‌های دوتایی حلال‌های N-متیل‌پیرولیدون، ۱-پروپانول و ۲-پروپانول در دماهای مختلف و پیش بینی داده های محلولیت با مدل های کوسولوانسی است.روش کار: در این مطالعه از روش شیک-فلاسک برای اندازه‌گیری تجربی محلولیت آملودیپین بزیلات در مخلوط‌های مورد بررسی استفاده شده است. در این فرآیند، مقداری اضافی از دارو در ظروفی که شامل نسبت‌های وزنی متفاوتی از کمک حلال و حلال (۱۱ فراکسیون) هستند، قرار می‌گیرد. پس از رسیدن محلول به تعادل در دمای مشخص، محلول فوقانی با استفاده از سانتریفیوژ یا فیلتر از مواد جامد باقی‌مانده جدا می‌شود. سپس، با انجام رقیق‌سازی مناسب، جذب محلول با دستگاه اسپکتروفتومتر UV-Vis در طول موج حداکثر دارو اندازه‌گیری شده و بر اساس منحنی کالیبراسیون و میزان رقیق‌سازی، غلظت نمونه‌ها تعیین می‌گردد. این فرآیند برای ۴ دما انجام شده و تمام داده‌ها در مدل‌های ریاضی کوسولوانسی برازش می‌شوند.بحث و نتیجه‌گیری: داده‌های به دست آمده نشان می‌دهند که محلولیت آملودیپین بزیلات با افزایش کسر جرمی کمک‌حلال (N-متیل‌پیرولیدون) و افزایش دما بیشتر می‌شود؛ به طوریکه در هر دو سیستم حلالی بیشترین میزان محلولیت در N-متیل‌پیرولیدون خالص و دمای ۳۱۳٫۲ دیده می‌شود. کمترین میزان محلولیت هم در هر دو سیستم به ترتیب در ۱-پروپانول و ۲-پروپانول خالص در دمای ۲۹۸٫۲ دیده می‌شود. همچنین، داده‌های تجربی با داده‌های مدل‌های گوناگون کوسولوانسی برازش شده و نتایج رضایت‌بخشی از مدل‌سازی به‌دست آمد.