ارتباط حمایت اجتماعی درک شده با سلامت روان و خودکارآمدی مادران در مراقبت از نوزاد نارس در بیمارستان های طالقانی و الزهرا تبریز سال 1402

Abstract

چکیده فارسی مقدمه: تولد نوزاد نارس یک اتفاق بالقوه استرس زا برای مادران می باشد. مادران این نوزادان به منظور مدیریت این بحران و ادامه مراقبت از نوزاد آسیب پذیر، نیازمند برخورداری از سلامت روان و خودکارآمدی کافی می باشند و لازم است پرستاران در مورد اثرات اجتماعی به ویژه حمایت خانواده بر سلامت روان و خودکارآمدی مادران آگاه باشند. لذا این مطالعه با هدف بررسی ارتباط حمایت اجتماعی درک شده با سلامت روان و خودکارآمدی مادران در مراقبت از نوزاد نارس در بیمارستان طالقانی و الزهرا تبریز انجام شد. روش کار: این پژوهش به صورت توصیفی-همبستگی انجام شد و با هدف بررسی ارتباط حمایت درک شده با سلامت روان و خودکارآمدی مادران در مراقبت از نوزاد نارس در سال 1402 در بیمارستان‌های طالقانی و الزهراء انجام گرفت. 210 شرکت‌کننده با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس و با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. برای تعیین حجم نمونه از نرم‌افزار G power و مدل Correlation point biserial دو دامنه استفاده شد. ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامه‌های مشخصات فردی-اجتماعی، حمایت درک شده Zimet، خودکارآمدی Barens و سلامت روان Goldberg بود. پس از جمع‌آوری، داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-Version 26 تجزیه و تحلیل شدند. برای مقایسه میانگین نمرات حمایت درک شده، خودکارآمدی و سلامت روان از آزمون تی‌مستقل و برای بررسی ارتباط بین این متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون یا اسپیرمن و آزمون ANOVA استفاده شد. یافته ها: تعداد 210 نفر از مادران دارای نوزاد نارس بستری در مطالعه شرکت کردند. میانگین سنی مادران شرکت کننده در مطالعه 21/6±7/28 بود. میانگین و انحراف معیار نمره کل حمایت اجتماعی درک شده مادران شرکت کننده در مطالعه بر اساس پرسشنامهZimet برابر 06/9±57/45، میانگین و انحراف معیار نمره کل سلامت روان مادران بر اساس پرسشنامهGoldberg برابر 78/41±4/17 و میانگین و انحراف معیار نمره کل خودکارآمدی مادران بر اساس پرسشنامهBarens 26/27±9/57 بود. بر اساس آزمون همبستگی پیرسون بین حمایت اجتماعی درک شده با خودکارآمدی مادران همبستگی مثبت و معنی دار (001/0>P) و بین حمایت اجتماعی درک شده با سلامت روان مادران همبستگی منفی و معنی دار وجود داشت (009/0=P). بر اساس آزمون همبستگی پیرسون بین سلامت روان و خودکارآمدی مادران همبستگی معنی داری وجود نداشت (145/0=P). نتیجه گیري: یافته‌های این مطالعه اهمیت حمایت اجتماعی درک شده را بر خودکارآمدی مادر و سلامت روان در بین مادران دارای نوزاد نارس برجسته می‌کند. سطوح بالاتر حمایت اجتماعی درک شده با خودکارآمدی بیشتر مادر و پیامدهای سلامت روان بهتر همراه بود. این نتایج بر نیاز به مداخلات و سیستم‌های حمایتی تأکید می‌کند که حمایت اجتماعی از مادران را ترویج می‌کند، زیرا می‌تواند بر رفاه و توانایی‌های والدینی آنها تأثیر مثبت بگذارد.