بررسی ارتباط بین محیط آموزشی و سلامت روان در دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم‌پزشکی تبریز در سال 1403

Abstract

محیط یادگیری دندانپزشکی اغلب از دیدگاه دانشجویان رضایت‌بخش نیست و این نارضایتی میتواند با افزایش سطح استرس و اضطراب و همچنین بروز اختلال در سطح عمومی سلامت روان دانشجویان در ارتباط باشد. مطالعه حاضر با بررسی هدف ارتباط بین محیط آموزشی و سلامت روان در دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم‌پزشکی تبریز در سال 1403 انجام شده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت مقطعی و تحلیلی انجام شده است. دانشجویان دندانپزشکی در حال تحصیل در دانسکده دندانپزشکی تبریز وارد مطالعه شدند. پرسشنامه GHQ-12 جهت سنجش سطح سلامت روان و پرسشنامه DREEM جهت سنجش ادراک دانشجو از وضعیت محیط آموزشی مورد استفاده قرار گرفت. تحلیل نتایج با نرم افزار SPSS ورژن 27 انجام شده است. نتایج: 130 دانشجوی دندانپزشکی (میانگین سنی 7/3 ± 9/22 سال، 4/55 % مرد) وارد مطالعه شدند. میانگین امتیاز سلامت روان دانشجویان 9/6 ± 03/19 از 36 بوده است. میانگین امتیاز کلی مدل DREEM 2/26 ± 4/89 از 200 بوده است؛ بطوریکه 60 % کیفیت آموزشی را نیمه مطلوب، 3/32 % مطلوب، 9/6 % نامطلوب و 8/0 % بسیار مطلوب عنوان کرده‌اند. سلامت روان دانشجویان و میزان رضایت آن ها از محیط آموزشی با بالا رفتن مقطع تحصیلی کاهش معنی داری داشته است (001/0P<). همچنین با افزایش میزان رضایت از محیط آموزشی (افزایش امتیاز DREEM)، سطح سلامت روان دانشجویان نیز افزایش (کاهش امتیاز GHQ-12) داشته است (595/0- r=، 001/0P<).