اثر ترکیب دو داروی سیلیبینین و کرایسین روی القای مرگ ایمونوژنیک سلولی در رده سلولی ملانومای B16

Abstract

مقدمه: القای مرگ سلولی ایمونوژنیک(ICD)، نوعی آپوپتوز، یک استراتژی امید بخش در ایمنی درمانی سرطان است. سیلیبینین و کرایسین ،متعلق به فلاونوئیدها، می توانند در کارآزمایی های تک درمانی باعث القای ICD شوند. همچنین اثر ضد سرطان آن ها مشخص است. هدف: بررسی اثر هم افزایی ترکیب سیلیبینین-کرایسین در القای ICD در رده سلولی B16F10.روش کار: اثرات بازدارندگی رشد ترکیب سیلیبینین و کرایسین با استفاده از روش MTT و تریپان بلو تعیین شد. فلوسیتومتری برای مطالعه آپوپتوز سلولی و بررسی بیان calreticulin انجام شد. سطح HSP90 با روش الایزا اندازه گیری و سطح پروتئین elf-2α و p-elf-2α توسط وسترن بلات مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: تیمار سلول‌های B16F10 با ترکیب مذکور باعث اثرات ضد سرطانی سینرژیک با شاخص ترکیبی (CI) 0.48869 شد. ترکیب درمانی نشانگرهای کلیدی ICD را در مقایسه با گروه های تک درمانی ارتقا داد. بیان کالرتیکولین 4.2±44.75 درصد در سلول های تیمار شده با سیلیبینین (μM80) و 59.72±3.3 درصد در سلول های تیمار شده با کرایسن (μM40) بود. افزایش قابل توجهی (01/5±2/94 درصد) در درمان ترکیبی با سیلیبینین (80 میکرومولار) و کرایسین (40 میکرومولار) در مقایسه با تک‌درمانی‌ها (001/0>p) مشاهده، و ترکیب سیلیبینین و کرایسین به طور قابل توجهی آپوپتوز را از 05/6 ± 26/47 و 7/5 ± 42/39 برای سیلیبینین و کرایسین به 9/4±59/80 درصد افزایش داد. سطح HSP90 در سلول‌های تیمار شده با سیلیبینین 38/0±69/5 و با کرایسن 29/0±44/8 بود. ترکیب درمانی در مقایسه با تک‌درمانی‌ها سطح HSP90 را به 0.53 ± 14.36 افزایش و (p<0.001) در مقایسه با گروه کنترل، سطوح p-eIF2α در سلول‌های در معرض تک‌درمانی افزایش داد (p<0.001). این افزایش در ترکیب درمانی در مقایسه با تک‌درمانی‌ها تشدید شد (p<0.01 and p<0.001).نتیجه‌گیری: ترکیب درمانی سیلیبینین و کرایسین موجب اثر هم افزایی در ICD در رده سلولی B16F10 ملانومای موشی می شود.