بررسی میزان اتروفی عضلانی در بیماران مبتلا به کووید 19 شدید و ارتباط ان با فاکتورهای التهابی
Abstract
شواهد موجود بالینی حاکی از تغییرات محسوس در ویژگی های سیستم عضلانی بدن به ویژه وقوع آتروفی عضلانی و تغییرات بافت چربی پیرامون عضله در بیماران مبتلا به کووید 19 بوده اند. همچنین شواهد بیانگر رابطه احتمالی بین بروز آتروفی عضلانی و فعال شدن پروسه های التهابی مرتبط با بیماری کووید 19 بوده اند. هدف ما در این مطالعه ارزیابی تغییرات ضخامت عضلانی و چربی زیر جلدی طی هفت روز اول بعد از ابتلا به کووید 19 و ارزیابی رابطه بین این تغییرات با بیومارکرهای آزمایشگاهی به ویژه مارکرهای التهابی بود.
مواد و روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی- تحلیلی بود که بر روی 65 نفر از بیماران مبتلا به کووید 19 بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام گرفت. پیگیری بیماران به این صورت بود که در روز اول، سوم و هفتم بستری در ICU، اقدام به سونوگرافی عضله چهار سر ران با اندازه گیری ضخامت عضله توسط یک سونولوژیست شد. همچنین پارامترهای آزمایشگاهی التهابی نیز در زمان پذیرش بیماران مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها: طی هفت روز اول بعد از ابتلا به کووید 19 در بین بیماران نیازمند بستری در بیمارستان، کاهش قابل توجه در ضخامت عضله و همچنین در بافت چربی عضله مشهود بود. کاهش در ضخامت عضله در این بیماران رابطه معکوسی با شمارش لوکوسیتها و همچنین با سطح اوره خون داشت. به عبارت دیگر، وقوع لوکوپنی و همچنین اورمی رابطه معنی دار قوی با بروز آتروفی عضلانی در این بیماران داشتند. بین آتروفی عضلانی در بیماران مذکور با شدت بیماری بر اساس شدت درگیری ریوی ارتباطی یافت نشد. کاهش در توده چربی این بیماران رابطه معنی داری با شمارش لوکوسیتها، نسبت نوتروفیل به لنفوسیت و همچنین سطح اوره خون داشت و به عبارت دیگر مشابه با تغییرات ضخامت عضله، کاهش توده چربی با لوکوپنی و اورمی و سطح کراتینین بالای خون در رابطه بود. ارتباط معنادار بین تغییرات ضخامت چربی و عضله و شدت درگیری ریوی یافت نشد.ضخامت عضلانی و ضخامت عضله و چربی کمتری در بدو مراجعه در بیماران با لکوسیتوز و اورمی دیده شد.