مقایسه نتایج درمانی اکسترنال فیکساتور با Dorsal Bridge Plating در شکستگی خرد شده دیستال رادیوس

Abstract

با توجه به اینکه شکستگی های خرد شده دیستال رادیوس سهم بالایی از تروماهای ارتوپدی را شامل می شوند و در مرکز آموزشی درمانی شهدا تبریز دو روش استفاده از اکسترنال فیکساتور و پلاک های دورسال در حال انجام هستند بر آن شدیم تا نتایج درمانی و عوارض را در این دو روش بررسی و ارزیابی نماییم؛ لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه نتایج درمانی اکسترنال فیکساتور با dorsal bridge plating در شکستگی خرد شده دیستال رادیوس می باشد. روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی آینده نگر در بیمارستان شهدا تبریز در طی سال های 1401 و 1402 با مشارکت 80 بیمار کاندید جراحی شکستگی خرد شده دیستال رادیوس که به یکی از دو روش جراحی به کمک اکسترال فیکساتور و جراحی به روش پلاک دورسال تحت جراحی قرار گرفتند وارد مطالعه شدند؛ بعد از جراحی برای تمامی بیماران آتل کوتاه دست به مدت دو هفته تعبیه شد. در صورتی در رادیوگرافی فالواپ پس از دو هفته شواهد جوش خوردگی مشاهده نمی شد، آتل بلند دست تا هفته چهارم برای بیماران تعبیه می شد. بلند کردن اجسام سنگین با وزن بیش از 2.2 کیلوگرم برای تمام بیماران به مدت حداقل سه ماع ممنوع بود. بیماران روز پس از جراحی از بیمارستان مرخص می شدند و جهت پیگیری های بعدی در فواصل زمانی دو هفته و چهار هفته، ماه سوم، ماه ششم و ماه دوازدهم پس از جراحی به درمانگاه پزشک مربوطه مراجعه می نمودند. سپس اطلاعاتی همچون طول مدت آسیب تا جراحی، و عوارضی همچون عدم جوش خوردگی، آسیب عصبی، آسیب به تانلود فلکسور و عفونت محل عمل نیز برای تمام بیماران ثبت شد. نتایج نهایی در انتهای یک سال شامل شدت درد در حالت استراحت و حالت فعالیت، قدرت دست، قدرت نیشگون گرفتن و ROM مچ دست شامل flexion, extension, ulnar deviation, radial deviation, supination and pronation اندازه گیری شد. نتایج: عفونت به صورت معناداری در بیماران گروه اکسترنال فیکساتور بیشتر از بیماران گروه دورسال پلیت بود (003=P)؛ مدت زمان عمل به صورت معنی داری در گروه اکسترنال فیکساتور پایین تر بود (P=0.023). شدت درد در حالت فعالیت (021/0=P)، شدت درد در حالت استراحت (029/0=P) در گروه اکسترنال فیکساتور به طور معنی داری بالاتر بود. نمره DASH (023/0=P) و قدرت نیشگون گرفتن(027/0=P) در بیماران گروه دورسال پلیت به صورت معناداری بیشتر از گروه اکسترنال فیکساتور بود. از طرف دیگر فلکشن مچ (021/0=P) و اکستنشن مچ (019/0=P) در گروه اکسترنال فیکساتور بالاتر از گروه دورسال پلیت بود. درنهایت قدرت دست در بین دو گروه مطالعه تفاوت معنی داری نداشت(241/0=P). ارتفاع رادیوس(031/0=P)، زاویه میل رادیال (041/0=P) و شیب سطح ولار (004/0=P) در بیماران گروه دورسال پلیت نسبت به گروه اکسترنال فیکساتور به صورت معناداری بیشتر بود.