نقش miR-526p در تکثیر و میزان حساسیت سلول های سرطانی استئوسارکوما در حضور داروی paclitaxel

Abstract

اخیراً، مطالعات مختلف بر روی پتانسیل درمانی miRNA ها به خصوص miR-526 که جز miRNA های تومور ساپرسور می باشد، در بدخیمی‌های مختلف انسانی، متمرکز شده‌اند. با این حال، مکانیسم های اساسی در اثرات ضد سرطانی با واسطه miR-526 هنوز به طور کامل شناخته نشده است. بنابراین، مطالعه حاضر به بررسی اثر miR-526 بر مقاومت دارویی و آپوپتوز ناشی از پاکلی تاکسل در سلول های MG-63 پرداخته است. مواد و روش ها سلول های MG-63 حساس و مقاوم با پاکلی تاکسل، مقلد و مهارکننده miR-526 و ترکیبی از هر دو تیمار شدند و زنده ماندن سلولی با روش MTT ارزیابی شد. بیان miR-526 با استفاده از واکنش زنجیره‌ای پلیمراز کمی زمان واقعی (qRT-PCR) ارزیابی شد. میزان بیان P-gp و PTEN با استفاده از وسترن ارزیابی شد. برای بررسی آپوپتوز نیز از روش فلوسایتومتری استفاده شد. نتایج پاکلی تاکسل منجر به مهار قابل توجهی از تکثیر سلولی به روش وابسته به دوز شد. ترکیب miR-526 و پاکلی تاکسل منجر به مهار معنی دار تکثیر سلول ها در مقایسه با تک تیمارها شد (05/0>P). miR-526 همچنین باعث کاهش بیان P-gp و افزایش بیان PTEN شد. علاوه بر این، miR-526 آپوپتوز ناشی از پاکلی تاکسل را در سلول های MG-63 افزایش داد.