بررسی سطح IGF-1 ، CD39، CD73 و miRNA های وابسته در بیماران مبتلا به سندرم بهجت در مقایسه با افراد سالم
چکیده
سندرم بهجت (BS) با بیماری مزمن ایمنی التهابی همراه است که چندین اندام را درگیر می کند. علامت بالینی اصلی زخم آفتی مکرر است. ممکن است التهاب چشمی ، روماتولوژی ، درگیری دستگاه گوارش و پوست وجود داشته باشد و علائم عصبی و عوارض عروقی ممکن است منجر به سطح قابل توجهی از بیماری شود. علت شناسی آن هنوز به طور کامل شناخته نشده است. سایتوکاینهای پیش التهابی مانند اینترلوکینIL-1 ، IL-6 ، IL-8 و فاکتور نکروز تومور α در بیماران BS افزایش یافته و با علائم بالینی و فعالیت بیماری در BS ارتباط تنگاتنگی دارد. هدف از مطالعه بررسی سطح IGF-1 ، CD39، CD73 و miRNA های وابسته در بیماران مبتلا به سندرم بهجت در مقایسه با افراد سالم می باشد.
مواد و روش ها: از بیماران مبتلا به سندرم بهجت مراجعه کننده به مرکز درمانی بیمارستان امام رضا (ع) که بیماریشان عود شده و هم افراد سالم که به عنوان گروه کنترل هستند، رضایت نامه ی کتبی و آگاهانه دریافت خواهد شد. سپس از این افراد به تعداد 30 نفر در هر گروه نمونه خونی گرفته می شود. مقداری از خون جدا شده برای جداسازی سرم با سانتریوفیوژ در استفاده می شود و مابقی خون به منظور جداسازی PBMCs با استفاده از فایکول انجام می شود. میزان بیان CD39، CD73 و miR-30a و miR-206 بااستفاده از پرایمر های اختصاصی برای این ژن ها و تکنیک Quantitative Real-time PCR سنجیده می شود. هم چنین بیان در سطح پروتئین CD39، CD73 با استفاده از تکنیک وسترن بلاتینگ اندازه گیری می شود. با استفاده از کیت الیزای تجاری اختصاصی IGF-1 میزان این مولکول در سرم های جدا شده سنجیده می شود.
یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که میزان بیان ژن و پروتئین CD39 و CD73 در بیماران بهجت در مقایسه با افراد سالم به طور معنی داری کمتر بود. همچنین میزان تزشحی IGF-1 در بیماران به صورت قابل توجهی کمتر از افراد سالم بود. بیان میکرو RNA های التهابی miR-30a و miR-206 در بیماران بالاتر از افراد سالم بود.