بررسی اعتبار PVo2 و PVco2 در سنجش کسر اکسیژن دمی (Fio2) ایده آل و حجم جاری (tidal volume) ایده آل در کودکان تحت ونتیلاسیون مکانیکی در PICU بیمارستان کودکان تبریز

Abstract

آنالیز گاز های خون شریانی به طور سریال در کودکان با دیسترس تنفسی تحت ونتیلاسیون مکانیکی ، ابزار اصلی برای مدیریت مناسب و درمان این بیماران می باشد ، که این عمل اولا تهاجمی بوده و ثانیا نیازمند پرسنل مجرب برای خونگیری صحیح از شریان می باشد. در طب کودکان به جهت اینکه نمونه گیری شریانی ممکن است منجر به عوارضی نظیر: درد،هماتوم موضعی ،عفونت و آسیب عصبی شود ارزیابی گازهای خون شریانی به طور روتین و تکرار شونده دشوار می باشد.بنابراین هدف از این مطالعه مشخص کردن اعتبار pvco2 و pvo2 در سنجش Fio2 ایده آل و حجم جاری ایده آل در کودکان تحت ونتیلاسیون مکانیکی بستری شده در PICU بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی،50 بیمارکه با تشخیص دیسترس تنفسی در PICU مرکز کودکان تبریزبستری و تحت مکانیکال ونتیلاسیون قرار گرفتند،وارد مطالعه شدند. جهت تعیین مقدار Pao2 و Paco2 نمونه خون شریانی و جهت تعیین مقدار Pvo2 و Pvco2 نمونه خون وریدی به طور همزمان تهیه شد.Pao2 و Paco2 به دست آمده از خون شریانی به عنوان استاندارد طلایی سنجش حجم جاری ایده آل و Fio2 ایده آل در نظر گرفته شدند. لازم به ذکر است کلیه نمونه ها توسط یک دستگاه آنالیز گاز های خونی مورد بررسی قرار گرفتند. سپس با استفاده از فرمول مقادیر حجم جاری و Fio2 ایده آل محاسبه شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که استفاده از کسر اکسیژن دمی (Fio2) ایده آل محاسبه شده از نمونه گیری وریدی به جای کسر اکسیژن دمی ایده آل حاصل از نمونه گیری شریانی و استفاده از حجم جاری (Tidal Volume) ایده آل محاسبه شده از نمونه گیری وریدی به جای حجم جاری ایده آل حاصل از نمونه گیری شریانی دارای حساسیت برابر ۵۴/۹۱ درصد و اختصاصیت برابر ۶۷/۶۸ درصد و حساسیت برابر ۱۲/۹۰درصد و اختصاصیت برابر ۸۹/۶۳ درصد،به ترتیب بودند.