بررسی تاثیر تیموکینون در افزایش میزان حساسیت به داروی 5- فلورواورسیل در سلول های سرطانی کولون SW-480

Abstract

اخیراً، مطالعات مختلف بر روی پتانسیل درمانی تیموکینون، یک پلی فنول طبیعی، در بدخیمی‌های مختلف انسانی، از جمله سرطان کولورکتال ، متمرکز شده‌اند. با این حال، مکانیسم های اساسی در اثرات ضد سرطانی با واسطه تیموکینون هنوز به طور کامل شناخته نشده است. بنابراین، مطالعه حاضر به بررسی اثر تیموکینون بر آپوپتوز ناشی از 5-فلورواوراسیل در سلول های SW-480 پرداخت. مواد و روش ها سلول های SW-480 با 5-فلورواوراسیل، تیموکینون و ترکیبی از هر دو تیمار شدند و زنده ماندن سلولی با روش MTT ارزیابی شد. بیان mRNA نشانگرهای آپوپتوز شامل Bax، BCL-2 و کاسپاز-9 با استفاده از واکنش زنجیره‌ای پلیمراز کمی در زمان واقعی (qRT-PCR) ارزیابی شد. میزان آپوپتوز با فلوسایتومتری انکسین V اندازه گیری شد. برای ارزیابی میزان بیان پروتئین γ-H2AX از روش وسترن بلات استفاده شد. نتایج 5-فلورواوراسیل منجر به مهار قابل توجهی از تکثیر سلولی به روش وابسته به دوز شد. ترکیب تیموکینون و 5-فلورواوراسیل منجر به مهار قابل توجهی از تکثیر در مقایسه با تک تیمارها شد (05/0>P). تیموکینون همچنین از طریق تنظیم کننده نشانگرهای پرو آپوپتوزی از جمله Bax و کاسپاز-9 و کاهش واسطه های ضد آپوپتوز از جمله BCL-2، آپوپتوز را القا کرد. علاوه بر این، تیموکینون آپوپتوز ناشی از 5-فلورواوراسیل را در سلول های SW-480 افزایش داد. 5-فلورواوراسیل در ترکیب با تیموکینون باعث افزایش میزان بیان پروتئین γ-H2AX در سلول های SW-480 در مقایسه با گروه هایی تریت شده با تیموکینون و 5-فلورواوراسیل به تنهایی شد.