افزایش حساسیت سلولهای لوسمی لنفوسیتی مزمن به آپوپتوز توسط Doxorubicin و BCL-2-siRNA برای کاهش بیان ژن BCL-2

Abstract

لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) از رایج ترین انواع لوسمی است که با وجود تمام تلاش هایی که برای درمان آن صورت گرفته هنوز هم درمان قطعی برای آن وجود ندارد. از مهمترین مشکلات در درمان CLL می توان به بروز مقاومت دارویی اشاره نمود. بنالراین، در این مطالعه تصمیم گرفته شد با استفاده از یک استراتژی درمانی نوین، مقاومت دارویی در CLL هدف قرار گیرد. بدین منظور، برای مهار مقاومت ایجاد شده در مقابل داروی دوکسوروبیسین، بیان فاکتور مهم درگیر در بقای سلول های لوسمیک به نام Bcl-2 مهار گردید. برای رفع مقاومت دارویی از نانوذرات بعنوان حامل استفاده شد. بدین ترتیب، از نانوذرات زیست تجزیه پذیر برای تحویل همزمان دوکسوروبیسین و siRNA ضد فاکتور Bcl-2 به سلول های لوسمیک استفاده شد. مواد و روش¬ها: در این مطالعه برای انتقال siRNA و دوکسوروبیسین به سلول های سرطانی از تری متیل کیتوزان پوشده شده با کربوکسی متیل دکستران استفاده شد. ساختار شیمیایی نانوذرات تولید شده بررسی گردید. توکسیسیتی نانوذرات بارگیری شده با مولکول¬های siRNA و دوکسوروبیسین با استفاده از آزمون MTT تعیین شد. برای اندازه¬گیری بیان ژن های هدف در سلول¬های سرطانی از استفاده شد. بررسی آپوپوز در سلول های لوسمیک نیز بوسیله فلوسایتومتری بررسی گردید. یافته ها : نانوذرات سنتز شده اندازه ای در حدود ۱۰۵، پتانسیل زتای ۱۸ و ۰.۲ PDI < داشتندکه به منظور انتقال همزمان siRNA و دوکسوروبیسین خواص ایده¬آلی محسوب می شود. نانوذرات می توانستند بطور موثری siRNA و دارو را بارگیری کرده و به سلول های لوسمیک تحوبل دهند. در حالیکه نانوذرات بتنهایی سمیت چندانی بر روی سلول های لوسمیک نداشتند، نانوذرات بارگیری شده با siRNA و دارو می توانستند بقای سلول های لوسمیک را کاهش دهند. همچنین درمان ترکیبی بصورت معناداری موجب القای آپوپتوز در سلول های سرطانی شد که با کاهش بیان Bcl-2 و افزایش بیان Bax همراه بود.