بررسی تأثیر مگنتتراپی در کاهش درد و ناتوانی بیماران مبتلا به سندروم گیرافتادگی شانه
چکیده
عنوان: بررسی تأثیر مگنتتراپی در کاهش درد و ناتوانی بیماران مبتلا به سندروم گیرافتادگی شانه
مقدمه: درد شانه، یک شکایت متداول در تمام سنین حین انجام فعالیتهای روزانه است. سندروم گیرافتادگی شانه یکی از شایعترین علل درد شانه محسوب میشود. از آنجاییکه شیوع این بیماری نسبتاً بالا است، نیاز به درمانهایی با عوارض کمتر برای تکمیل و تسریع روند درمانی در این بیماران احساس میشود. مگنتتراپی یکی از درمانهایی است که بهتازگی برای درمان بیماریهای مختلف اسکلتی-عضلانی بهکاربرده میشود.
هدف: هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر مگنتتراپی در کاهش درد و ناتوانی بیماران مبتلا به سندروم گیرافتادگی شانه است.
روشکار: در این مطالعهی کارآزمایی بالینی دوسویکور، 63 بیمار با تشخیص سندروم گیرافتادگی شانه وارد مطالعه شدند و بهصورت تصادفی در 3 گروه شامل گروه «مگنتتراپی با فرکانس 18 هرتز»، گروه «مگنتتراپی با فرکانس 100 هرتز» و گروه «شم» قرار گرفتند. تمامی بیماران، مگنتتراپی را بهصورت 3 بار در هفته و به مدت 4 هفته علاوه بر درمان رایج دریافت کردند. در گروه شم نیز بهصورت پلاسبو از مگنتتراپی استفاده شد. هر 3 گروه، الکتروتراپی رایج و تمریندرمانی را دریافت کردند. قبل و بعد از درمان، میزان درد با مقیاس NRS، میزان ناتوانی بهوسیلهی پرسشنامهی درد و ناتوانی شانه (DASH) ارزیابی و میزان دامنهی حرکتی شانه نیز با استفاده از گونیامتر اندازهگیری شد. مقادیر اندازهگیریشده قبل و بعد از درمان در هر سه گروه و همچنین بین گروهها مقایسه گردید.
یافتهها: در مقایسهی درونگروهی در هر سه گروه، بهبود معنیداری ازنظر آماری در تمام متغیرهای موردنظر (شامل نمرهی NRS، DASH و دامنهی حرکتی شانه) دیده شد (05/0>P). در مقایسهی بینگروهها، تفاوت معنیداری ازنظر آماری در مورد هیچکدام از متغیرها مشاهده نشد (05/0<P).
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که الکتروتراپی رایج و تمریندرمانی، بهبود قابلتوجهی در کاهش درد و ناتوانی و افزایش دامنهی حرکتی شانه در بیماران مبتلا به سندروم گیرافتادگی شانه ایجاد میکند. علاوه بر این، استفاده از مگنتتراپی با دو فرکانس 18 و 100 هرتز همراه با برنامهی درمانی رایج الکتروتراپی و تمریندرمانی، تأثیر مثبت چندانی در روند بهبودی بیماران مبتلا به سندروم گیرافتادگی شانه ایجاد نمیکند.