بررسی تأثیر ضدسرطانی نانوذرات لودشده با siRNA در برابر CD47 و IGF-1 در سلول‌های سرطانی

Abstract

جست‌وجو برای یافتن روش‌های درمانی اثربخش سرطان هم‌چنان یکی از مهم‌ترین چالش‌های پزشکی به شمار می‌رود. از ایمونوتراپی سرطان به‌عنوان چشم‌انداز آینده درمان سرطان یاد می‌شود و استراتژی‌های جدیدتر درمانی، شبکه‌های مهاری ریزمحیط تومور را مورد هدف قرار می‌دهند. در این میان، فاکتورهای CD47 و IGF-1، به عنوان دو فاکتور بسیار مهم در ریزمحیط تومور، با افزایش چشمگیر بیان ژنی همراه بوده و به‌صورت هم‌افزا به رشد سرطان کمک می‌کنند. از این رو، مطالعۀ حاضر به بررسی تاثیر مهار بیان این دو فاکتور بر سلول‌های سرطانی می‌پردازد. مواد و روش‌ها: مطالعۀ حاضر بر روی دو رده سلولی 4T1 (سرطان پستان موشی) و B16-F10 (ملانومای موشی) صورت گرفت. از نانوذرات بر پایه کیتوزان (اکسید آهن-تری‌متیل‌کیتوزان-کیتوزان تیوله) و کونژوگه شده با پپتید جهت بارگیری و انتقال siRNAهای اختصاصی ضدCD47 و ضدIGF-1 به سلول‌های سرطانی استفاده گردید. تاثیر استفاده از نانوذرات بر بقای سلول‌ها با استفاده از تست MTT بررسی و بیان ژن‌های درگیر در رشد، تکثیر و تهاجم سلول‌های سرطانی با استفاده از روش Real-time PCR ارزیابی شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که سرکوب بیان فاکتورهای CD47 و IGF-1 در سلول‌های سرطانی رده‌های سرطان پستان و ملانوم می‌تواند تا حدودی بقای این سلول‌ها را کاهش داده و بیان فاکتورهای دخیل در رشد و تکثیر، متاستاز و مهار مسیرهای آپوپتوتیک سرطان را تحت تاثیر قرار دهد. نانوذرات بارگیری شده با siRNA اختصاصی CD47، بیان mRNA ژن CD47 را تا حدود %90 کاهش می‌دهند. بیشترین اثربخشی در القای آپوپتوز و مهار مسیرهای تکثیر، متاستاز و آنژیوژنز به‌صورت معناداری در درمان ترکیبی محور CD47/IGF-1 با siRNAهای اختصاصی هر دو فاکتور مشاهده گردید.