تهیه و مشخصه یابی هیدروژل های نانو کامپوزیتی مغناطیسی بر پایه کلاژن نوع (Ι) بعنوان داربست در مهندسی بافت
چکیده
مقدمه: مهندسی بافت یک زمینه تحقیقاتی میان رشته ای است که تمرکز آن توسعه بافت ها و اندام های ضروری بدن می باشد. مهندسی بافت با ایجاد ترکیبی از زیست مواد ها، سلول ها و مولکول های فعال زیستی در تلاش است که بافت ها و اندام های آسیب دیده و بیمار را ترمیم نماید. هدف: تهیه و مشخصه یابی داربست های نانوکامپوزیتی کلاژنی بعنوان داربست در مهندس.مواد و روش ها: اثر دو متغییر درصد هیالورونیک اسید و گلوتارآلدئید بر روی درصد تورم و تخریب پذیری داربست های ژلاتینی سنجیده و مقدار بهینه مشخص شد. از مقادیر بهینه بدست آمده جهت سنتز داربست های کلاژنی استفاده شده و مشخصه یابی داربست ها کلاژنی اعم از طیف FT-IR، XRD، SEM، درصد تورم، درصد تخریب پذیری، خواص مکانیکی و سمیت سلولی انجام پذیرفت. یافته ها: داربست های ژلاتینی حاوی مقادیر بهینه هیالورونیک اسید و گلوتارآلدئید بیشترین میزان درصد تورم را داشته و در طول 7 و 14 روز کمترین میزان تخریب پذیری را دارند. در تصاویر SEM، داربست های فاقد نانو ذرات سطحی صاف و بدون برآمدگی داشته و افزودن نانو ذرات سبب ایجاد برآمدگی و ناهمواری در سطح داربست ها می شود. افزایش غلطت هیالورونیک اسید و نانو ذرات مغناطیسی سبب افزایش استحکام کششی و مدول یانگ می شود. درصد تورم داربست ها با افزایش غلطت هیالورونیک اسید افزایش یافته و تخریب پذیری با افزودن هیالورونیک اسید و نانو ذرات مغناطیسی کاهش می یابد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این پژوهش می توان نتیجه گرفت که تغییر فاکتور های مختلف به هنگام تهیه داربست ها اعم از درصد هیالورونیک اسید و درصد گلوتارآلدئید سبب تغییر و بهبود خواص متنوع (درصد تورم، زیست تخریب پذیری، مقاومت مکانیکی، مورفولوژی، زیست سازگاری) آن ها می شود.