بررسی اثر اولئوروپین بر بیان mir-149-3p ، mir-375 و mir-574-5p در رده های سلولی THP-1و HL-60 تیمار شده با آزاسیتیدین

Abstract

لوسمی میلوئیدی حاد Acute myeloid leukemia(AML)به عنوان شایع ترین، پیشرونده ترین و هتروژن ترین بدخیمی خونی در دنیا شناخته می شود که بیشتر در سنین بالا رخ داده و می تواند منجر به مرگ حدود 80 درصد بیماران شود. یکی از روش های درمانی موثر در درمان این بیماری، استفاده از داروهای موثر بر اپی ژنتیک سلولها می باشد که با اثر روی اپی ژنتیک سلولهای بیمار می تواند منجر به مرگ سلولی و حذف آنها از بدن بیمار شود. یکی از داروهای پیشرو در این زمینه Azacitidineبوده که از آنالوگ های سیتیدین می باشد و با مهار DNA متیل ترانسفراز می تواند موجب هایپومتیله شدن DNA ونهایتا مرگ سلولی شود. اما تحقیقات بر روی این دارو نشان می دهد که عوارض و سمیت دارو به قدری می باشد که در صورت کاهش دز و استفاده همزمان با یک عامل موثر دیگر در درمان این بیماری ها می تواند اثربخشی این داروی موثر و مفید در درمان لوسمی های حاد و سندرم میلودیس پلاستیک را افزایش دهد. اخیراً ثابت شده است که miRNA ها نقش مهمی در ایجاد و پیشرفت لوسمی ها دارند و استفاده از عوامل طبیعی در کنار داروهای شیمیایی برای کنترل این بیماری با تعدیل miRNA ها می تواند امیدوارکننده باشد. اولئوروپئین یک عامل پلی فنلی طبیعی با خواص آنتی نئوپلاستیک است که اثرات ضد سرطانی آن در بیماری هایی مثل سرطان های روده ، پوست ، سینه ، ریه ، تیروئید و خون اثبات شده است. این مطالعه به منظور تعیین اثرات درمانی اولئوروپین از طریق مدولاسیون mir-149-3p, mir-375 و mir-574-5p در سلول های لوسمیک تیمار شده با آزاسیتیدین انجام شد. مواد و روش ها: رده های سلولی HL-60 و THP-1 کشت داده شد و سپس از روش MTT برای تعیین سمیت سلولی اولئوروپین و آزاسیتیدین در هر دو رده سلولی استفاده شد. پس از تیمار سلول ها با اولئوروپین و آزاسیتیدین با غلظت های به دست آمده از تست MTT، ، بیان ژن mir-149-3p, mir-375 و mir-574-5p توسط RT-PCR اندازه گیری شد. علاوه بر این، از تست فلوسایتومتری نیز برای تجزیه و تحلیل آپوپتوز استفاده شد. یافته ها: پس از کشت سلول ها و انجام تست MTT، نتایج نشان داد که اولئووپین و آزاسیتیدین هر دو به تنهایی اثر سیتوتوکسیک داشته و ترکیب آنها به مراتب اثر سیتوتوکسیک بالاتری دارد. نتایج فلوسایتومتری هم همسو با نتایج MTT بوده و حاکی از آن بود که اولئوروپین و آزاسیتیدین به طور قابل توجهی باعث آپوپتوز در سلول های لوسمیک به صورت وابسته به دوز و زمان می شوند و همچنین ترکیب آن ها فعالیت ضد آپوپتوز بالاتری نسبت به استفاده از هر کدام به تنهایی نشان می دهند. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل بیان microRNA ها نشان داد که اولئوروپین و آزاسیتیدین هر کدام به تنهایی و همچنین ترکیب آن ها با هم، بیان mir-375 و mir-149-3p به عنوان دوmir تومور ساپرسور را افزایش و بیان mir-574-5p به عنوان یک Onco-mir کاهش می دهد.