| dc.contributor.advisor | سپرهم, احمد | |
| dc.contributor.author | مدینه‌ای, سیدنوید | |
| dc.date.accessioned | 2023-02-19T06:12:10Z | |
| dc.date.available | 2023-02-19T06:12:10Z | |
| dc.date.issued | 1401 | en_US |
| dc.identifier.uri | https://dspace.tbzmed.ac.ir:443/xmlui/handle/123456789/68280 | |
| dc.description.abstract | هایپرگلیسمی یک یافته شایع در هنگام بستری در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری است و در برخی از مطالعات گزارش شده است که این پدیده با افزایش عوارض و مرگ و میر همراه است. این احتمال وجود دارد که یکی از عوامل بروز عوارض بالاتر در این بیماران عدم برقراری خونرسانی مجدد در زیمنه هایپرگلایسمی و افزایش محصولات نهایی گلیکاسیون (advanced glycation end products) باشد. لیکن با توجه به نبود مطالعات کافی در این زمینه، در این مطالعه ارتباط هایپرگلیسمی با جریان TIMI موقع مراجعه و TIMI نهایی بعد از انژیوپلاستی اولیه در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با بالا رفتن قطعه ST (STEMI) پرداختیم.
روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی تحلیلی بیماران مبتلا به STEMI که تحت PPCI قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. اطلاعات اولیه دموگرافیک، آزمایشات و نوار قلب بیماران ثبت می‌گردید. همچنین در ادامه اطلاعات حاصل از بررسی اکوکاردیوگرافی و آنژیوگرافی بیماران، ثبت می‌گردید. بیماران به دو گروه هایپرگلیسمی (سطح گلوکز خون در هنگام پذیرش، بیشتر یا مساوی 198 میلی گرم در دسی لیتر) و قند خون نرمال (قند خون کمتر از 198) تقسیم می‌شدند. پزشک معالج در کت لب جریان TIMI را با توجه به طبقه بندی TIMI ارزیابی می نمودند و TIMI اولیه و نهایی برای بیماران در دو گروه ثبت می‌گردید. سپس تمامی اطلاعات به دست آمده وارد نرم افزار 20SPSS.V شده و توسط آزمونهای آماری مربوطه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شد.
نتایج: تعداد 263 بیمار STEMI در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتندتعداد 60 بیمار (81/22 %) قند خون هنگام مراجعه بیش از 198 میلی‌گرم بر دسی لیتر داشتند و در گروه هایپرگلایسمی قرار گرفتند. در اغلب بیماران در بدو مراجعه میزان ایندکس TIMI در رگ اصلی درگیر در حد 0 بود (202 بیمار (81/76 %)). بیماران در دو گروه با و بدون هایپرگلایسمی تفاوتی ازنظر ایندکس TIMI در رگ اصلی درگیر در بدو مراجعه نداشتند (517/0 = p value). SlowFlow در 46 بیمار (49/17 %) مشاهده شد که شامل 10 بیمار (67/16 %) در گروه هایپرگلایسمی و 36 بیمار (73/17 %) در گروه قند خون نرمال بود (520/0= p value). بیشترین میزان بالا رفتن قطعه ST به‌طور میانگین 85/3 (2 ±) میلی‌متر بود. بعد از PPCI در گروه هایپرگلایسمی به‌طور معنی‌داری قطعه ST بالا باقی مانده بود (میانگین ارتفاع قطعه ST 16/2 (36/1 ±) در مقایسه با 7/1 (29/1 ±) میلی متر در گروه بدون هایپرگلایسمی، 004/0= p value). همچنین تعداد بیمارانی که 90 دقیقه بعد از انجام PPCI کاهش بیش از 50 درصدی در Maximim STE داشتند در گروه هایپرگلایسمی به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه بدون هایپرگلایسمی بود (%67/56 در مقایسه با 91/72%، 036/0= p value). | en_US |
| dc.description.abstract | هایپرگلیسمی یک یافته شایع در هنگام بستری در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری است و در برخی از مطالعات گزارش شده است که این پدیده با افزایش عوارض و مرگ و میر همراه است. این احتمال وجود دارد که یکی از عوامل بروز عوارض بالاتر در این بیماران عدم برقراری خونرسانی مجدد در زیمنه هایپرگلایسمی و افزایش محصولات نهایی گلیکاسیون (advanced glycation end products) باشد. لیکن با توجه به نبود مطالعات کافی در این زمینه، در این مطالعه ارتباط هایپرگلیسمی با جریان TIMI موقع مراجعه و TIMI نهایی بعد از انژیوپلاستی اولیه در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با بالا رفتن قطعه ST (STEMI) پرداختیم.
روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی تحلیلی بیماران مبتلا به STEMI که تحت PPCI قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. اطلاعات اولیه دموگرافیک، آزمایشات و نوار قلب بیماران ثبت می‌گردید. همچنین در ادامه اطلاعات حاصل از بررسی اکوکاردیوگرافی و آنژیوگرافی بیماران، ثبت می‌گردید. بیماران به دو گروه هایپرگلیسمی (سطح گلوکز خون در هنگام پذیرش، بیشتر یا مساوی 198 میلی گرم در دسی لیتر) و قند خون نرمال (قند خون کمتر از 198) تقسیم می‌شدند. پزشک معالج در کت لب جریان TIMI را با توجه به طبقه بندی TIMI ارزیابی می نمودند و TIMI اولیه و نهایی برای بیماران در دو گروه ثبت می‌گردید. سپس تمامی اطلاعات به دست آمده وارد نرم افزار 20SPSS.V شده و توسط آزمونهای آماری مربوطه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شد.
نتایج: تعداد 263 بیمار STEMI در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتندتعداد 60 بیمار (81/22 %) قند خون هنگام مراجعه بیش از 198 میلی‌گرم بر دسی لیتر داشتند و در گروه هایپرگلایسمی قرار گرفتند. در اغلب بیماران در بدو مراجعه میزان ایندکس TIMI در رگ اصلی درگیر در حد 0 بود (202 بیمار (81/76 %)). بیماران در دو گروه با و بدون هایپرگلایسمی تفاوتی ازنظر ایندکس TIMI در رگ اصلی درگیر در بدو مراجعه نداشتند (517/0 = p value). SlowFlow در 46 بیمار (49/17 %) مشاهده شد که شامل 10 بیمار (67/16 %) در گروه هایپرگلایسمی و 36 بیمار (73/17 %) در گروه قند خون نرمال بود (520/0= p value). بیشترین میزان بالا رفتن قطعه ST به‌طور میانگین 85/3 (2 ±) میلی‌متر بود. بعد از PPCI در گروه هایپرگلایسمی به‌طور معنی‌داری قطعه ST بالا باقی مانده بود (میانگین ارتفاع قطعه ST 16/2 (36/1 ±) در مقایسه با 7/1 (29/1 ±) میلی متر در گروه بدون هایپرگلایسمی، 004/0= p value). همچنین تعداد بیمارانی که 90 دقیقه بعد از انجام PPCI کاهش بیش از 50 درصدی در Maximim STE داشتند در گروه هایپرگلایسمی به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه بدون هایپرگلایسمی بود (%67/56 در مقایسه با 91/72%، 036/0= p value). | en_US |
| dc.language.iso | fa | en_US |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی | en_US |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی | en_US |
| dc.subject | هایپرگلایسمی | en_US |
| dc.subject | هایپرگلایسمی | en_US |
| dc.title | ارتباط هایپرگلیسمی با جریان TIMI موقع مراجعه و TIMI نهایی بعد از انژیوپلاستی اولیه در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با بالا رفتن قطعه ST | en_US |
| dc.type | Thesis | en_US |
| dc.contributor.supervisor | غفاری باویل, صمد | |
| dc.identifier.docno | 6010801 | en_US |
| dc.identifier.docno | 6010801 | en_US |
| dc.identifier.callno | 10801 | en_US |
| dc.identifier.callno | 10801 | en_US |
| dc.description.discipline | بیماری های قلب و عروق | en_US |
| dc.description.discipline | بیماری های قلب و عروق | en_US |
| dc.description.degree | دکترای تخصصی | en_US |
| dc.description.degree | دکترای تخصصی | en_US |
