ارتباط هایپرگلیسمی با جریان TIMI موقع مراجعه و TIMI نهایی بعد از انژیوپلاستی اولیه در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با بالا رفتن قطعه ST

Abstract

هایپرگلیسمی یک یافته شایع در هنگام بستری در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری است و در برخی از مطالعات گزارش شده است که این پدیده با افزایش عوارض و مرگ و میر همراه است. این احتمال وجود دارد که یکی از عوامل بروز عوارض بالاتر در این بیماران عدم برقراری خونرسانی مجدد در زیمنه هایپرگلایسمی و افزایش محصولات نهایی گلیکاسیون (advanced glycation end products) باشد. لیکن با توجه به نبود مطالعات کافی در این زمینه، در این مطالعه ارتباط هایپرگلیسمی با جریان TIMI موقع مراجعه و TIMI نهایی بعد از انژیوپلاستی اولیه در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با بالا رفتن قطعه ST (STEMI) پرداختیم. روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی تحلیلی بیماران مبتلا به STEMI که تحت PPCI قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. اطلاعات اولیه دموگرافیک، آزمایشات و نوار قلب بیماران ثبت می‌گردید. همچنین در ادامه اطلاعات حاصل از بررسی اکوکاردیوگرافی و آنژیوگرافی بیماران، ثبت می‌گردید. بیماران به دو گروه هایپرگلیسمی (سطح گلوکز خون در هنگام پذیرش، بیشتر یا مساوی 198 میلی گرم در دسی لیتر) و قند خون نرمال (قند خون کمتر از 198) تقسیم می‌شدند. پزشک معالج در کت لب جریان TIMI را با توجه به طبقه بندی TIMI ارزیابی می نمودند و TIMI اولیه و نهایی برای بیماران در دو گروه ثبت می‌گردید. سپس تمامی اطلاعات به دست آمده وارد نرم افزار 20SPSS.V شده و توسط آزمونهای آماری مربوطه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شد. نتایج: تعداد 263 بیمار STEMI در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتندتعداد 60 بیمار (81/22 %) قند خون هنگام مراجعه بیش از 198 میلی‌گرم بر دسی لیتر داشتند و در گروه هایپرگلایسمی قرار گرفتند. در اغلب بیماران در بدو مراجعه میزان ایندکس TIMI در رگ اصلی درگیر در حد 0 بود (202 بیمار (81/76 %)). بیماران در دو گروه با و بدون هایپرگلایسمی تفاوتی ازنظر ایندکس TIMI در رگ اصلی درگیر در بدو مراجعه نداشتند (517/0 = p value). SlowFlow در 46 بیمار (49/17 %) مشاهده شد که شامل 10 بیمار (67/16 %) در گروه هایپرگلایسمی و 36 بیمار (73/17 %) در گروه قند خون نرمال بود (520/0= p value). بیشترین میزان بالا رفتن قطعه ST به‌طور میانگین 85/3 (2 ±) میلی‌متر بود. بعد از PPCI در گروه هایپرگلایسمی به‌طور معنی‌داری قطعه ST بالا باقی مانده بود (میانگین ارتفاع قطعه ST 16/2 (36/1 ±) در مقایسه با 7/1 (29/1 ±) میلی متر در گروه بدون هایپرگلایسمی، 004/0= p value). همچنین تعداد بیمارانی که 90 دقیقه بعد از انجام PPCI کاهش بیش از 50 درصدی در Maximim STE داشتند در گروه هایپرگلایسمی به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه بدون هایپرگلایسمی بود (%67/56 در مقایسه با 91/72%، 036/0= p value).

هایپرگلیسمی یک یافته شایع در هنگام بستری در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری است و در برخی از مطالعات گزارش شده است که این پدیده با افزایش عوارض و مرگ و میر همراه است. این احتمال وجود دارد که یکی از عوامل بروز عوارض بالاتر در این بیماران عدم برقراری خونرسانی مجدد در زیمنه هایپرگلایسمی و افزایش محصولات نهایی گلیکاسیون (advanced glycation end products) باشد. لیکن با توجه به نبود مطالعات کافی در این زمینه، در این مطالعه ارتباط هایپرگلیسمی با جریان TIMI موقع مراجعه و TIMI نهایی بعد از انژیوپلاستی اولیه در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با بالا رفتن قطعه ST (STEMI) پرداختیم. روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی تحلیلی بیماران مبتلا به STEMI که تحت PPCI قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. اطلاعات اولیه دموگرافیک، آزمایشات و نوار قلب بیماران ثبت می‌گردید. همچنین در ادامه اطلاعات حاصل از بررسی اکوکاردیوگرافی و آنژیوگرافی بیماران، ثبت می‌گردید. بیماران به دو گروه هایپرگلیسمی (سطح گلوکز خون در هنگام پذیرش، بیشتر یا مساوی 198 میلی گرم در دسی لیتر) و قند خون نرمال (قند خون کمتر از 198) تقسیم می‌شدند. پزشک معالج در کت لب جریان TIMI را با توجه به طبقه بندی TIMI ارزیابی می نمودند و TIMI اولیه و نهایی برای بیماران در دو گروه ثبت می‌گردید. سپس تمامی اطلاعات به دست آمده وارد نرم افزار 20SPSS.V شده و توسط آزمونهای آماری مربوطه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شد. نتایج: تعداد 263 بیمار STEMI در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتندتعداد 60 بیمار (81/22 %) قند خون هنگام مراجعه بیش از 198 میلی‌گرم بر دسی لیتر داشتند و در گروه هایپرگلایسمی قرار گرفتند. در اغلب بیماران در بدو مراجعه میزان ایندکس TIMI در رگ اصلی درگیر در حد 0 بود (202 بیمار (81/76 %)). بیماران در دو گروه با و بدون هایپرگلایسمی تفاوتی ازنظر ایندکس TIMI در رگ اصلی درگیر در بدو مراجعه نداشتند (517/0 = p value). SlowFlow در 46 بیمار (49/17 %) مشاهده شد که شامل 10 بیمار (67/16 %) در گروه هایپرگلایسمی و 36 بیمار (73/17 %) در گروه قند خون نرمال بود (520/0= p value). بیشترین میزان بالا رفتن قطعه ST به‌طور میانگین 85/3 (2 ±) میلی‌متر بود. بعد از PPCI در گروه هایپرگلایسمی به‌طور معنی‌داری قطعه ST بالا باقی مانده بود (میانگین ارتفاع قطعه ST 16/2 (36/1 ±) در مقایسه با 7/1 (29/1 ±) میلی متر در گروه بدون هایپرگلایسمی، 004/0= p value). همچنین تعداد بیمارانی که 90 دقیقه بعد از انجام PPCI کاهش بیش از 50 درصدی در Maximim STE داشتند در گروه هایپرگلایسمی به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه بدون هایپرگلایسمی بود (%67/56 در مقایسه با 91/72%، 036/0= p value).