تعیین معیار پیشگویی کننده پیامد بیمارستانی بیمار سکته مغزی براساس علایم بالینی و فاکتورهای خطر
چکیده
مقدمه: با توجه به اینکه، اورژانسهای مراکزی مانند بیمارستان امام رضا که به دلیل شلوغی و سانترال بودن، احتمال تاخیر در روند درمانی بیمار وجود دارد، وجود یک امتیاز بندی می تواند در تسریع درمان بیمارانی که سود بیشتری از درمان می برند را موثر باشد. هدف از این مطالعه طراحی معیاری است که بتواند بر اساس فاکتورهای خطر، یافته های بالینی و سایر یافته های ممکنه در اورژانس ، پیامد بیمار را با دقت بالاتری پیش گویی نماید.
روش کار: تمامی بیماران مراجعه کننده به اورژانس امام رضا تبریز که در سال 1398 با تشخیص استروک بستری شده اند و در بخش بستری شده اند، وارد مطالعه شدند.
سپس تمامی داده ها شامل سن، جنس، نوع استروک، mRS قبل از استروک، NIHSS زمان ورود به اورژانس، سابقه بیماری قبلی، فاکتورهای خطر (فاکتورهای خطر شامل فاکتورهای قابل تغییر و غیر قابل تغییر ) ، یافته های بالینی در معاینه بالینی اولیه ، زمان وقوع حادثه تا مراجعه به اورژانس و در نهایت پیامد بیمار استخراج و یادداشت گردید.
نتایج: 243 بیمار وارد این مطالعه شدند. بر اساس روش آماری کولموگروف سمیرینوف بیماران از منظر سنی از توزیع نرمال تبعیت نمی نماید. میانگین سنی بیماران (49/71 -78/67، CI 95%) 69/14 ± 63/69 سال بود با میانه 70 سال بود. کمترین سن بیماران 29 سال و حداکثر آن 99 سال است.160 بیمار ( 8/65%) مرد و 83 بیمار (2/34 %) زن بودند. از بین بیماران، 15 بیمار زمان وقوع یا به دلیل خواب یا به دلیل عدم آگاهی اطرافیان نامعلوم بود. میانگین فاصله زمانی بین وقوع حادثه تا مراجعه به اورژانس 56/5± 56/5 ساعت بود با میانه 4 ساعت و میانچارکی 2 تا 7 ساعت بود. از 243 بیمار مورد بررسی ، 176 بیمار از بیمارستان مرخص شدند