نمایش پرونده ساده آیتم

dc.contributor.authorفضلی بوکت, جعفر
dc.date.accessioned2023-01-30T04:34:33Z
dc.date.available2023-01-30T04:34:33Z
dc.date.issued1400en_US
dc.identifier.urihttps://dspace.tbzmed.ac.ir:443/xmlui/handle/123456789/68118
dc.description.abstractاستئوسارکوم یک بدخیمی شایع انسانی با نرخ مرگ و میر بالا در سراسر جهان است. مطالعات اخیر بر درک نقش میکرو RNA ها (miRNA) در پاتوژنز استئوسارکوم متمرکز شده است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف اندازه گیری بیان miR-181b، سیلندروماتوز (CYLD)، chromobox homolog 7 (CBX7)، BCL2 و p53 در بافت تومور و بافتهای طبیعی مجاور در بیماران مبتلا به استئوسارکوم و ارتباط آن با فاکتورهای بالینی پاتولوژیک انجام شد. روش کار و مواد: طی پروسه¬ی جراحی بیماران مبتلا به استئوسارکوم، مجموعه ای از 52 بافت توموری و بافت نرمال حاشیه ای متناسب جمع آوری شد. بعداز استخراج RNA تام، روش Real-time PCR برای اندازه گیری تغییرات بیان ژن¬های استفاده شد. تفاوت در سطح بیان mRNA¬¬ با آزمون¬های آماری متناسب بررسی شد. در آزمون های آماری 05/0p-value< معنی دار تلقی شد. یافته ها: نتایج ما نشان داد که میزان بیان miR-181b، BCL2 و p53 در بافت تومور استئوسارکوم در مقایسه با بافتهای طبیعی به طور معنی داری بیشتر بود (05/0> P). از طرف دیگر، میزان بیان CYLD و CBX7 در بافتهای تومور استئوسارکوم در مقایسه با بافتهای مجاور سالم کاهش معنی دار داشت (05/0> P). علاوه بر این، میزان بیان miR-181b در بافت تومور با سن بیماران، اندازه تومور، مرحله بالینی و درجه ارتباط قوی دارد (05/0> P).en_US
dc.language.isofaen_US
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکیen_US
dc.subjectاستئوسارکوماen_US
dc.titleبررسی میزان بیان شاخص های ژنی miR-181b، CYLD، CBX-7، BCL2 و p53 در نمونه های بیماران استئوسارکوما با یافته های سرجیکال پاتولوژیen_US
dc.typeThesisen_US
dc.contributor.supervisorبازآور, محمدرضا
dc.contributor.supervisorیوسفی, بهمن
dc.identifier.docno6010766en_US
dc.identifier.callno10766en_US
dc.description.disciplineارتوپدیen_US
dc.description.degreeدکترای تخصصیen_US


فایلهای درون آیتم

Thumbnail

این آیتم در مجموعه های زیر مشاهده می شود

نمایش پرونده ساده آیتم