بررسی میزان بیان شاخص های ژنی miR-181b، CYLD، CBX-7، BCL2 و p53 در نمونه های بیماران استئوسارکوما با یافته های سرجیکال پاتولوژی

Abstract

استئوسارکوم یک بدخیمی شایع انسانی با نرخ مرگ و میر بالا در سراسر جهان است. مطالعات اخیر بر درک نقش میکرو RNA ها (miRNA) در پاتوژنز استئوسارکوم متمرکز شده است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف اندازه گیری بیان miR-181b، سیلندروماتوز (CYLD)، chromobox homolog 7 (CBX7)، BCL2 و p53 در بافت تومور و بافتهای طبیعی مجاور در بیماران مبتلا به استئوسارکوم و ارتباط آن با فاکتورهای بالینی پاتولوژیک انجام شد. روش کار و مواد: طی پروسه¬ی جراحی بیماران مبتلا به استئوسارکوم، مجموعه ای از 52 بافت توموری و بافت نرمال حاشیه ای متناسب جمع آوری شد. بعداز استخراج RNA تام، روش Real-time PCR برای اندازه گیری تغییرات بیان ژن¬های استفاده شد. تفاوت در سطح بیان mRNA¬¬ با آزمون¬های آماری متناسب بررسی شد. در آزمون های آماری 05/0p-value< معنی دار تلقی شد. یافته ها: نتایج ما نشان داد که میزان بیان miR-181b، BCL2 و p53 در بافت تومور استئوسارکوم در مقایسه با بافتهای طبیعی به طور معنی داری بیشتر بود (05/0> P). از طرف دیگر، میزان بیان CYLD و CBX7 در بافتهای تومور استئوسارکوم در مقایسه با بافتهای مجاور سالم کاهش معنی دار داشت (05/0> P). علاوه بر این، میزان بیان miR-181b در بافت تومور با سن بیماران، اندازه تومور، مرحله بالینی و درجه ارتباط قوی دارد (05/0> P).