تاثیر کمورادیوتراپی نئوادجوانت بر روی کاهش مرحله تومور پیشرفته موضعی کاردیا و بقای بیماران

Abstract

کمورادیوتراپی نئوادجوانت اخیراً به عنوان بخشی از پروتکل درمانی در بیماران مبتلا به تومور معده پیشرفته موضعی پذیرفته شده است. هدف از اين مطالعه، بررسي ميزان پاسخ به اين رژيم و تحمل پذيري نسبت به آن مي باشد. روش كار: تعداد 49 بیمار مبتلا به تومور معده پیشرفته موضعی انتخاب و بعد از انجام آزمایشات مورد نیاز تحت نئوادجوانت تراپی با رژیم FC و رادیوتراپی قرار گرفتند. عوارضی از قبیل آنمی، ترومبوسیتوپنی، نوتروپنی، تب و نوتروپنی، اسهال، تهوع و استفراغ در صورت بروز در حین کمورادیوتراپی ثبت شد. بیماران 6-4 هفته بعد از اتمام کمورادیوتراپی مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفتند و مرحله بیماری مشخص شده و بیمارانی که از نظر جراح قابل رزکسیون تشخیص داده شوند آماده عمل جراحی شدند. بعد از انجام جراحی بیماران تحت پیگیری قرار گرفته و میزان بقای بیماران ارزیابی شد. نتايج: مرحله تومور در بیماران قبل و بعد از کمورادیوتراپی نئوادجوانت به طور معنی داری کاهش یافته است (043/0=P). میزان تاثیر کمورادیوتراپی نئوادجوانت بر روی کاهش مرحله بیماری 4/71% بدست آمد. همچنین مشخص شد که میزان قابل جراحی بودن بیماران قبل از انجام کمورادیوتراپی نئوادجوانت 5/24 درصد (12 بیمار) بوده است که بعد از انجام کمورادیوتراپی این میزان به 8/40 درصد افزایش یافته است(008/0=P). میانگین مدت زمان بقای بیماران 31/4±24/11 ماه بوده است که بقای بیماران با افزایش مرحله بیماری کاهش می یابد(001/0=P).