بررسی تاثیر فرم لیپوزومی ایمی پنم/ سیلاستاتین (پریماکسین) بر ضد سودوموناس آئروجینوزا در شرایط آزمایشگاهی
چکیده
مقدمه: سودوموناس آئروجینوزا با طیف وسیعی از عفونت ها ارتباط دارد. بدلیل مقاومت ذاتی و ویرولانس فاکتورهای متنوع، جزو چالش های مهم پزشکی می باشد. بهره گیری از نانولیپوزوم ها برای طراحی اشکال موثر آنتی بیوتیکی در کنترل عفونت های ناشی از این میکروارگانیسم راهکار مناسبی است. هدف: بررسی تاثیر ضد سودوموناس آئروجینوزای فرم لیپوزومی ایمی پنم/ سیلاستاتین (پریماکسین) در شرایط آزمایشگاهی.روش کار: با روش دیسک آگار دیفیوژن، الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها مشخص گردید. نانولیپوزوم با روشهای لایه نازک و تزریق اتانول آماده شد و آنتی بیوتیک ایمی پنم/ سیلاستاتین در نانولیپوزوم بارگیری شد. اندازه، مرفولوژی و پتانسیل زتای نانوذرات لیپوزوم با SEM و DLS بدست آمد. حداقل غلظت مهارکنندگی و کشندگی و ریشه کنی بیوفیلم اشکال لیپوزومی و آزاد دارو ارزیابی شد. نتایج: مشخصه یابی و راندمان بارگذاری نانو لیپوزوم ها نشان داد که سایز نانوذرات در دو روش مذکور در محدوده ۳۰ تا ۳۹ نانومتر، کروی شکل و با راندمان بارگیری ۹۷ و ۹۸% بود. بیشترین مقاومت به آمینوگلیکوزیدها دیده شد. دراکثر سویه ها حداقل غلظت مهارکنندگی و کشندگی اشکال نانولیپوزوم در مقایسه با فرم آزاد دارو کمتر بود. همچنین نانولیپوزوم پتانسیل قوی تری در ریشه کنی بیوفیلم داشت. بحث: نانولیپوزوم های تهیه شده در دو روش مذکور در مقایسه با فرم آزاد، در ۸۰ ٪ سویه ها تاثیر بیشتری داشت، که نتایجی مشابه با مطالعه ای از عربستان داشت. همچنین در یک مطالعه از تبریز نشان داده شده است که فرم پليمري پيپراسيلين/تازوباكتام در مقایسه با فرم آزاد این آنتی بیوتیک قدرت مهارکنندگی بالایی دارد. این مطالعات در راستای نتایج حاصل از مطالعه حاضر می باشد. بطور کلی نشان دادیم که تاثیر مهار کنندگی و ریشه کنی بیوفیلم نانولیپوزوم ها در مقایسه با فرم آزاد دارو بیشتر بود.