بررسی میزان آگاهی و نگرش در ارتباط با ویروس پاپیلومای انسانی و پیشگیری از آن در مراجعه کنندگان به مراکز بهداشتی درمانی میانه در سال 893
چکیده
مقدمه: یکی از شایع¬ترین بیماری منتقل شونده آمیزشی، ویروس پاپیلومای انسانی می¬باشد که شایع¬ترین سرطان¬های وابسته به آن سرطان دهانه رحم در زنان و سرطان دهان و حلق در هر دو جنس است. با تعیین میزان آگاهی و نگرش افراد در رابطه با این ویروس می¬توان مناسب¬ترین راهبرد را در برنامه¬ریزی¬های مؤثر مداخله¬ای تدوین کرد. از این رو این مطالعه با هدف بررسی میزان آگاهی و نگرش مراجعه کنندگان مراکز بهداشتی درمانی با ویروس پاپیلومای انسانی و پیشگری از آن در سال 1398 انجام گرفت.
روش اجرا: پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی می¬باشد که در سال 1398 در شهر میانه انجام شد. جامعه پژوهش شامل افراد18 تا 59 ساله مراجعه¬کننده به مراکز بهداشتی و درمانی بودند که ابتدا با روش تصادفی و در ادامه با روش در دسترس 300 نفر که شرایط ورود به مطالعه را داشتند به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده¬ها پرسشنامه محقق ساخته بود که پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت این پرسشنامه در دو بخش آگاهی با 29 سوال و نگرش با 16 سوال بود. داده-های حاصل از پرسسشنامه در دو سطح آمار توصیقی شامل میانگین، توزیع فراوانی، درصد و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل آزمون آنووا و ضریب همبستگی پیرسون بود.
یافته¬ها: میانگین نمره نگرش با 81/7± 57/57 بوده و میانگین نمره آگاهی با 63/6± 94/8 بود. در این بین نمره آگاهی و نگرش زنان با میانگین 84/6± 49/9 و 86/7 ± 56/58 نسبت به مردان بیشتر بود. بین نگرش با جنسیت، آگاهی و نگرش با نوع شغل و سطح تحصیلات رابطه معنی¬دار مشاهده شد (05/0p≤).در حالیکه بین آگاهی با جنسیت و آگاهی و نگرش با وضعیت تاهل رابطه معنی¬دار آماری وجود نداشت(05/0p≥).
نتیجه¬گیری: با توجه به پایین بودن نمره آگاهی در بین افراد جامعه پیشنهاد می¬شود برنامه¬های آموزشی برای بالا بردن آگاهی شهروندان در مراکز بهداشتی و درمانی تدوین شود و از طریق بالا بردن میزان آگاهی نگرش مثبت¬تری نسبت به راه¬های پیشگیری از آن ایجاد نمایند.