مقایسه اثرات انوکساپارین تزریقی با ریواروکسابان خوراکی در پروفیلاکسی DVT در بیماران با شکستگی پری تروکانتریک فمور

Abstract

هدف از این مطالعه دستیابی به این سوال است که بدانیم جهت پیشگیری از DVT کدام یک از دو داروی ذکر شده موثرتر، کم عارضه تر و مطلوب تر است. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده تک سویه کور، 88 بیمار پس از جراحی شکستگی پري تروکانتریک فمور به صورت تصادفی در طی سال های99-1398 در بیمارستاk شهدا(دانشگاه علوم پزشکی تبریز) وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی وارد دو گروه انوکساپارین(44 نفر، تزریق 40 میلی گرم زیر جلدی یک بار در روز به مدت 28 روز) و ریواروکسابان (44 نفر، مصرف دهانی 10 میلی گرم یک بار در روز به مدت 28 روز) شدند. نتایج آزمایشات، معاینات بالینی و اولتراسونوگرافی جهت تشخیص DVT در پایان مداخله بین دو گروه با آزمون آماری T مستقل در نرم افزار SPSS20 مقایسه شدند.P<0.05 معنادار تلقی شد یافته ها : نتایج حاکی از آن بود که در بررسی های آزمایشگاهی و علایم مرتبط به DVT بین دو گروه و همچنین قبل و بعد از انجام مداخله (درون گروهی) اختلافات آماری معناداری مشاهده نشد. همچنین شیوع DVT پس از پایان مطالعه برابر صفر بود..