تعیین نتایج استوتومی کوتاه کردن رادیوس در بیماری کین باخ از لحاظ کاهش درد و افزایش دامنه حرکتی مچ در بیماران بستری در بیمارستان شهدای تبریز در طی سال 1398

Abstract

مقدمه: بیماری کین باخ ، نکروز آواسکولر استخوان لونیت مچ دست می باشد و در صورت عدم درمان، استخوان به سمت کلاپس، کوتاهی مچ و آرترو دز مفصل مچ می رود. برای درمان این مشکل، اعمال جراحی شامل کوتاه کردن استخوان رادیوس و یا بلند کردن استخوان اولنا پیشنهاد داده شده است. اما نکته بسیار مهم در این بیماری این است که این اعمال جراحی اکثرا با عوارض زیادی همراه بوده اند. علیرغم مطالعات مختلف هنوز انتخاب درمان مناسب برای جراحان مورد بحث می باشد. بررسی نتایج ناشی از درمان میتواند جهت انتخاب مناسب تر، مفید واقع گردد. بنابراین در طی این مطالعه برآن شدیم که نتایج تکنیک استوتومی کوتاه کردن رادیوس در بیماری کین باخ را از لحاظ کاهش درد و افزایش دامنه حرکتی مچ مورد بررسی قرار دهیم. روش کار: در انجام این مطالعه که به صورت یک مطالعه کوهورت آینده نگر به عمل آمد، تمام بیمارانی که با بیماری کین باخ از فروردین سال 1398 تا آبان ماه 1398 به مرکز بیمارستانی شهدای تبریز مراجعه و تحت عمل کوتاه کردن استخوان رادیوس قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. پس از گرفتن رضایت نامه ، گرافیهای ساده مچ دست به صورت رخ و نیم رخ واقعی و MRI بیمار جهت مشخص کردن مرحله بیماری از پرونده استخراج و با روش Lichtman مرحله بیماری مشخص خواهد شد. میزان شدت درد با استفاده از VAS و میزان دامنه حرکات مچ دست ( شامل دامنه خم کردن، راست کردن، انحراف به سمت اولنا، انحراف به سمت رادیوس، سوپیناسیون و پروناسیون) برای بیماران قبل از عمل و بعد از عمل ثبت شد. همچنین بیماران در فاصله های شش ماه ، یک سال و دو سال از نظر شدت درد و دامنه حرکت مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها : نتایج شدت درد و میزان قدرت دست در بیماران به صورت مطلوبی با بهبود همراه شده بود حال آنکه دامنه حرکتی(فلکشن، اکستانسیون، سوپینیشن، پرونیشن) به صورت متوسط با بهبود همراه شده بود؛ لازم به ذکر است در دو نفر از بیماران نتایج در هیچ کدام از متغیرهای با بهبود مواجه نشد..