بررسی عوامل موثر بر طول درمان بیماران با پارگی تروماتیک پرده گوش
Abstract
پارگی تروماتیک پرده گوش از موارد شایع ایجاد شده به دنبال حوادث تروماتیک می باشد و نیاز به مراقبت های درمانی و گاه جراحی جهت درمان دارد، و این مستلزم تحمیل هزینه های مالی برای فرد و جامعه می باشد. به همین جهت هدف از مطالعه حاضر، بررسی مدت لازم برای درمان پارگی تروماتیک پرده گوش و عوامل موثر بر آن می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی تحلیلی ۱۰۰ بیمار بر اساس میانگین از مقالات مورد مطالعه معیار های ورود و خروج مطالعه جمع آوری شدند. بر اساس معاینه اتوسکوپیک پرده تیمپان، پارگی کوچک (Pin Point) به مواردی اطلاق شد که کمتر از ۴/۱ (ربع) پرده تیمپان باشد و پارگی متوسط (Medium) به پارگی هایی اطلاق شد که از ۴/۱ (ربع) پرده تیمپان تا نصف پرده تیمپان و پارگی های بزرگ (Large) بیش از نصف پرده تیمپان را شامل شود و برای تعیین میزان کاهش شنوایی در این بیماران بر حسب واحد دسی بل، ادیوگرام، تمپانوگرام، ECV، SDS و SRT از تمامی بیماران به عمل آمد.
یافته ها: میانگین سن بیماران مورد مطالعه برابر ۷۰/۱۱ ± ۴۴/۳۵ سال با میانه ۳۳ سال بود. کمترین سن بیماران مورد مطالعه برابر ۱۰ سال و بیشترین آن برابر ۶۳ سال بود. ۷۲ درصد بیماران مذکر و ۲۸ درصد مونث بودند. در بررسی فراوانی نوع ترومای منجر به پارگی تروماتیک پرده گوش در بیماران مورد مطالعه، بیشترین فراوانی مربوط به سیلی با فراوانی ۷۱ مورد بود. در بررسی فراوانی شکل پارگی تروماتیک پرده گوش مشاهده شد که بیشترین فراوانی مربوط به پارگی به شکل گرد می باشد. در خصوص محل پارگی پرده گوش در بیماران مورد مطالعه مشاهده شد که ۶۰ مورد (۶۰ درصد) پارگی در محل خلفی تحتانی، ۳۸ مورد (۳۸ درصد) در محل خلفی فوقانی و ۲ مورد (۲ درصد) در محل میانی پرده گوش بود.
در خصوص اندازه پارگی در بیماران مورد مطالعه مشاهده شد که ۶۹ بیمار (۶۹ درصد) پارگی کوچک (کمتر از ۴/۱ ربع پرده تیمپان)، ۱۷ مورد (۱۷ درصد) پارگی متوسط (۴/۱ تا ۲/۱ پرده تیمپان) و ۱۴ مورد (۱۴ درصد) پارگی بزرگ (بیش از نصف پرده تیمپان) داشتند. ۱۱ درصد بیماران بهبودی در ماه اول، ۴۴ درصد در ماه دوم و ۲۱ درصد در ماه سوم داشتند و در مقابل ۲۴ درصد بهبودی نداشتند.