تاثیرمدل پرسپتورشیپ آموزش بالینی بر توانایی خودکارآمدی تحصیلی و عزت نفس در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تبریز یک مطالعه شبه تجربی در سال تحصیلی- 1398

Abstract

چکیده مقدمه: آموزش بالینی پدیده پیچیده ای است که هرگونه تحول در روش و نحوه اجرای آن نیازمند دانش و آگاهی بالا از شیوه های نوین می باشد. طی آموزش بالینی هویت حرفه ای دانشجو شکل می گیرد و توانایی ادراک و باور فرد از توانایی های خود، در ارتباط با عملکرد حرفه ای در موقعیت های واقعی را به دست می آورد. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش بالینی مدل پرسپتورشیپ بر توانایی خودکارآمدی تحصیلی و عزت نفس در دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی تبریز1398-1397 انجام شد. روش ها: در این مطالعه شبه تجربی با طراحی پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه مقایسه 102 نفر از دانشجویان پرستاری در دو نیمسال 97-98 به روش در دسترس انتخاب، سپس با استفاده از جدول اعداد تصادفی، دانشجویان به دو گروه کنترل و مداخله تخصیص داده شد.ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی cases و پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ بود. پس از جمع آوری اطلاعات ، داده ها با استفاده از آمار توصیفی و از طریق نرم افزار آماری SPSS نسخه 25 تجزیه تحلیل شد. یافته ها: در این بررسی طبق تحلیل آزمون ANCOVA در گروه آموزشی مداخله، بین دو گروه آموزشی کنترل و مداخله تفاوت مثبت و معنی داری در میزان تاثیر بر روی خودکار آمدی و عزت نفس مشاهده شد.(p<001) نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، تغییر در آموزش بالینی پرستاری ضرورتی اجتناب ناپذیر است که موجب بهسازی کیفیت آموزش بالینی و تناسب و هماهنگی بیشتر بین محتوای آموزش تئوری و عملی می شود. با در نظر گرفتن صلاحیت علمی و عمومی پرسپتور، نقش پرسنل بیمارستان در حرفه ای شدن دانشجویان پرستاری و مدیریت مناسب اجرای برنامه های کارورزی، می توان به ارتقای طرح پرسپتورشیپ کمک نمود و از نتایج آن در حیطه مدیریت مراکز آموزشی-درمانی و بهبود کیفیت خدمات مراقبتی بهره برد.