تاثیر مداخلات حمایتی مادر بر میزان استرس ناشی از حمام قنداقی در نوزادان نارس: کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده

Abstract

چکیده: مقدمه: استحمام در بخش های مراقبت های ویژه نوزادان یک تجربه ی استرس زا برای نوزادان نارس محسوب می شود.کاهش استرس از چالش های مهم در استحمام نوزادان نارس می باشد. مراقبت خانواده محور یکی از اجزای کلیدی مراقبت تکاملی می باشد و این مراقبت به عنوان بهترین و قابل قبول ترین روش برای مراقبت از نوزدان بستری و خانواده هایشان شناسایی شده است. مشارکت دادن والدین یکی از ابعاد مراقبت خانواده محور در مراقبت نوزاد است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر رفتارهای حمایتی مادر بر استرس ناشی از حمام قنداقی در نوزادان نارس می باشد. روش مطالعه: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی، 40 نمونه نوزاد نارس از بین کلیه نوزادان نارس در دسترس که مشخصات نمونه ها ي پژوهش را دارا بودند، انتخاب و با استفاده از نرم افزار RandList به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله از مادر خواسته شد تکنیک های حمایتی چندحسی شامل: لمس آرام سر و صورت، بوسیدن و حرف زدن با نوزاد را قبل از حمام نوزاد به مدت 5 دقیقه انجام دهد و در طول حمام نوزاد نیز مادر تشویق می شد با نوزاد صحبت کرده و یا تماس لمسی با نوزاد داشته باشد. در گروه کنترل مادر نوزاد حین حمام دادن بالای سر نوزاد نشسته و در طول حمام حضور داشت و مادر آزاد بود نوزادش را لمس کند یا با او حرف بزند. برای تعیین میزان استرس نوزاد، پاسخ های رفتاری نوزاد از 5 دقیقه قبل از شروع حمام فیلم برداری شروع و تا 5 دقیقه بعد از حمام ادامه یافت و میزان استرس نوزاد با استفاده از ابزار Newborn stress scale(NSS) تعیین شد. یافته ها: میزان استرس نوزادان نارس در گروه کنترل بعد از حمام به طور قابل توجهی افزایش یافته است. آزمون آماری تی زوج نشان داد که این افزایش از نظر آماری معنادار می باشد (007/0= P). در گروه مداخله نیز اگر چه بعد از حمام نمره استرس نوزادان افزایش یافته بود ولی این افزایش از نظر آماری معنادر نبود(14/0= P). نتیجه گیری: با توجه به تأثیر مثبت مداخلات چند حسی توسط مادر در کاهش استرس نوزادان نارس در طول حمام،می توان این نوع مداخلات را به عنوان یکی از روش های مراقبتی بدون هزینه و غیر دارویی مناسب در کاهش استرس نوزادان نارس پیشنهاد نمود.