بررسی تاثیر آلودگی با دبری های لابراتواری بر روی تورک معکوس پیچ اباتمنت ایمپلنت
چکیده
مقدمه: شل شدن پیچ اباتمنت یکی از شایع ترین عوارض پس از درمان در پروتزهای متکی بر ایمپلنت های دندانی میباشد. یکی از دلایل اصلی شل شدن پیچ اباتمنت از دست رفتن preload میباشد. در این میان پدیده نشست settling effect مهمترین نقش را در از دست رفتن preload ایفا میکند که در اصل به دلیل سایش و صاف شدن نقاط میکروسکوپی ایجاد کننده اصطکاک در ناحیه اتصال میباشد. در صورتی که بخشی از تورک اعمال شده صرف غلبه بر اصطکاک ناشی از اجزای زبر ناحیه اتصال شود، بالطبع میزان نیروی باقیمانده جهت ایجاد preload کمتر شده و احتمال شل شدن پیچ اباتمنت افزایش می یابد. با توجه به اینکه، تا کنون مطالعه ای در خصوص بررسی تاثیر دبری های لابراتواری بر روی تورک معکوس پیچ اباتمنت ایمپلنت های دندانی انجام نشده است، هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تاثیرات سوء احتمالی این دبری ها از لحاظ بیومکانیک میباشد.
مواد و روشها:
تعداد 16 ایمپلنت در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. نیمی از اباتمنت ها قبل از قرارگیری روی فیکسچر جهت ساخت پروتزهای تمام سرامیکی با کور زیرکونیا به لابراتوار فرستاده شدند و نیمی دیگر از اباتمنتها بدون تغییر و پاکسازی بر روی فیکسچرهای مربوطه قرار داده شدند. تورک اعمال شده با استفاده از تورک سنج دیجیتال اندازه گیری و سپس تورک معکوس اعمال گردید و مقدار آن اندازه گیری شد. جهت آنالیز آماری داده ها از آزمون Mann-Whitney و توسط نرم افزار SPSS ورژن 17 انجام شده و سطح معنی داری p≤0.05 در نظر گرفته شد.
یافته ها:
میزان تورک معکوس در شرایط بدون آلودگی (2.39 ± 16.63) به صورت معنی داری بیشتر از میزان تورک معکوس در آلودگی با دبری های لابراتواری (1.98 ± 12.75) است (p<0.05). و اختلاف تورک با تورک معکوس در آلودگی با دبری های لابراتواری (2.20 ± 13.5) به صورت معنی داری بیشتر از اختلاف آن با تورک معکوس در شرایط بدون آلودگی (2.55 ± 8.37) است (p<0.05).
نتیجه گیری:
آلودگی پیچ اباتمنت ایمپلنت با دبری های لابراتواری سبب کاهش معنی دار میزان تورک معکوس آن نسبت به تورک اولیه می شود. و آلوده نبودن پیچ اباتمنت ایمپلنت با دبری های لابراتواری می تواند از کاهش میزان تورک معکوس نسبت به تورک اولیه به صورت معنی داری پیشگیری کند.