مقایسه اثرات سولامرهیدروکلراید و کلسیم کربنات بر سطوح سرمی hs-CRP و Soluable CD14 و Endotoxin در بیماران همودیالیزی
چکیده
امروزه بروز مرحله نهایی بیماری کلیه (ESRD ) و درمانی جایگزینی عملکرد کلیه به خصوص در کشورهای در حال توسعه در حال افزایش است. در بیماران تحت همودیالیز هایپرفسفاتمیا عموما با استفاده از داروهای فسفات بایندر درمان می‌گردد. مطالعات همچنین پیشنهاد کرده‌اند که التهاب یکی از علل منجر به مرگ در بیماران ESRD می‌باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر سولامر هیدروکلراید و کلسیم کربنات بر روی مارکرهای التهابی در بیماران تحت همودیالیز می‌باشد.
مواد و روش‌ها
در یک کارآزمایی بالینی 45 بیمار ESRD تحت همودیالیز که به مرکز دیالیز دانشگاه علوم پزشکی تبریز مراجعه کرده بودند و اندیکاسیون درمان با فسفات بایندر داشتند (میزان فسفر سرم بیشتر از mg/dl 5) و حاصل ضرب کلسیم در فسفر کمتر از mg2/dl2 55 بود، وارد مطالعه شدند. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند و 24 نفر (گروه الف) سولامرهیدروکلراید به میزان 800 میلی‌گرم به صورت خوراکی 3 بار در روز همراه وعده غذایی دریافت کردند و 21 بیمار (گروه ب) کلسیم کربنات را به میزان500 میلی‌گرم به صورت خوراکی 3 بار در روز همراه وعده غذایی دریافت کردند. هر دو گروه به مدت 2 ماه تحت درمان قرار گرفتند و تغییرات مارکرهای التهابی شامل hs-CRP ، sCD14 و اندوتوکسین مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج
در ابتدای مطالعه تفاوت معنی‌داری از نظر سطح مارکرهای التهابی در بین دو گروه مطالعه وجود نداشت (P>0.05). پس از گذشت 2 ماه از درمان، میانگین hs-CRP، sCD14 و اندوتوکسین در گروه الف به ترتیب mg/dl (25/22-72/2) 35/6، ng/ml 09/58±82/245 و EU/ml 02/1±25/2 و در گروه ب به ترتیب mg/dl (15/6-07/2) 50/4، ng/ml 19/59±95/233 و EU/ml 88/0±09/2 بود. در انتهای مطالعه نیز تفاوت معنی‌داری از نظر سطح مارکرهای التهابی بین گروه الف و ب وجود نداشت (P=0.061، P=0.502 و P=0.89 به ترتیب).