مقایسه سطوح سرمی لیپوکالین 2 و آمیلویید بتا در بیماران آلزایمری با و بدون کمبود ویتامین D

Abstract

چکیده فارسی مقدمه و هدف: کمبود ویتامینD در سالمندان 65 ساله و بالاتر بسیار رایج است و با تغییرات مغزی و زوال عقل در ارتباط می¬باشد و آمیلوئید بتا (Aβ42) جز اصلی پلاک¬های پیری و اصلی¬ترین پپتید بیماری¬زا در افراد مبتلا به زوال عقل است. همچنین لیپوکالین2 (LCN2) بعنوان یک واسطه پیش التهابی تاثیر گذار در التهاب عصبی مطرح است. لذا هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه سطوح سرمی LCN2 و Aβ در بیماران آلزایمری با سطوح سرمی کافی و ناکافی ویتامینD است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی مقایسه ای، 60 بیمار مبتلا به AD از هر دو جنس (65-75 سال) و 29 فرد سالم انتخاب شدند. شاخص¬های تن سنجی شرکت کنندگان، فعالیت بدنی، رژیم غذایی دریافتی، وضعیت ذهنی و شناختی، میزان بی¬قراری و اضطراب با پرسشنامه¬های مربوطه مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین سطوح سرمی ویتامینD، LCN2 و Aβ به روش الایزا اندازه¬گیری شدند. یافته ها: شاخص توده بدنی (BMI) در گروه بیمار بطور معنی داری پایین¬تر از گروه کنترل بود (04/0p=). سطح سرمی LCN2 در گروه بیمار پایین¬تر از گروه سالم بود (02/0p=)، اما از نظر سطح سرمی Aβ بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (90/0p=). سطح سرمی ویتامینD در گروه بیمار بالاتر از گروه کنترل بود (03/0p=). هم در افراد مبتلا به AD (0001/0, p<80/r= ) و هم در افراد سالم (0001/0, p<90/r= ) ارتباط قوی و مثبتی بین سطوح سرمی LCN2 و Aβ مشاهده شد. در افراد مبتلا به AD ، بین سطح سرمی ویتامینD با شدت بیماری و میزان اضطراب، به ترتیب ارتباط مثبت و معنی دار (04/0, p=04/0r=) و منفی و معنی دار (05/0, p=05/0r= -) وجود داشت. نتیجه¬گیری: وجود ارتباط قوی بین سطوح سرمی LCN2 و Aβ بیانگر این است که احتمالا این دو پروتئین از نظر مکانیسمی و عملکردی با هم مرتبط هستند که نیاز به تحقیقات بیشتر و وسیع¬تر در این زمینه می¬باشد. کلمات کلیدی: بیماری آلزایمر، لیپوکالین 2، آمیلوئید بتا، ویتامینD