نمایش پرونده ساده آیتم

dc.contributor.advisorاصلان آبادي, ناصر
dc.contributor.authorنائبيان, مليکا
dc.date.accessioned2021-07-06T06:56:53Z
dc.date.available2021-07-06T06:56:53Z
dc.date.issued1399en_US
dc.identifier.urihttp://dspace.tbzmed.ac.ir:8080/xmlui/handle/123456789/64535
dc.description.abstractهدف از مطالعه حاضر، بررسي غلظت سرمي کانکسين-37 واسترومليسين–1 در بيماران عروق کرونر و ارتباط اين پارامترهاي مهم بيوشيميايي با شدت بيماري CAD مي‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه 80 نفر شامل 60 نفر به عنوان گروه بيمار و 20 نفر به عنوان گروه كنترل در نظر گرفته شدند. بيماران بر اساس نتايج آنژيوگرافي به سه دسته شامل 20 نفر از گروه بيماران با گرفتگي يک رگ، 20 نفر با گرفتگي دو رگ و 20 نفر با گرفتگي سه‌رگ تقسيم شدند. پارامترهاي ليپيدي سرم با روش استاندارد اندازه‌گيري شد. غلظت سرمي CX-37 و Stromelysin-1 در نمونه‌ها با روش الايزا (ELISA) اندازه‌گيري ‌شد. يافته‌ها: غلظت سرمي Connexin-37 بين گروه بيمار و گروه كنترل معني دار نبود، اما بين گروه‌هاي بيمار معني‌دار بود. همچنين غلظت سرمي Stromelysin-1 در گروه بيمار نسبت به گروه كنترل به طور معني‌داري افزايش يافته بود. مقادير سرمي کلسترول، تري‌گليسيريد، LDL در گروه بيمار در مقايسه با گروه كنترل به طور معني‌داري افزايش يافته بود، اما مقادير سرمي HDL-C در گروه بيمار کاهش معني‌داري داشت.en_US
dc.language.isofaen_US
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکیen_US
dc.subjectکانکسين-37en_US
dc.subjectاسترومليسين-1en_US
dc.subjectبيماري عروق کرونرen_US
dc.subjectشدت بيماريen_US
dc.titleبررسي غلظت سرمي کانکسين-37 و استرومليسين-1 با ميزان يا شدت گرفتگي عروق در بيماري عروق کرونر قلبيen_US
dc.typeThesisen_US
dc.contributor.supervisorخاکي خطيبي, فاطمه
dc.identifier.docno609990en_US
dc.identifier.callno9990en_US
dc.description.disciplineبیوشیمی بالینیen_US
dc.description.degreeکارشناسی ارشدen_US


فایلهای درون آیتم

Thumbnail

این آیتم در مجموعه های زیر مشاهده می شود

نمایش پرونده ساده آیتم